Entreegeld

De in Nederland misschien meer beruchte dan beroemde hypnotiseur Rasti Rostelli gaf afgelopen zondag in de Aula van de TU voor de tweede keer een voorstelling. Buiten waarschuwden twee kerkelijken de toeschouwers nog voor de ,,bovennatuurlijke krachten en de invloed die deze op uw leven kunnen uitoefenen”. Tevergeefs, Rasti Rostelli trekt veel publiek.

,,Bovennatuurlijke krachten bestaan niet”, zo begint Rostelli zijn show. ,,Alles is uit te leggen. U hoeft niet bang te zijn dat u vanavond uw ziel kwijtraakt. Ik ben uitsluitend geïnteresseerd in uw entreegeld (à 35 gulden, red.).” Rostelli heeft geen bovennatuurlijke pretenties, hij komt geen meter van de grond. De hypnotiseur spreekt op verveelde toon en zijn kunsten leiden voornamelijk tot banaliteiten.

Het publiek bestaat voor het grootste gedeelte uit vrouwen. De voorstelling trekt nauwelijks studenten, wel een paar TU-medewerkers. Velen hebben al vaker dit soort evenementen bezocht en hebben vanavond een duidelijk doel: ,,Na deze show zult u stoppen met roken, kilo’s afvallen”, beloven de advertenties.

Hypnose is volgens een veelgebruikt leerboek psychologie ,,een tijdelijke trance-achtige toestand die in normale mensen kan worden bewerkstelligd. Als de trance diep genoeg is kan de hypnotiseur hallucinaties oproepen, zodat het slachtoffer imaginaire dingen ziet of hoort. Als de slachtoffers bevolen wordt om alles wat tijdens de trance gebeurd is achteraf te vergeten, dan stemmen zij meestal toe.”

Het publiek wordt snel bij de show betrokken: ,,Anita”, antwoordt de eerste vrijwilligster verlegen als Rostelli haar om haar naam vraagt. De kunsten waar de hypnotiseur mee begint, moeten al honderden malen zijn vertolkt. Nonchalant en geblinddoekt doorsteekt hij zijn vrijwilligers net niet, raadt kaarten en schiet pijlen.

De voorstelling wordt interessant als Rostelli vraagt of er mensen zijn die roken, te dik zijn of een ander probleem hebben. Er gaat een schokgolf door de zaal en in een oogwenk staat meer dan een kwart van het publiek op het podium. Het licht gaat uit.

,,Met ieder woord val je dieper en dieper in slaap, het enige geluid dat je hoort is mijn stem. Het klinkt aangenaam warm en ontspannend en met ieder woord…” Hypnotiserende woorden, die wederom worden uitgesproken op verveelde en ongeïnteresseerde toon.

Na ongeveer een kwartier gaat het licht weer aan en volgt er een selectieronde waarin alle niet-gehypnotiseerde vrijwilligers van het podium worden verwijderd. Van de ongeveer vijftig blijven er uiteindelijk nog zes over. Deze zes zijn in diepe trance en maken een zombie-achtige indruk.

Nu laat Rostelli zien wat hij allemaal met zijn slachtoffers kan doen. De rest van de voorstelling worden de zes uitgebreid en tot vervelens toe vernederd. Niet zonder leedvermaak verandert de hypnotiseur mannen in koeien, een meisje in eenhitsige slet en daarna in een stoel, volwassenen worden kinderen en citroenen perziken. Uiteindelijk krijgen de slachtoffers de suggesties waar ze om gevraagd hadden: ,,Je zult nooit meer roken. Huiswerk maken is je grootste hobby.”

Als alles voorbij is loopt het publiek verdwaasd naar buiten. Verwarring, leedvermaak, bewondering, men speculeert over het hoe en waarom. De gehypnotiseerde zwager of dochter wordt ondervraagd. Helaas, geen van de zes kan zich nog iets herinneren van wat er op het podium is gebeurd. De voorstelling is aan hen voorbijgegaan.