Achttienschuiver

Ernaast staat prof.dr.ir. Willem van der Poel, deskundige, te popelen om er iets over te vertellen. Zijn publiek bestaat uit een stuk of vijftien jongens. Nog voordat de lezing goed en wel begonnen is, vergrijpen de wiskundestudenten zich aan het getoonde.

Het verhaal van Van der Poel heeft kop nog staart; het begint als hij begint met praten en eindigt als hij daarmee ophoudt. De structuur wordt bepaald door de volgorde van zijn dia%s. En die is min of meer willekeurig.

Constructiepuzzels zijn er in alle maten en vormen. De grootste deelverzameling wordt gevormd door de zogenaamde knopen, samenstelsels van houten staafjes, die door allerlei inkepingen en sparingen op ingenieuze wijze in elkaar passen. Het is zaak om juist dat ene houtje te vinden dat verschoven kan worden waarna andere delen kunnen verschuiven. Na wat gepriegel en gepieker ligt hij uit elkaar. Het in elkaar zetten is bijna net zo moeilijk, hoewel je dan vrij zicht hebt op het binnenwerk.

De computer van Van der Poel laat enkele animaties zien waarin verscheidene puzzels uit elkaar worden gehaald en daarna weer worden opgebouwd. Paradepaardje van deze collectie is een creatie van Bruce Love die, Van der Poel telt hardop met de computer mee, maar liefst een achttienschuiver is. Er moeten achttien verschuivingen plaatsvinden alvorens het eerste staafje uit de constructie te verwijderen is. Van der Poel en de zaal zijn vol ontzag.

De grootste puzzelbouwers in de wereld kennen elkaar. Van der Poel verheugt zich alweer op de negentiende jaarlijkse puzzle party, die dit jaar in Londen plaatsvindt. Zo%n zeventig bekende namen brengen dan hun nieuwste model in zeventigvoud mee, waarna ze naar hartenlust ruilen en met negenenzestig nieuwe puzzels weer tevreden huiswaarts keren.

De puzzelwereld is er een vol verrassingen. Van der Poel vertelt over een bezoek dat hij bracht aan een constructiepuzzelfabriek in Amerika waar ze onder andere puzzels van twaalf identieke stukjes maken. Terwijl Van der Poel daar met de uitvinder babbelt, graait diens nichtje in de mand met onderdelen en stelt tot algemene verbijstering een constructie samen uit niet minder dan veertien identieke elementen. ,,Niemand wist tot dat moment dat dat kon.%%

Over de wiskundige achtergronden blijft Van der Poel betrekkelijk vaag. Dat ligt een beetje besloten in de materie. Slechts een enkele puzzel leent zich voor een wiskundige analyse.

Het verhaal van Van der Poel heeft kop nog staart; het begint als hij begint met praten en eindigt als hij daarmee ophoudt. De structuur wordt bepaald door de volgorde van zijn dia%s. En die is min of meer willekeurig.

Constructiepuzzels zijn er in alle maten en vormen. De grootste deelverzameling wordt gevormd door de zogenaamde knopen, samenstelsels van houten staafjes, die door allerlei inkepingen en sparingen op ingenieuze wijze in elkaar passen. Het is zaak om juist dat ene houtje te vinden dat verschoven kan worden waarna andere delen kunnen verschuiven. Na wat gepriegel en gepieker ligt hij uit elkaar. Het in elkaar zetten is bijna net zo moeilijk, hoewel je dan vrij zicht hebt op het binnenwerk.

De computer van Van der Poel laat enkele animaties zien waarin verscheidene puzzels uit elkaar worden gehaald en daarna weer worden opgebouwd. Paradepaardje van deze collectie is een creatie van Bruce Love die, Van der Poel telt hardop met de computer mee, maar liefst een achttienschuiver is. Er moeten achttien verschuivingen plaatsvinden alvorens het eerste staafje uit de constructie te verwijderen is. Van der Poel en de zaal zijn vol ontzag.

De grootste puzzelbouwers in de wereld kennen elkaar. Van der Poel verheugt zich alweer op de negentiende jaarlijkse puzzle party, die dit jaar in Londen plaatsvindt. Zo%n zeventig bekende namen brengen dan hun nieuwste model in zeventigvoud mee, waarna ze naar hartenlust ruilen en met negenenzestig nieuwe puzzels weer tevreden huiswaarts keren.

De puzzelwereld is er een vol verrassingen. Van der Poel vertelt over een bezoek dat hij bracht aan een constructiepuzzelfabriek in Amerika waar ze onder andere puzzels van twaalf identieke stukjes maken. Terwijl Van der Poel daar met de uitvinder babbelt, graait diens nichtje in de mand met onderdelen en stelt tot algemene verbijstering een constructie samen uit niet minder dan veertien identieke elementen. ,,Niemand wist tot dat moment dat dat kon.%%

Over de wiskundige achtergronden blijft Van der Poel betrekkelijk vaag. Dat ligt een beetje besloten in de materie. Slechts een enkele puzzel leent zich voor een wiskundige analyse.