“Leuk! En eervol.” In mei nodigde Delta me uit columnist te worden. Ik was blij. Het kwam als een onverwachte bonus. Eerder hadden we al afgesproken dat ik – als frontman bij de central international office – op de Delta-website een blog zou bijhouden.
(Foto: Sam Rentmeester)
En nu dus ook nog columnist als opvolger van Ellen Touw. Het blog komt wat later; voortschrijdend inzicht.
Maar goed, deze column. Ik ben een terugkeerder. Twee jaar lang – van 2009 tot 2011 – was ik redacteur bij Delta. Die periode bleek het slotakkoord van mijn journalistieke carrière. De crisis die in 2008 begint, bezuinigingen die de TU bereiken, jaarcontract, geen verlenging, boek bij afscheid plus twee freelance-opdrachten.
Het was het einde van wat in 1986 begon als een zijsprong. Van het onderwijs, waar de kinderen ‘op’ waren, naar een krantje in Leiden. Sportverslaggeving. Stadsredacteur. Vervolgens een tocht langs vrijwel elke denkbare redactie bij dagblad het Binnenhof en de Haagsche Courant.
Golfoorlog tijdens mijn nachtdienst, de Kilimanjaro op en met bergbeklimmer Ronald Naar een gletsjer af. Gemeenteraden, sick buildings, Elfstedentocht met Henk Angenent. Bluswater, UWV in transitie, een drogisterijbeurs en de verkoop van nep-gouden bestekken. Een minister, burgemeester, directeur, beveiliger en een ongeruste moeder. Boze huurders. Overal over muurtjes en in levens kijken. Proeven, snuiven, observeren, soms meedoen, onderzoeken, analyseren, schrijven.
Mooi werk, tot de Haagsche Courant opgaat in het AD. Als vluchtheuvel kies ik Ondernemen! van MKB-Nederland. Mooi blad, leuke onderwerpen, heel best loon, op zich mooi werk, maar… nou ja, iets met chemie. Dan Delta. Heel mooi werk. Binnen een week aan tafel bij rector magnificus Jacob Fokkema over de op te zetten Graduate School. In diezelfde week een clash tussen or en cvb. Nog nooit in zo korte tijd zo veel afkortingen horen gebruiken. Heel weinig van begrepen, veel na afloop moeten uitzoeken. Leerzaam. Leuk.
Delta was het eindstation. Ja, ik heb een jaartje lopen freelancen in een journalistiek heel kil geworden landschap. Noodgedwongen over naar de centrale studentenadministratie. Inderdaad: administratie en noodgedwongen. Saai? Nee! Leuk! Logisch toch: alsof een verslaggever/redacteur maar één ding zou kunnen. Vervolgens het central international office. Ook erg leuk. Er is echt zát te beleven achter de muren van Jaffalaan 9a/ingang Mekelweg.
Ik ben dus terug. Weer ouderwets stukjes tikken en die (ook) op papier afgedrukt zien. Gaaf. Dus was ik blij met de uitnodiging. Was. Want nu het columnistenavontuur echt begint, zit ik met trillende vingers te tikken. Ik weet me de opvolger van Ellen Touw en las haar laatste column. Verdwenen TU-gevoel. Goede beoordeling blijkt niets waard. Mes in rug van mensen waarvan ze meende dat ze achter haar stonden. Ben ik lekker mee! Ik kijk hoogst zelden om. Waar ben ik aan begonnen?
Erik Huisman is frontman bij het central international office en schrijft vanaf nu per toerbeurt een column voor Delta. Hij kijkt als oud-journalist graag over allerlei muurtjes.
Comments are closed.