Barbiehuis op de Schie

.chap Wonen op het water: ‘Een tuintje kan ook!’

,,Ik moest stoppen toen ik de eerste keer de hoek om kwam, zo hard moest ik lachen”, vertelt Muriel Leusink over haar eerste reactie op de waterwoning. ,,Het was net een Playmobil- of Barbiehuis.” Samen met haar vriend Martijn Arts, beide afgestudeerd IO-er, mag ze al ruim een maand op een waterwoning – model ‘Lighthouse’ – passen.

Om het wonen op het water te promoten heeft Ooms Bouwmaatschappij uit Avenhorn de enige waterwoning in Europa in een zijhaventje van de Schie gelegd. ,,Ooms zocht een stel om op dit huis te passen, maar het mochten geen studenten zijn. Wij waren volgens Ooms een ‘stukje verder in het leven”, aldus Leusink.

De waterwoning past binnen het project Schieoevers, een interdisciplinaire samenwerking van de TU Delft, Open Universiteit, Fontys Hogescholen Eindhoven, Universiteit van Amsterdam, Van Hall Instituut Leeuwarden en de opleiding Milieukunde van de Hogeschool Delft. Studenten, docenten en begeleiders werken in projectgroepen aan een oplossing voor het ruimtegebrek rond de Schie.

Initiator van het project is de Bedrijven Kring Schieoevers. De bedrijvenkring is een vereniging van bedrijven langs de Schie. Ze zijn bezig met het revitaliseren en verduurzamen van hun terreinen en willen weten hoe ze dat kunnen doen. Zij vroegen de TU om een oplossing. Acht projecten werken aan vier thema’s: duurzame bedrijventerreinen, duurzaam bouwen en wonen, water en groen in stedelijke gebieden en duurzaam ondernemen.

,,We proberen duurzaamheid te integreren in het onderwijs op de TU”, zegt Ir. Mariëtte Overschie, toegevoegd docent bij de faculteit TBM en werkend aan het project Onderwijs Duurzame Ontwikkeling. ,,Een mogelijkheid daarvoor is het projectonderwijs in de laatste jaren van sommige TU opleidingen. Door samen te werken met andere instituten, kan er een veel duurzamere oplossing uitkomen. Doordat studenten van verschillende achtergronden bij elkaar zijn gebracht, leren ze breder te kijken.”

Big Brother

Rutger Oolbekkink is een van de bouwkundestudenten die meedoet aan het project. Oolbekkink: ,,Je leert een aantal dingen die je zeker niet op Bouwkunde leert, zoals samenwerken. Meestal werk je op de faculteit alleen, bij het project Schieoevers altijd in een groep. Ook word je geconfronteerd met je eigen vakgebied. Termen die voor jezelf normaal zijn, moet je ineens gaan uitleggen.”

De meeste deelnemers aan Schieoevers zijn afkomstig van Bouwkunde. Zij houden zich bezig met de bedrijventerreinen en het wonen op hetwater. De bouko’s denken na of deze woningen de oplossingen zijn voor de woningnood in Nederland. In Nederland komen de eerste waterwoningen in de nieuwe Amsterdamse wijk IJburg.

De bewoners Leusink en Arts zijn heel tevreden met ‘hun’ volledig ingerichte huis. ,,We hoefden behalve onze kleren niets mee te nemen. Er zit een volledig ingerichte keuken in. Dekbedden, dekbedovertrek, alles. Zelfs een tv, alleen werkt die niet.” Geen kabel en een satellietschotel die de verkeerde kant op staat zijn daar de oorzaak van. Maar het tijdelijke karakter wordt ook bevestigd door het ontbreken van telefoon. Geen probleem in dit mobiele tijdperk. Arts: ,,Af en toe is het best wel lekker. Het valt pas op als je het niet hebt.”

Iedere zondag tussen twee en vijf uur is het open huis. Een medewerkster van Ooms probeert dat in goede banen te leiden. Soms gaan de bewoners dan weg. Arts: ,,We kwamen een keer eerder thuis en dan ga je gewoon wat spullen wegleggen in de koelkast, terwijl er vreemden staan te kijken. Het heeft wel iets weg van Big Brother.” Beiden hadden niet veel aanloop verwacht, maar de eerste kijkdag kwamen al driehonderd mensen langs.

Excursie

Niet alleen Nederlandse studenten zijn erbij betrokken, ook acht Beniners en twee Kenianen zijn speciaal voor Schieoevers overgekomen.Tijdens een excursie langs de Schieoever viel Leocadie Odoulamai uit Benin al een probleem op: ,,In Nederland wordt het afval netjes ingezameld, maar sommige bedrijven hebben toch een heleboel rotzooi op hun terrein liggen.”

Aan een oplossing of advies voor hier werken ze nog, maar Odoulamai zal zeker in haar land pleiten voor het oprichten van een bedrijf dat afval ophaalt, want dat gebeurt in Benin helemaal niet. Placide Cledjo wil vragen of de waterwoning na Delft naar Benin kan komen. ,,Het zou fantastisch zijn op al onze meren.”

