BioNanoScience wordt nieuwe afdeling

Volgens prof. dr. Cees Dekker speelt BioNanoScience in op een fundamentele verandering in de biologie. Dekker: “Biologie is van top-down bestuderende wetenschap veranderd in een bottom-up ingenieurswetenschap met bruikbare toepassingen.”

Bionanowetenschap beweegt zich op de grens van biologie en nanoscience en richt zich op de bouwstenen van levende cellen. Vorig jaar bijvoorbeeld promoveerde dr. Martin van de Heuvel op het gebruik van een biologisch motoreiwit dat hij op een chip liet functioneren. Hij kon er individuele moleculen mee manipuleren. Een ander voorbeeld is het gebruik van kunstmatige fluoresecente kwantumdots om de gang van virusdeeltjes door een cel onder de microscoop te kunnen volgen. Ook denkt Cees Dekker aan zogenaamde genetische netwerken, verzamelingen van synthetisch DNA waarvan de werking binnen een bacterie nauwgezet in kaart gebracht kan worden. Die kennis kan gebruikt worden voor de aanmaak van medicijnen, of de bereiding van biobrandstoffen.

Volgens initiatiefnemers Cees Dekker en universitair hoofddocent dr. Nynke Dekker is bionanowetenschap een wetenschappelijk sleutelgebied voor de 21ste eeuw. Het terrein is nog grotendeels onontgonnen. In Europa is het Delftse initiatief het eerste. Op het gebied van moleculaire biologie is samenwerking begonnen met het topinstituut European Molecular Biology Laboratory (EMBL) in Heidelberg.

De ambities van de nieuwe afdeling zijn fors. Dekker zet in op een totaal budget van zeker 50 miljoen euro voor de komende tien jaar. Het Kavli-instituut heeft al vijf miljoen dollar toegezegd. De afdeling wil uitgroeien tot twintig hoogleraren en zal daarvoor in de komende jaren intensief topwetenschappers gaan werven. Dekker: “We zoeken toppers in de biologie die interesse hebben voor nanotechnologie, en nanowetenschappers die interesse hebben voor levende cellen.”

Volgens prof. dr. Cees Dekker speelt BioNanoScience in op een fundamentele verandering in de biologie. Dekker: “Biologie is van top-down bestuderende wetenschap veranderd in een bottom-up ingenieurswetenschap met bruikbare toepassingen.”

Bionanowetenschap beweegt zich op de grens van biologie en nanoscience en richt zich op de bouwstenen van levende cellen. Vorig jaar bijvoorbeeld promoveerde dr. Martin van de Heuvel op het gebruik van een biologisch motoreiwit dat hij op een chip liet functioneren. Hij kon er individuele moleculen mee manipuleren. Een ander voorbeeld is het gebruik van kunstmatige fluoresecente kwantumdots om de gang van virusdeeltjes door een cel onder de microscoop te kunnen volgen. Ook denkt Cees Dekker aan zogenaamde genetische netwerken, verzamelingen van synthetisch DNA waarvan de werking binnen een bacterie nauwgezet in kaart gebracht kan worden. Die kennis kan gebruikt worden voor de aanmaak van medicijnen, of de bereiding van biobrandstoffen.

Volgens initiatiefnemers Cees Dekker en universitair hoofddocent dr. Nynke Dekker is bionanowetenschap een wetenschappelijk sleutelgebied voor de 21ste eeuw. Het terrein is nog grotendeels onontgonnen. In Europa is het Delftse initiatief het eerste. Op het gebied van moleculaire biologie is samenwerking begonnen met het topinstituut European Molecular Biology Laboratory (EMBL) in Heidelberg.

De ambities van de nieuwe afdeling zijn fors. Dekker zet in op een totaal budget van zeker 50 miljoen euro voor de komende tien jaar. Het Kavli-instituut heeft al vijf miljoen dollar toegezegd. De afdeling wil uitgroeien tot twintig hoogleraren en zal daarvoor in de komende jaren intensief topwetenschappers gaan werven. Dekker: “We zoeken toppers in de biologie die interesse hebben voor nanotechnologie, en nanowetenschappers die interesse hebben voor levende cellen.”