Stadsplanners moeten telecentra ontwikkelen waar ouderen onder begeleiding kunnen internetten. Dat concludeert dr.ir. Olindo Caso in zijn promotie-onderzoek.
Delen
Telematica
Zoetermeer in 2050: in de wijk Meerzicht flaneren grijze besjes over de straten, op weg naar de internetsoos. Onder het genot van een kopje koffie en een plakje cake bestellen ze een nieuwe jurk, wat medicijnen en de boodschappen. Een realistisch toekomstbeeld als de aanbevelingen in het proefschrift van Caso in de praktijk worden toegepast.
Caso, die afgelopen vrijdag bij Bouwkunde promoveerde, onderzocht de relatie tussen telematica en stedenbouw. Om niet in de theorie te blijven steken, verrichte hij een case-study naar de invloed die telematica kan hebben op het dagelijkse leven van ouderen. Dat is niet alleen een sterk groeiende groep, maar het is ook een groep die zeer gebaat kan zijn bij de toepassingen van telematica.
Een aantal bewoners uit Meerzicht vroeg hij een vragenlijst in te vullen en een verplaatsingsdagboekje bij te houden. Zo probeerde de Delftse promovendus de belemmeringen die ouderen in het dagelijkse leven ondervinden op te sporen. Telematica kan een alternatief vormen voor een aantal dagelijkse handelingen zoals het bezoek aan de bank of het gemeentehuis. Dat kan ook via internet worden afgehandeld. Bij de keuze van je woonplaats ben je dus veel minder afhankelijk van de locatie van voorzieningen. Dat betekent dat de stad heel anders kan worden vormgegeven. ,,Interessant detail is dat de corrector van mijn proefschrift een gepensioneerde man is die thuis het werk heeft verricht.”
Aan de hand van de verkregen gegevens stelde Caso een aantal richtlijnen en ideeën op voor de toekomstige stadsontwikkeling, waarbinnen telematica een duidelijke plaats heeft. ,,Telematica kan leiden tot isolatie, terwijl ouderen juist erg veel behoefte hebben aan sociaal contact.” De oplossing: telecentra speciaal voor ouderen.
Architect
Zijn ouderen wel zo gemakkelijk te verleiden tot de wereld van url’s en icq? Voor virtueel analfabetisme is Caso niet zo bang. Uit de enquête bleek dat veel van de ondervraagden al beschikking hebben over technische voorzieningen als teletekst en magnetron, waarmee ze uitstekend overweg kunnen. Dat stemt optimistisch over hun aanpassingsvermogen. Bovendien hoeven ze computers niet te begrijpen om ze te kunnen gebruiken, net zoals de gemiddelde stadsbewoner in zijn stad kan leven zonder te weten hoe die precies functioneert. ,,De huidige stad lijkt op het moederbord van een computer: voor de meeste mensen zien alle chips er hetzelfde uit en is de functie niet herkenbaar. Het enige dat telt zijn de knoppen die ze moeten bedienen om de computers hun taak te kunnen laten uitvoeren.”
Caso werd als architect opgeleid aan de Universita di Napoli Frederico II in Italië. Het sociaal wetenschappelijk deel vanzijn onderzoek kostte hem daarom soms extra moeite. Zo kostte het opstellen van een goede vragenlijst hem bijna een jaar. ,,Architecten denken in oplossingen. Ik was gewend direct naar het doel te gaan. Nu moest ik een manier vinden om eerst het probleem op te sporen. Maar professor Andriessen, de sociale wetenschapper uit de promotiecommissie, vond dat ik het voor een buitenstaander goed gedaan had. Een architect moet in de eerste plaats een generalist zijn. Iemand die een ziekenhuis ontwerpt wordt zelf geen dokter, maar hij komt er wel erg veel over te weten.”
Telematica
Zoetermeer in 2050: in de wijk Meerzicht flaneren grijze besjes over de straten, op weg naar de internetsoos. Onder het genot van een kopje koffie en een plakje cake bestellen ze een nieuwe jurk, wat medicijnen en de boodschappen. Een realistisch toekomstbeeld als de aanbevelingen in het proefschrift van Caso in de praktijk worden toegepast.
Caso, die afgelopen vrijdag bij Bouwkunde promoveerde, onderzocht de relatie tussen telematica en stedenbouw. Om niet in de theorie te blijven steken, verrichte hij een case-study naar de invloed die telematica kan hebben op het dagelijkse leven van ouderen. Dat is niet alleen een sterk groeiende groep, maar het is ook een groep die zeer gebaat kan zijn bij de toepassingen van telematica.
Een aantal bewoners uit Meerzicht vroeg hij een vragenlijst in te vullen en een verplaatsingsdagboekje bij te houden. Zo probeerde de Delftse promovendus de belemmeringen die ouderen in het dagelijkse leven ondervinden op te sporen. Telematica kan een alternatief vormen voor een aantal dagelijkse handelingen zoals het bezoek aan de bank of het gemeentehuis. Dat kan ook via internet worden afgehandeld. Bij de keuze van je woonplaats ben je dus veel minder afhankelijk van de locatie van voorzieningen. Dat betekent dat de stad heel anders kan worden vormgegeven. ,,Interessant detail is dat de corrector van mijn proefschrift een gepensioneerde man is die thuis het werk heeft verricht.”
Aan de hand van de verkregen gegevens stelde Caso een aantal richtlijnen en ideeën op voor de toekomstige stadsontwikkeling, waarbinnen telematica een duidelijke plaats heeft. ,,Telematica kan leiden tot isolatie, terwijl ouderen juist erg veel behoefte hebben aan sociaal contact.” De oplossing: telecentra speciaal voor ouderen.
Architect
Zijn ouderen wel zo gemakkelijk te verleiden tot de wereld van url’s en icq? Voor virtueel analfabetisme is Caso niet zo bang. Uit de enquête bleek dat veel van de ondervraagden al beschikking hebben over technische voorzieningen als teletekst en magnetron, waarmee ze uitstekend overweg kunnen. Dat stemt optimistisch over hun aanpassingsvermogen. Bovendien hoeven ze computers niet te begrijpen om ze te kunnen gebruiken, net zoals de gemiddelde stadsbewoner in zijn stad kan leven zonder te weten hoe die precies functioneert. ,,De huidige stad lijkt op het moederbord van een computer: voor de meeste mensen zien alle chips er hetzelfde uit en is de functie niet herkenbaar. Het enige dat telt zijn de knoppen die ze moeten bedienen om de computers hun taak te kunnen laten uitvoeren.”
Caso werd als architect opgeleid aan de Universita di Napoli Frederico II in Italië. Het sociaal wetenschappelijk deel vanzijn onderzoek kostte hem daarom soms extra moeite. Zo kostte het opstellen van een goede vragenlijst hem bijna een jaar. ,,Architecten denken in oplossingen. Ik was gewend direct naar het doel te gaan. Nu moest ik een manier vinden om eerst het probleem op te sporen. Maar professor Andriessen, de sociale wetenschapper uit de promotiecommissie, vond dat ik het voor een buitenstaander goed gedaan had. Een architect moet in de eerste plaats een generalist zijn. Iemand die een ziekenhuis ontwerpt wordt zelf geen dokter, maar hij komt er wel erg veel over te weten.”
Comments are closed.