Tap, tap, tip…. ‘Your espresso is being prepared’. Zoem, borrel, pruttel, gorgel, rochel, drup, drup, drup… ‘Please take out your espresso’. Verbaasd kijk ik in mijn mok.
“Leuk! En eervol.” In mei nodigde Delta me uit columnist te worden. Ik was blij. Het kwam als een onverwachte bonus. Eerder hadden we al afgesproken dat ik – als frontman bij de central international office – op de Delta-website een blog zou bijhouden.
Elke ochtend om zes uur op, klaarmaken, inpakken en snel de bus en trein halen om net op tijd op het eerste college van negen uur te zijn. De kantoren langs station Delft Zuid waar je je fiets parkeert, staan al
jaren leeg: waarom kan ik er niet gewoon wonen?
Zo’n vijf jaar terug heb ik een stadjer aan de haak geslagen. Voor alle niet-Groningers: dat is een inwoner van de stad Groningen. Hij is geen student, geen kosmopoliet.
In de tijd van straalvliegtuigen reizen weinig mensen meer per schip, laat staan per vrachtschip. Journalist Horacio Clare scheepte twee keer in en doet daar verslag van in ‘Down to the sea with ships’.
Dikke vette kans dat terwijl je deze zin leest, je op je luie gat zit. Zitten is een welvaartsziekte. Ik lees het overal. Ik volg namelijk bloggers en tweeters en LinkedIn.
Ik ben opgegroeid in de regio Gooi- en Vechtstreek. In tegenstelling tot het daarmee verbonden cliché woonden wij in een rijtjeshuis en gingen we op vakantie gewoon kamperen.
Elk jaar staat in Delta een advertentie van christelijke professoren. Zij verzoeken studenten in geestesnood bij hen te komen voor raad. Al jaren wil ik daar een vlijmscherpe column over schrijven, maar ik durf niet.
In 1979 begon ik met mijn studie sterrenkunde in Leiden. Er was slechts een dozijn eerstejaars studenten sterrenkunde, en de meeste colleges hadden we gemeenschappelijk met studenten die wiskunde en natuurkunde studeerden.
Rejoice, ladies. You can finally put away that chastity belt thanks to Delft based start-up Pearltect, who have invented an anti-rape armband which won the Phillips innovation prize this year.
