Wijze lessen van professor Youp

De twintig studenten die voor de masterclass van Van ’t Hek waren geselecteerd (Youp: ‘de vrouwen op basis van pasfoto, de jongens moesten lelijker zijn dan de professor’) zijn met de cabaretier naar het Dalí-museum in het Spaanse Figueras geweest. Dit om inspiratie op te doen voor het thema ‘Los van alles’, want Dalí: die ging pas écht zijn fantasie achterna.

Van ’t Hek wilde met zijn studenten het onmogelijke mogelijk maken, ‘iets tastbaars’ bouwen, los van beperkingen. Iets dat de kijker buiten zinnen brengt. Wat we ons daarbij moesten voorstellen werd pas halverwege de uittreerede duidelijk: een levensgrote box met filmpjes die te maken hebben met ‘verlangen’.

Vanaf maandag 14 mei staat de box een maand lang in de bibliotheek en die avond is de hele groep te gast bij het televisieprogramma De wereld draait door.

Hoogtepunt van de uittreerede – een onvervalste cabaretvoorstelling – was niet zozeer de aansporing je eigen keuzes te maken en vooral je fantasieën te volgen. Nee, het waren vooral de met verve gebrachte ‘ervaringen’ van de studenten, als onderdeel van de voorstelling.

“Sorry Youp”, zei een student. “Toen ik hier mee begon, dacht ik: laten we iets creatiefs doen,  iets groots, iets innovatiefs. Maar elke keer als ik iets vertelde over mijn fantasieën en dromen, viel je in slaap.”

“En dat driesterrenhotel… dat heb  ik helemaal niet gezien”, vervolgde een ander. “Volgens mij zaten we in één of ander vies, goor hostel. Echt ranzig.”

“Behalve de kamer van de professor zelf”, antwoordde een meisje. “Die had de bruidssuite. Hij heeft mij die avond vier keer ge-sms’t of ik een drankje met hem zou komen drinken.”

Waarna een ander meisje vertelde dat ze er in het vliegtuig achterkwamen dat hij diezelfde sms’jes ook naar haar had gestuurd. “Meneer valt nogal op blonde meisjes.”

“Da’s dus vet jammer”, zei een jongen. “Ik kom uit Limburg. Ik ben katholiek opgevoed en had eigenlijk meer verwacht, want meneer zei dat hij ooit priester zou worden, maar ik heb al die weken niet één keer aandacht gehad.”

“Meneer Van ’t Hek was altijd heel snel onze creatieve ideeën aan het afschieten, maar ze stonden wel elke zaterdag in het NRC”, zei een ander verwijzend naar Van ’t Heks columns.

Een van de studenten was ‘een beetje teleurgesteld’ in de anderen, “want ik ben wel erg tevreden over de professor: na de eerste masterclass heeft hij zijn iPad laten liggen en ik ben ook dol op porno dus ik was er wel blij mee.”

“Nou, die porno verbaast me niks”, vervolgde een studente, “want die Youp vertelde dat mijn filmpjes wel wat gewaagder konden. En dat hij me dat wel even op mijn studentenkamer kon uitleggen.”

En dan die zogenaamde colleges die Van ‘t Hek zou geven, zei een van de jongens. “Het eerste college kwam hij een kwartier te laat, het tweede college liep dat al op tot een half uur en vanaf het vierde kwam hij helemaal niet meer.”

“Ik ben werkelijk gestalkt”, zei een meisje. “Ik heb zeventien sms-jes van Youp ontvangen. Of ik drie keer naar Brussel kon en twee keer naar Amsterdam, want zijn vrouw was toch een weekje skiën.”

Dan was er ook nog een ‘allochtone student uit Afghanistan’. “Toen Youp me voor de zevende keer de bijnaam ‘asielzoeker’ gaf, heb ik hem echt op zijn bek getimmerd. Dat is gewoonte bij ons in het land.”

Van ‘t Hek: “U merkt het, het is een heel fijne periode geweest.”

Tot grote hilariteit van de zaal volgde een filmpje waarop Van ’t Hek en rector Karel Luyben ‘dronken’ onder aan het raam van twee studentes staan, in de hoop dat zij mee komen om wat te drinken. (Van ’t Hek: “We moesten het zes keer overdoen!”) 

Zo worden er vijftig door studenten gemaakte filmpjes in de box vertoond. Iedereen die het kunstwerk betreedt, krijgt er maar eentje te zien. “Mensen denken daarna: ik wil meer”, zei Van ’t Hek tot slot. “En u krijgt niet meer. Al dat meer moet u zelf in uw leven verzinnen.” Een wijze les van de prof.

 

Connie van Uffelen