Zouden de oud TU-ers Leusink en Arts ooit ‘echt’ in een waterwoning gaan wonen? Arts: ,,Ik vind achteneenhalve ton wel erg veel geld. Daar kan je nog wel een aardige woning voor krijgen in de Randstad. Maar het heeft wel iets speciaals. Als je de buurt zat bent, laat je twee sleepboten komen en leg je hem ergens anders.” Leusink vult hem aan: ,,En als je een tuintje wilt kan dat ook. Dan hangen ze er gewoon een ponton met aarde aan.”

Zonder remmen

,,Ik ben de fietsen hier niet gewend, dus in een reflex greep ik in de handremmen, maar die had mijn fiets niet”, vertelt Mutua Isaka over zijn eerste verkeersongelukje in Nederland. Isaka is een van de twee Keniaanse deelnemers aan het project Schieoevers. De sociologiestudent houdt zich samen met drie Nederlanders en vier Beniners bezig met het lege gebied tussen Delft en Rotterdam.

Hij heeft na acht weken al een duidelijke visie: ,,Iedereen is maar bezig met economische activiteiten, overal worden huizen gebouwd en industrieterreinen aangelegd. De mensen willen juist recreatie. Dit gebied moet groen blijven met een recreatieve functie.” Daarnaast moeten volgens hem boeren ook een kans krijgen, maar wel op eenspeciale manier: ,,Een boerderij is hier niet langer rendabel. Daarvoor is de grond veel te duur. Boerderijen moeten een meer recreatieve en educatieve functie krijgen.”

Om zijn betoog te benadrukken pakt hij een appel. ,,Er zijn kinderen die denken dat appels onder de grond groeien en melk uit de fabriek komt. Laat boeren hun boerderijen openzetten en het de kinderen uitleggen. Dat kan perfect in dat gebied.”

Aan Nederland zijn de studenten inmiddels gewend. De andere Keniaanse student, Milu Muyanga, vindt Nederland wel meevallen: ,,Ik had verwacht dat mensen me zouden aanstaren, zo van ‘er is een nieuwe in de stad’ of ‘kijk een zwarte’, maar iedereen is alleraardigst.” Waar ze nog wel wat problemen mee hebben is het Nederlandse idee van tijd. Muyanga: ,,Op tijd komen is erg belangrijk hier. In Nairobi zijn we veel flexibeler. Daar maak je afspraken als ‘kom maar tussen twaalf en vijf.”

.chap Wonen op het water: ‘Een tuintje kan ook!’

,,Ik moest stoppen toen ik de eerste keer de hoek om kwam, zo hard moest ik lachen”, vertelt Muriel Leusink over haar eerste reactie op de waterwoning. ,,Het was net een Playmobil- of Barbiehuis.” Samen met haar vriend Martijn Arts, beide afgestudeerd IO-er, mag ze al ruim een maand op een waterwoning – model ‘Lighthouse’ – passen.

Om het wonen op het water te promoten heeft Ooms Bouwmaatschappij uit Avenhorn de enige waterwoning in Europa in een zijhaventje van de Schie gelegd. ,,Ooms zocht een stel om op dit huis te passen, maar het mochten geen studenten zijn. Wij waren volgens Ooms een ‘stukje verder in het leven”, aldus Leusink.

De waterwoning past binnen het project Schieoevers, een interdisciplinaire samenwerking van de TU Delft, Open Universiteit, Fontys Hogescholen Eindhoven, Universiteit van Amsterdam, Van Hall Instituut Leeuwarden en de opleiding Milieukunde van de Hogeschool Delft. Studenten, docenten en begeleiders werken in projectgroepen aan een oplossing voor het ruimtegebrek rond de Schie.

Initiator van het project is de Bedrijven Kring Schieoevers. De bedrijvenkring is een vereniging van bedrijven langs de Schie. Ze zijn bezig met het revitaliseren en verduurzamen van hun terreinen en willen weten hoe ze dat kunnen doen. Zij vroegen de TU om een oplossing. Acht projecten werken aan vier thema’s: duurzame bedrijventerreinen, duurzaam bouwen en wonen, water en groen in stedelijke gebieden en duurzaam ondernemen.

,,We proberen duurzaamheid te integreren in het onderwijs op de TU”, zegt Ir. Mariëtte Overschie, toegevoegd docent bij de faculteit TBM en werkend aan het project Onderwijs Duurzame Ontwikkeling. ,,Een mogelijkheid daarvoor is het projectonderwijs in de laatste jaren van sommige TU opleidingen. Door samen te werken met andere instituten, kan er een veel duurzamere oplossing uitkomen. Doordat studenten van verschillende achtergronden bij elkaar zijn gebracht, leren ze breder te kijken.”

