Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Onderwijs

Vereeuwigd

Sinds de uitvinding van de fotografie hebben portretschilders het moeilijk. Het nauwkeurig afbeelden van personen werd het domein van de techniek. Schilders gingen op zoek naar andere vormen van weergave.

Impressie, expressie, kubisme; uiteindelijk gooiden ze het hele concept van afbeelding maar naast zich neer. Maar foto’s kennen een probleem: ze worden in onnoemelijk grote aantallen geschoten. Het zogenaamde vereeuwigen verliest alle betekenis, wanneer foto’s met honderden tegelijk in stoffige laadjes verdwijnen. De heren op Rembrandts Nachtwacht waren allang vergeten, indien zij destijds naar de fotograaf gestapt waren.

Dit inzicht wellicht in het achterhoofd lieten de heren van Delfts bekendste studentenhuis De Engelenbak (veertien corpsleden en veertien Virgilianen) zich ouderwets vereeuwigen door middel van penseel op doek. Een geschilderd portret heeft nóg iets voor op een gewone foto, meent bewoner Tycho Schellart: ,,Op een schilderij kun je de uitstraling van mensen vastleggen.” Een uitstraling die de bewoners van De Engelenbak blijkbaar delen, want ze staan er en masse erg eigenwijs op.

Wat is het geval? De Engelenbak bestond twee jaar geleden vijftig jaar; reden om de paar ruggen in de gezamenlijke huispot te besteden aan ‘iets voor het huis.’ Na de aankoop van de grote tafel was het geld nog lang niet op, en het idee ontstond om de komende decennia in het huis te blijven voortleven.

De moeder van een van de studenten bleek kunstenares. Ze had ooit in opdracht van Freddie Heineken het kabinet vereeuwigd, dus dat zat wel goed. Riky Schellart bleek ook nog eens zo tof slechts tegen onkostenvergoeding de huisgenoten van haar zoon op een groepsportret te willen vastleggen.

Met tussenpozen werkte Schellart anderhalf jaar aan het doek. Dertig jongens (twee inmiddels afgestudeerden betaalden een maand langer huur om het recht van afbeelding te behouden) reisden individueel af naar het atelier in Tilburg, waar moeder Schellart ze allen goed leerde kennen.

Er heerste afgelopen zaterdag tijdens de onthulling van het doek dan ook een gezellige sfeer. Anecdotes over brakke studentenkoppen die in Tilburg arriveerden deden het goed, snelle parades nog beter: ,,Ik had de volgende dag tentamen.” Trotse vaders en moeders bleken gespaard te hebben voor een lijst voor het doek. En zelfs voormalig TU-rector Schenck was opgetrommeld. ,,Ik denk dat geen enkel studentenhuis in Delft zoiets heeft”, sprak Schenck, en vergrootte ieders tevredenheid. Het borrelen kon beginnen.

Sinds de uitvinding van de fotografie hebben portretschilders het moeilijk. Het nauwkeurig afbeelden van personen werd het domein van de techniek. Schilders gingen op zoek naar andere vormen van weergave. Impressie, expressie, kubisme; uiteindelijk gooiden ze het hele concept van afbeelding maar naast zich neer. Maar foto’s kennen een probleem: ze worden in onnoemelijk grote aantallen geschoten. Het zogenaamde vereeuwigen verliest alle betekenis, wanneer foto’s met honderden tegelijk in stoffige laadjes verdwijnen. De heren op Rembrandts Nachtwacht waren allang vergeten, indien zij destijds naar de fotograaf gestapt waren.

Dit inzicht wellicht in het achterhoofd lieten de heren van Delfts bekendste studentenhuis De Engelenbak (veertien corpsleden en veertien Virgilianen) zich ouderwets vereeuwigen door middel van penseel op doek. Een geschilderd portret heeft nóg iets voor op een gewone foto, meent bewoner Tycho Schellart: ,,Op een schilderij kun je de uitstraling van mensen vastleggen.” Een uitstraling die de bewoners van De Engelenbak blijkbaar delen, want ze staan er en masse erg eigenwijs op.

Wat is het geval? De Engelenbak bestond twee jaar geleden vijftig jaar; reden om de paar ruggen in de gezamenlijke huispot te besteden aan ‘iets voor het huis.’ Na de aankoop van de grote tafel was het geld nog lang niet op, en het idee ontstond om de komende decennia in het huis te blijven voortleven.

De moeder van een van de studenten bleek kunstenares. Ze had ooit in opdracht van Freddie Heineken het kabinet vereeuwigd, dus dat zat wel goed. Riky Schellart bleek ook nog eens zo tof slechts tegen onkostenvergoeding de huisgenoten van haar zoon op een groepsportret te willen vastleggen.

Met tussenpozen werkte Schellart anderhalf jaar aan het doek. Dertig jongens (twee inmiddels afgestudeerden betaalden een maand langer huur om het recht van afbeelding te behouden) reisden individueel af naar het atelier in Tilburg, waar moeder Schellart ze allen goed leerde kennen.

Er heerste afgelopen zaterdag tijdens de onthulling van het doek dan ook een gezellige sfeer. Anecdotes over brakke studentenkoppen die in Tilburg arriveerden deden het goed, snelle parades nog beter: ,,Ik had de volgende dag tentamen.” Trotse vaders en moeders bleken gespaard te hebben voor een lijst voor het doek. En zelfs voormalig TU-rector Schenck was opgetrommeld. ,,Ik denk dat geen enkel studentenhuis in Delft zoiets heeft”, sprak Schenck, en vergrootte ieders tevredenheid. Het borrelen kon beginnen.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.