,,Nu een meezinger”, smeekt een van de bezoekers om een toegift van Yasar Saka. ,,Een leuke smartlap ofzo.” Saka lacht wat. Hij is een Turkse musicus, die één van de drie optredens verzorgt van het project ‘Wereldmuziek aan studentenhuis’, dat plaatsvindt op drie verdiepingen van de Krakeelhof.
br />
,,Jullie kunnen wel meeklappen”, zegt Saka. ,,Het volgende stuk heeft een vijfachtste maat, dus dat lukt wel. Luister, zo. Makkelijk.” Hij begint te tokkelen. Voorzichtig probeert Max, de huisartistiekeling van ‘De Zatte Aap’, één van de verdiepingen, op de maat mee te klappen. Anderen volgen zijn voorbeeld en binnen enkele ogenblikken klinken er twintig verschillende ritmes door de kamer. Desalniettemin knikt Saka tevreden. ,,In september geef ik een cursus.”
Het projectje werd afgelopen dinsdagavond georganiseerd door Studium Generale. De titel ‘Wereldmuziek aan studentenhuis’ komt het meest tot zijn recht op de bovenste verdieping, bij huize ‘De Zatte Aap’. De muziek is het meest wereldmuziek en het huis het meest studentenhuis.
Op een podiumpje, gebouwd van oude pallets, zitten drie muzikanten op versleten kussens met instrumenten als een sitar, een tabla en een bamboefluit te jammen. De banken in het huis zijn tot een tribune opgestapeld. De wierooklucht die de geur verdringt van resten spaghetti op de keukentafel, de pyama’s van de muzikanten en vooral hun op de maat meewiebelende blote tenen maken de sfeer exotisch en laten je de op de muur geplakte Kim Basinger vergeten. De muziek heeft het mysterieuze van de film ‘Apocalypse Now’; je waant je in een oerwoud, maar dan eentje met rinkelende telefoons en een enkele om koffie schreeuwende student.
Eén verdieping lager wordt flamenco-muziek gemaakt. Een bleke langharige jongen laat het stemmen van zijn gitaar geruisloos overgaan in een heftige warmbloedige solo. Af en toe kijkt hij verveeld naar het publiek, dat behalve uit de rondkijkende bewoners van de bovenste verdieping uit een stuk of vier studenten en wat volwassenen bestaat.
De gitarist begeleidt zijn spel met ronkende en spinnende geluiden en lijkt zich snel te storen aan lawaai uit het publiek. Hij stopt plotseling als een toehoorder al te opzichtig aan zijn biertje lurkt. De musicus kijkt de bierdrinker streng aan. ,,Geef mij ook een pilsje”, vraagt hij dan. Hij krijgt het, en daarop komt er een tweede gitarist binnen, een langharige gebronsde dit keer. Hij maakt geen ronkende geluiden maar krijgt wel ook een biertje.
,,Nu een meezinger”, smeekt een van de bezoekers om een toegift van Yasar Saka. ,,Een leuke smartlap ofzo.” Saka lacht wat. Hij is een Turkse musicus, die één van de drie optredens verzorgt van het project ‘Wereldmuziek aan studentenhuis’, dat plaatsvindt op drie verdiepingen van de Krakeelhof.
,,Jullie kunnen wel meeklappen”, zegt Saka. ,,Het volgende stuk heeft een vijfachtste maat, dus dat lukt wel. Luister, zo. Makkelijk.” Hij begint te tokkelen. Voorzichtig probeert Max, de huisartistiekeling van ‘De Zatte Aap’, één van de verdiepingen, op de maat mee te klappen. Anderen volgen zijn voorbeeld en binnen enkele ogenblikken klinken er twintig verschillende ritmes door de kamer. Desalniettemin knikt Saka tevreden. ,,In september geef ik een cursus.”
Het projectje werd afgelopen dinsdagavond georganiseerd door Studium Generale. De titel ‘Wereldmuziek aan studentenhuis’ komt het meest tot zijn recht op de bovenste verdieping, bij huize ‘De Zatte Aap’. De muziek is het meest wereldmuziek en het huis het meest studentenhuis.
Op een podiumpje, gebouwd van oude pallets, zitten drie muzikanten op versleten kussens met instrumenten als een sitar, een tabla en een bamboefluit te jammen. De banken in het huis zijn tot een tribune opgestapeld. De wierooklucht die de geur verdringt van resten spaghetti op de keukentafel, de pyama’s van de muzikanten en vooral hun op de maat meewiebelende blote tenen maken de sfeer exotisch en laten je de op de muur geplakte Kim Basinger vergeten. De muziek heeft het mysterieuze van de film ‘Apocalypse Now’; je waant je in een oerwoud, maar dan eentje met rinkelende telefoons en een enkele om koffie schreeuwende student.
Eén verdieping lager wordt flamenco-muziek gemaakt. Een bleke langharige jongen laat het stemmen van zijn gitaar geruisloos overgaan in een heftige warmbloedige solo. Af en toe kijkt hij verveeld naar het publiek, dat behalve uit de rondkijkende bewoners van de bovenste verdieping uit een stuk of vier studenten en wat volwassenen bestaat.
De gitarist begeleidt zijn spel met ronkende en spinnende geluiden en lijkt zich snel te storen aan lawaai uit het publiek. Hij stopt plotseling als een toehoorder al te opzichtig aan zijn biertje lurkt. De musicus kijkt de bierdrinker streng aan. ,,Geef mij ook een pilsje”, vraagt hij dan. Hij krijgt het, en daarop komt er een tweede gitarist binnen, een langharige gebronsde dit keer. Hij maakt geen ronkende geluiden maar krijgt wel ook een biertje.
Comments are closed.