Big Brother

Rutger Oolbekkink is een van de bouwkundestudenten die meedoet aan het project. Oolbekkink: ,,Je leert een aantal dingen die je zeker niet op Bouwkunde leert, zoals samenwerken. Meestal werk je op de faculteit alleen, bij het project Schieoevers altijd in een groep. Ook word je geconfronteerd met je eigen vakgebied. Termen die voor jezelf normaal zijn, moet je ineens gaan uitleggen.”

De meeste deelnemers aan Schieoevers zijn afkomstig van Bouwkunde. Zij houden zich bezig met de bedrijventerreinen en het wonen op hetwater. De bouko’s denken na of deze woningen de oplossingen zijn voor de woningnood in Nederland. In Nederland komen de eerste waterwoningen in de nieuwe Amsterdamse wijk IJburg.

De bewoners Leusink en Arts zijn heel tevreden met ‘hun’ volledig ingerichte huis. ,,We hoefden behalve onze kleren niets mee te nemen. Er zit een volledig ingerichte keuken in. Dekbedden, dekbedovertrek, alles. Zelfs een tv, alleen werkt die niet.” Geen kabel en een satellietschotel die de verkeerde kant op staat zijn daar de oorzaak van. Maar het tijdelijke karakter wordt ook bevestigd door het ontbreken van telefoon. Geen probleem in dit mobiele tijdperk. Arts: ,,Af en toe is het best wel lekker. Het valt pas op als je het niet hebt.”

Iedere zondag tussen twee en vijf uur is het open huis. Een medewerkster van Ooms probeert dat in goede banen te leiden. Soms gaan de bewoners dan weg. Arts: ,,We kwamen een keer eerder thuis en dan ga je gewoon wat spullen wegleggen in de koelkast, terwijl er vreemden staan te kijken. Het heeft wel iets weg van Big Brother.” Beiden hadden niet veel aanloop verwacht, maar de eerste kijkdag kwamen al driehonderd mensen langs.

Excursie

Niet alleen Nederlandse studenten zijn erbij betrokken, ook acht Beniners en twee Kenianen zijn speciaal voor Schieoevers overgekomen.Tijdens een excursie langs de Schieoever viel Leocadie Odoulamai uit Benin al een probleem op: ,,In Nederland wordt het afval netjes ingezameld, maar sommige bedrijven hebben toch een heleboel rotzooi op hun terrein liggen.”

Aan een oplossing of advies voor hier werken ze nog, maar Odoulamai zal zeker in haar land pleiten voor het oprichten van een bedrijf dat afval ophaalt, want dat gebeurt in Benin helemaal niet. Placide Cledjo wil vragen of de waterwoning na Delft naar Benin kan komen. ,,Het zou fantastisch zijn op al onze meren.”

Zouden de oud TU-ers Leusink en Arts ooit ‘echt’ in een waterwoning gaan wonen? Arts: ,,Ik vind achteneenhalve ton wel erg veel geld. Daar kan je nog wel een aardige woning voor krijgen in de Randstad. Maar het heeft wel iets speciaals. Als je de buurt zat bent, laat je twee sleepboten komen en leg je hem ergens anders.” Leusink vult hem aan: ,,En als je een tuintje wilt kan dat ook. Dan hangen ze er gewoon een ponton met aarde aan.”

Zonder remmen

,,Ik ben de fietsen hier niet gewend, dus in een reflex greep ik in de handremmen, maar die had mijn fiets niet”, vertelt Mutua Isaka over zijn eerste verkeersongelukje in Nederland. Isaka is een van de twee Keniaanse deelnemers aan het project Schieoevers. De sociologiestudent houdt zich samen met drie Nederlanders en vier Beniners bezig met het lege gebied tussen Delft en Rotterdam.

Hij heeft na acht weken al een duidelijke visie: ,,Iedereen is maar bezig met economische activiteiten, overal worden huizen gebouwd en industrieterreinen aangelegd. De mensen willen juist recreatie. Dit gebied moet groen blijven met een recreatieve functie.” Daarnaast moeten volgens hem boeren ook een kans krijgen, maar wel op eenspeciale manier: ,,Een boerderij is hier niet langer rendabel. Daarvoor is de grond veel te duur. Boerderijen moeten een meer recreatieve en educatieve functie krijgen.”

Om zijn betoog te benadrukken pakt hij een appel. ,,Er zijn kinderen die denken dat appels onder de grond groeien en melk uit de fabriek komt. Laat boeren hun boerderijen openzetten en het de kinderen uitleggen. Dat kan perfect in dat gebied.”

Aan Nederland zijn de studenten inmiddels gewend. De andere Keniaanse student, Milu Muyanga, vindt Nederland wel meevallen: ,,Ik had verwacht dat mensen me zouden aanstaren, zo van ‘er is een nieuwe in de stad’ of ‘kijk een zwarte’, maar iedereen is alleraardigst.” Waar ze nog wel wat problemen mee hebben is het Nederlandse idee van tijd. Muyanga: ,,Op tijd komen is erg belangrijk hier. In Nairobi zijn we veel flexibeler. Daar maak je afspraken als ‘kom maar tussen twaalf en vijf.”