Delftse Latin groove

Deze Delftse van Chileense afkomst luistert de

,,Ze is echt zo’n wereldwijf, weet je. We hebben samen gewoon onwijs veel meegemaakt en zijn dan ook heel close met elkaar.” Janneke Mercey is samen met haar 14 jarige dochter Sanne naar de Delftse werkgroep homoseksualiteit (DWH) gekomen voor het optreden van een vriendin van haar, Jacqueline Castro Ravelo. Deze Delftse van Chileense afkomst luistert de latin-soul night op die als warme afsluiting van de zomer moet dienen.

Van binnen blijkt de DWH gewoon een gezellige Hollandse huiskamer te zijn waar her en der groepjes mannen of vrouwen met een pilsje zitten. De Europese hit ‘blue da ba dee‘ schalt uit de speakers. Een verdwaalde kokosnoot en een paar nogal lelijke op dahlia’s gelijkende bloemen vormen het enige tropische element deze avond.

,,Hebben jullie wel wat op?”, roept Mercey vertwijfeld als slechts een enkeling haar oproep om mee te zingen en te klappen beantwoordt. De meesten staan gewoon stil te luisteren naar de gevoelig ballades over beladen onderwerpen uit de Zuid-Amerikaanse geschiedenis.

De zangeres is niet de enige hetero vanavond. Op de dansvloer omringt door banken en een leeg hemelbed, danst slechts een paartje van een jongen en meisje samen. ,,We zijn pas getrouwd en zijn vrienden van Jacqueline, maar we hebben ook homo-vrienden hoor!”, vertellen Michiel Brumsen en Nucie Antoniol. ,,We hebben een paar Salsalessen gehad en die kunnen we nu mooi in de praktijk brengen.” Even later is de dansvloer weer leeg.

De gemiddelde leeftijd van de bezoekers lijkt duidelijk wat hoger te liggen dan bij de Speakers of Kobus Kuch. Een van de weinige aanwezige studenten staat vanavond achter de bar. ,,Er komen hier wel wat studenten, maar niet zoveel als zou kunnen”, Luc van Lieshout. ,,Ik heb het gevoel dat er op de TU toch wel heel wat meer homo-studenten rond lopen, dan dat er hier binnenkomen”, vertelt de IO-student. ,,We hebben ook nog een tijdje geprobeerd om elke zaterdag wat te organiseren, maar dat blijkt in Delft erg moeilijk te zijn. Nu doen we nog acht of negen keer per jaar naast de reguliere openingstijden op vrijdag en zondag een feestavond.”

,,Ze is echt zo’n wereldwijf, weet je. We hebben samen gewoon onwijs veel meegemaakt en zijn dan ook heel close met elkaar.” Janneke Mercey is samen met haar 14 jarige dochter Sanne naar de Delftse werkgroep homoseksualiteit (DWH) gekomen voor het optreden van een vriendin van haar, Jacqueline Castro Ravelo. Deze Delftse van Chileense afkomst luistert de latin-soul night op die als warme afsluiting van de zomer moet dienen.

Van binnen blijkt de DWH gewoon een gezellige Hollandse huiskamer te zijn waar her en der groepjes mannen of vrouwen met een pilsje zitten. De Europese hit ‘blue da ba dee‘ schalt uit de speakers. Een verdwaalde kokosnoot en een paar nogal lelijke op dahlia’s gelijkende bloemen vormen het enige tropische element deze avond.

,,Hebben jullie wel wat op?”, roept Mercey vertwijfeld als slechts een enkeling haar oproep om mee te zingen en te klappen beantwoordt. De meesten staan gewoon stil te luisteren naar de gevoelig ballades over beladen onderwerpen uit de Zuid-Amerikaanse geschiedenis.

De zangeres is niet de enige hetero vanavond. Op de dansvloer omringt door banken en een leeg hemelbed, danst slechts een paartje van een jongen en meisje samen. ,,We zijn pas getrouwd en zijn vrienden van Jacqueline, maar we hebben ook homo-vrienden hoor!”, vertellen Michiel Brumsen en Nucie Antoniol. ,,We hebben een paar Salsalessen gehad en die kunnen we nu mooi in de praktijk brengen.” Even later is de dansvloer weer leeg.

De gemiddelde leeftijd van de bezoekers lijkt duidelijk wat hoger te liggen dan bij de Speakers of Kobus Kuch. Een van de weinige aanwezige studenten staat vanavond achter de bar. ,,Er komen hier wel wat studenten, maar niet zoveel als zou kunnen”, Luc van Lieshout. ,,Ik heb het gevoel dat er op de TU toch wel heel wat meer homo-studenten rond lopen, dan dat er hier binnenkomen”, vertelt de IO-student. ,,We hebben ook nog een tijdje geprobeerd om elke zaterdag wat te organiseren, maar dat blijkt in Delft erg moeilijk te zijn. Nu doen we nog acht of negen keer per jaar naast de reguliere openingstijden op vrijdag en zondag een feestavond.”