Weinig geciteerde publicaties zijn niet alleen ‘jammer van de inspanning’, ze halen ook het TU-gemiddelde omlaag, aldus Guus Berkhoudt in zijn Publicatiewijzer.
Delen
/strong>
Publiceer vooral over onderzoek waarbij je met internationale wetenschappers samenwerkt, is een van de aanbevelingen uit de conceptpublicatiewijzer van derde collegelid en vice-president research Guus Berkhout. De impact van zelfstandige publicaties van alleen TU-onderzoekers bleef tussen 1980 en 1997 namelijk op 1,06 steken, terwijl publicaties met internationale partners in diezelfde periode een gemiddelde impact hadden van 1,67.
TU-onderzoekers moeten meer rekening houden met de criteria waar ze internationaal op beoordeeld worden, meent Berkhout. Citatiecijfers spelen daarbij een belangrijke rol. Het gaat dan om het aantal keren dat TU-artikelen worden geciteerd in wetenschappelijke tijdschriften die zijn opgenomen in de citatie-indices van het onafhankelijke Institute for Scientific Information (ISI). Alleen referenties naar artikelen in door het ISI erkende tijdschriften tellen daarbij mee.
Ook het aantal zelfcitaties telt mee bij de bepaling van de impact van een publicatie, ontdekte Berkhout. Delftse wetenschappers kunnen de TU dus omhoog helpen door elkaar te citeren.
Artikelen in ISI-tijdschriften die nauwelijks geciteerd worden, halen het TU-gemiddelde omlaag. Berkhout: ,,Een publicatie die qua onderwerp of betekenis voor het internationale onderzoek niet interessant genoeg is, dient niet in een ISI-tijdschrift gepubliceerd te worden.”
Berkhout ziet ook liever dat wetenschappers weinig publiceren in tijdschriften met een hoge impact, in plaats van veel in tijdschriften met een lage impact. Publicaties in gerenommeerde ISI-tijdschriften geven echter geen garanties voor het ontvangen van citaties. Zo is een drietal publicaties in het tijdschrift ‘Chemical Communications’, met een impactfactor van 1,73, geen enkele keer geciteerd.
Weinig geciteerde publicaties zijn niet alleen ‘jammer van de inspanning’, ze halen ook het TU-gemiddelde omlaag, aldus Guus Berkhoudt in zijn Publicatiewijzer.
Publiceer vooral over onderzoek waarbij je met internationale wetenschappers samenwerkt, is een van de aanbevelingen uit de conceptpublicatiewijzer van derde collegelid en vice-president research Guus Berkhout. De impact van zelfstandige publicaties van alleen TU-onderzoekers bleef tussen 1980 en 1997 namelijk op 1,06 steken, terwijl publicaties met internationale partners in diezelfde periode een gemiddelde impact hadden van 1,67.
TU-onderzoekers moeten meer rekening houden met de criteria waar ze internationaal op beoordeeld worden, meent Berkhout. Citatiecijfers spelen daarbij een belangrijke rol. Het gaat dan om het aantal keren dat TU-artikelen worden geciteerd in wetenschappelijke tijdschriften die zijn opgenomen in de citatie-indices van het onafhankelijke Institute for Scientific Information (ISI). Alleen referenties naar artikelen in door het ISI erkende tijdschriften tellen daarbij mee.
Ook het aantal zelfcitaties telt mee bij de bepaling van de impact van een publicatie, ontdekte Berkhout. Delftse wetenschappers kunnen de TU dus omhoog helpen door elkaar te citeren.
Artikelen in ISI-tijdschriften die nauwelijks geciteerd worden, halen het TU-gemiddelde omlaag. Berkhout: ,,Een publicatie die qua onderwerp of betekenis voor het internationale onderzoek niet interessant genoeg is, dient niet in een ISI-tijdschrift gepubliceerd te worden.”
Berkhout ziet ook liever dat wetenschappers weinig publiceren in tijdschriften met een hoge impact, in plaats van veel in tijdschriften met een lage impact. Publicaties in gerenommeerde ISI-tijdschriften geven echter geen garanties voor het ontvangen van citaties. Zo is een drietal publicaties in het tijdschrift ‘Chemical Communications’, met een impactfactor van 1,73, geen enkele keer geciteerd.
Comments are closed.