Niet ’06’ van Theo van Gogh maar ‘1000 Rosen’ van Theu Boermans sleepte tijdens het Nederlands Filmfestival de Gouden Kalf voor de beste speelfilm in de wacht.
Delen
Een film over de ondergang van een industriestadje waar de bewoners plattdütsch proat’n en elkaar rücksichtslos te lijf gaan.
Theu Boermans oogst de laatste jaren met zijn theatergezelschap Trust het ene succes na de andere. Zijn opvoering van de drie ‘faecaliëndrama’s’ van de onlangs overleden toneelschrijver Werner Schwab waren in dat opzicht een voorlopig hoogtepunt. Nu zijn eigen theater verhuist naar een ander onderkomen heeft Boermans zijn bakens verzet naar het maken van films. Gezien het binnenhalen van maar liefst drie Gouden Kalveren -de andere twee voor beide hoofdrolspelers Marieke Heebink en Jaap Spijkers – een veelbelovende start. Het lijkt een beetje op de overrompelende wijze waarmee collega theatermaker Alex van Warmerdam met ‘Abel’ het filmpubliek wist te veroveren.
Er zijn meer overeenkomsten tussen Van Warmerdam en Boermans. Beide regisseurs tonen een liefde voor voor groteske, tragikomische drama’s. Alletwee situeren ze hun werk in een denkbeeldige tijd, meestal ergens tussen de jaren vijftig en zeventig. Ze zetten gesloten werelden neer die worden bevolkt door gewone mensen met buitengewone driften.
Laat Van Warmerdam zich vooral inspireren door de steile Hollandse poldermentaliteit, Boermans zoekt zijn heil bij Duitstalige schrijvers als Werner Schwab en Gustav Ernst. Voor ‘1000 Rosen’ baseerde hij zich op het gelijknamige toneelstuk van Ernst. De film doet in de verte denken aan het werk van Fassbinder, maar het staat verder van de realiteit af en mist de voor hem zo typerende melancholie.
De film gaat over twee echtparen in een ingeslapen industriestadje. Het ene stel heeft een bedrijfje in tuingereedschap. Warm gemaakt door berichten dat Amerikaanse zakenlui grote plannen hebben met de plaatselijke draadfabriek besluiten ze hun bedrijf uit te breiden.
De ambitieuze vrouw van het stel laat zich adviseren door een regelneef die grossiert in toekomstplannen. Tot groot ongenoegen van hun partners kunnen ze het uitstekend met elkaar vinden. De pleuris breekt uit als blijkt dat de Amerikanen heel andere plannen hebben met de draadfabriek.
Een opvallende rol in de film wordt gespeeld door een klein meisje. Ze is veelvuldig in beeld, maar er komt geen woord over haar lippen. Ze is de onschuld maar ook de gerechtigheid zoals aan het slot blijkt. ‘1000 Rosen’ is een film waaraan af te dingen valt dat hij nogal gesloten is maar bijzonder is hij zeker.
‘1000 Rosen’ draait in Lantaren/Venster en het Haags Filmhuis.
Niet ’06’ van Theo van Gogh maar ‘1000 Rosen’ van Theu Boermans sleepte tijdens het Nederlands Filmfestival de Gouden Kalf voor de beste speelfilm in de wacht. Een film over de ondergang van een industriestadje waar de bewoners plattdütsch proat’n en elkaar rücksichtslos te lijf gaan.
Theu Boermans oogst de laatste jaren met zijn theatergezelschap Trust het ene succes na de andere. Zijn opvoering van de drie ‘faecaliëndrama’s’ van de onlangs overleden toneelschrijver Werner Schwab waren in dat opzicht een voorlopig hoogtepunt. Nu zijn eigen theater verhuist naar een ander onderkomen heeft Boermans zijn bakens verzet naar het maken van films. Gezien het binnenhalen van maar liefst drie Gouden Kalveren -de andere twee voor beide hoofdrolspelers Marieke Heebink en Jaap Spijkers – een veelbelovende start. Het lijkt een beetje op de overrompelende wijze waarmee collega theatermaker Alex van Warmerdam met ‘Abel’ het filmpubliek wist te veroveren.
Er zijn meer overeenkomsten tussen Van Warmerdam en Boermans. Beide regisseurs tonen een liefde voor voor groteske, tragikomische drama’s. Alletwee situeren ze hun werk in een denkbeeldige tijd, meestal ergens tussen de jaren vijftig en zeventig. Ze zetten gesloten werelden neer die worden bevolkt door gewone mensen met buitengewone driften.
Laat Van Warmerdam zich vooral inspireren door de steile Hollandse poldermentaliteit, Boermans zoekt zijn heil bij Duitstalige schrijvers als Werner Schwab en Gustav Ernst. Voor ‘1000 Rosen’ baseerde hij zich op het gelijknamige toneelstuk van Ernst. De film doet in de verte denken aan het werk van Fassbinder, maar het staat verder van de realiteit af en mist de voor hem zo typerende melancholie.
De film gaat over twee echtparen in een ingeslapen industriestadje. Het ene stel heeft een bedrijfje in tuingereedschap. Warm gemaakt door berichten dat Amerikaanse zakenlui grote plannen hebben met de plaatselijke draadfabriek besluiten ze hun bedrijf uit te breiden.
De ambitieuze vrouw van het stel laat zich adviseren door een regelneef die grossiert in toekomstplannen. Tot groot ongenoegen van hun partners kunnen ze het uitstekend met elkaar vinden. De pleuris breekt uit als blijkt dat de Amerikanen heel andere plannen hebben met de draadfabriek.
Een opvallende rol in de film wordt gespeeld door een klein meisje. Ze is veelvuldig in beeld, maar er komt geen woord over haar lippen. Ze is de onschuld maar ook de gerechtigheid zoals aan het slot blijkt. ‘1000 Rosen’ is een film waaraan af te dingen valt dat hij nogal gesloten is maar bijzonder is hij zeker.
‘1000 Rosen’ draait in Lantaren/Venster en het Haags Filmhuis.
Comments are closed.