Bindingsangst is een landelijke epidemie

Een landelijke epidemie is uitgebroken onder universiteiten: bindingsangst. De naam die universiteiten zelf aan de ziekte geven is bindend studieadvies (bsa). De strekking van het woord ‘bindend’ is het tegenovergestelde van wat je verwacht. Studenten worden namelijk niet aan de universiteit gebonden, maar van de universiteit gestuurd wanneer ze te weinig punten halen in hun eerste jaar. De kenmerken van de ziekte zijn een gebrek aan vertrouwen in de student, ontkenning van echte problemen binnen een universiteit en tunnelvisie in de gekozen koers.

Steeds meer universiteiten voeren het bsa in. Maar universiteiten die bsa toepassen ondervinden daar geen positieve effecten van. Zo werd in Leiden een bsa ingevoerd om ervoor te zorgen dat er meer gemotiveerde en betere studenten naar de universiteit zouden komen. Het effect is omgekeerd: de supergemotiveerde student blijft juist weg uit Leiden om te gaan studeren in steden die geen bsa kennen.

De TU Delft heeft geen last van bindingsangst. Dat is te zien aan het actieve Delftse studentenleven. De TU doet van oudsher veel om dit actieve leven aan te moedigen en in stand te houden. Veel studenten blijken tevreden met deze manier van werken en voelen zich verbonden met de TU. In steden als Leiden en Rotterdam, waar een bsa is ingevoerd, blijkt het ledenaantal van verenigingen met 30 tot 45 procent te dalen omdat eerstejaars bang zijn dat de universiteit de vriendschap verbreekt.

Uit een inspectierapport blijkt dat zeven procent van alle studieadviezen aan de TU onterecht is. Met het steeds groter wordende gat van het wiskundeniveau tussen vwo en universiteit, wordt juist het eerste jaar onevenredig zwaar. Een bsa zou daardoor een extra een hoge drempel opwerpen in het eerste jaar, waardoor studenten die prima in staat zijn de studie te volgen toch de universiteit uit gezet worden.

Al met al kunnen we blij zijn dat de TU Delft vertrouwen toont in haar studenten en zich niet laat aansteken door de landelijke epidemie. De TU Delft heeft gelukkig geen oogkleppen op, maar kijkt op dit punt goed naar wat wel en niet werkt in Delft.

Tim Frijnts is lid van de AAG-fractie in de studentenraad.

Volkert Oosterlaak is lid van Oras-fractie in de studentenraad.

Een landelijke epidemie is uitgebroken onder universiteiten: bindingsangst. De naam die universiteiten zelf aan de ziekte geven is bindend studieadvies (bsa). De strekking van het woord ‘bindend’ is het tegenovergestelde van wat je verwacht. Studenten worden namelijk niet aan de universiteit gebonden, maar van de universiteit gestuurd wanneer ze te weinig punten halen in hun eerste jaar. De kenmerken van de ziekte zijn een gebrek aan vertrouwen in de student, ontkenning van echte problemen binnen een universiteit en tunnelvisie in de gekozen koers.

Steeds meer universiteiten voeren het bsa in. Maar universiteiten die bsa toepassen ondervinden daar geen positieve effecten van. Zo werd in Leiden een bsa ingevoerd om ervoor te zorgen dat er meer gemotiveerde en betere studenten naar de universiteit zouden komen. Het effect is omgekeerd: de supergemotiveerde student blijft juist weg uit Leiden om te gaan studeren in steden die geen bsa kennen.

De TU Delft heeft geen last van bindingsangst. Dat is te zien aan het actieve Delftse studentenleven. De TU doet van oudsher veel om dit actieve leven aan te moedigen en in stand te houden. Veel studenten blijken tevreden met deze manier van werken en voelen zich verbonden met de TU. In steden als Leiden en Rotterdam, waar een bsa is ingevoerd, blijkt het ledenaantal van verenigingen met 30 tot 45 procent te dalen omdat eerstejaars bang zijn dat de universiteit de vriendschap verbreekt.

Uit een inspectierapport blijkt dat zeven procent van alle studieadviezen aan de TU onterecht is. Met het steeds groter wordende gat van het wiskundeniveau tussen vwo en universiteit, wordt juist het eerste jaar onevenredig zwaar. Een bsa zou daardoor een extra een hoge drempel opwerpen in het eerste jaar, waardoor studenten die prima in staat zijn de studie te volgen toch de universiteit uit gezet worden.

Al met al kunnen we blij zijn dat de TU Delft vertrouwen toont in haar studenten en zich niet laat aansteken door de landelijke epidemie. De TU Delft heeft gelukkig geen oogkleppen op, maar kijkt op dit punt goed naar wat wel en niet werkt in Delft.

Tim Frijnts is lid van de AAG-fractie in de studentenraad.

Volkert Oosterlaak is lid van Oras-fractie in de studentenraad.