Van tevoren keek ik uit naar het ritje terug naar huis. Om half zeven ‘s avonds in hartje Londen is het namelijk druk. Vanaf de bibliotheek is het ongeveer een half uur.
De crisis heeft flink huisgehouden, ook in het hoofd van menig architectuur-watcher. De bomen die tot in de hemel leken te groeien zijn ontworteld, de helden van gisteren lijken van hun voetstuk geblazen.
De opening van het Delftse Academisch Jaar stond in het teken van de toekomst van het studeren. De laatste tijd heb ik steeds vaker het idee dat ik al in de toekomst leef: bijvoorbeeld als ik op vakantie in een obscuur buitenland even via mijn telefoon op internet kijk of er een goed visrestaurantje in de buurt is.
Willem Kesteloo houdt zich als voorzitter van de Delft Energy Club dagelijks bezig met duurzame energie. Maar hij weet nog steeds niet op wie hij moet stemmen.
Kinderen van bakkers, slagers en timmermannen boffen maar. Bij dat beroep kunnen kinderen zich een voorstelling maken. Dan ik. Ik ben bestuurskundige.
Een bekend testje. Laat twee groepen respondenten eenzelfde film zien van twee auto’s die op elkaar inrijden. Vraag de eerste groep met welke snelheid de auto’s op elkaar ‘botsen’, de tweede groep met welke snelheid ze op elkaar ‘knallen’.
Zolang een gedetineerde twintigmaal zoveel kost als een student, is het bespottelijk om studenten die wat langer over hun studie doen een boete op te leggen.
Donderdag 16 augustus 2012 overleed plotseling Leo Jansen, hoogleraar milieutechnologie van 1989 tot 1999 en van 1996 tot 2005 initiator en voorzitter van de commissie/platform Duurzame Ontwikkeling TU Delft.
Doorstroomcijfers omtoveren tot ‘studiesucces’ is handig maar gevaarlijk, vindt Bob van Vliet.
Na alle heibel in kranten en rechtszalen overleefd te hebben, lijkt het inmiddels waarschijnlijk dat de langstudeerboete na de verkiezingen alsnog het loodje legt.
Er is een wildgroei aan universitaire opleidingen, waar de samenleving niet echt behoefte aan heeft. Die liggen in de sfeer van de sociologie en de psychologie.
