Met een lichtgewicht raceauto won het Formula Student Team 2003 vorig jaar de Formula Student-ontwerpwedstrijd in Engeland. Afgelopen maandag presenteerde het team op Circuit Park Zandvoort het nieuwste ontwerp, waarmee vanaf 8 juli de strijd wordt aangegaan in Engeland.
Delen
br />
Voordat het doek van de wagen gaat vertelt teamcaptain Pieter Commandeur de circa honderd aanwezige belangstellenden waar het om gaat in het Formula Student Team: interfacultaire samenwerking. “Wat gebeurt er wanneer een raceauto wordt ontworpen door alleen studenten luchtvaart- en ruimtevaarttechniek?” vraagt Commandeur zich af. Op het scherm verschijnt een afbeelding van een voertuig met straalmotor op een zoutvlakte. “Dan zullen ze een straaljager neerzetten, de vleugels eraf halen en er wielen onder zetten.”
Vervolgens neemt hij industrieel ontwerpers op de hak met een plaatje van een nieuw model Volkswagen. “Een goed geproduceerd, leuk ding”, smaalt de student werktuigbouwkunde. “Werktuigbouwers denken op hun beurt voornamelijk aan vermogen, kracht en moment. Een enorme motor dus, waarna de rest met staal zo stevig mogelijk wordt gemaakt.”
Uit de Delfts blauw gespoten DUT 03 van vorig jaar bleek al wat een combinatie van vakkennis op kan leveren: een goed produceerbaar, lichtgewicht en aërodynamisch voertuig met een krachtige motor. Slechts 135 kilo zette het carbonfiber gevaarte met aluminium spaceframe op de weegschaal. De lichtste auto na die van het Delftse team woog toen zeventig kilo meer.
Het nieuwe ontwerp zet de ingezette lijn van gewichtsbesparing door. “Inmiddels bestaat ook het zelfdragende chassis geheel uit carbonfiber”, vertelt Commandeur. “In totaal weegt de auto nu nog maar 127 kilo, inclusief twee liter olie. Bovendien zijn de wielen kleiner, waardoor de banden sneller opwarmen en de grip verbetert.”
Het eerste dat echter opvalt wanneer het doek van de wagen wordt gehaald, is dat het zwart-blauwe gevaarte lelijker en hoekiger is dan het Delfts blauw gespoten ontwerp van vorig jaar. Terwijl coureur Daan Vos de wagen demonstreert, legt Commandeur uit waarom. “Zo hebben we meer referentievlakken om de wielophanging aan op te hangen, in plaats van allerlei moeilijke dubbel gekromde vlakken. De prestaties zijn op alle vlakken verbeterd.”
Welke topsnelheid haalt de wagen? “Vermogen is minder belangrijk dan gewicht”, volgens Commandeur. “Op basis van de 42 paardenkrachten sterke Yamaha-motor zou de auto 150 kilometer per uur kunnen halen, maar het parcours is een soort kartbaan. De wielophanging is daarom gedimensioneerd op maximaal tachtig kilometer per uur.”
Behalve de prestaties op het parcours kijkt de jury in Engeland naar acceleratie, bochtengedrag en een presentatie met kostenberekeningen en andere ontwerpaspecten. “Ik ben benieuwd wat de andere teams hebben gedaan”, blikt Commandeur vooruit. “Ik kan me niet voorstellen dat ze een even lichte wagen hebben gebouwd.”
Michel Heesen
(Foto: Sam Rentmeester/FMAX)
Met een lichtgewicht raceauto won het Formula Student Team 2003 vorig jaar de Formula Student-ontwerpwedstrijd in Engeland. Afgelopen maandag presenteerde het team op Circuit Park Zandvoort het nieuwste ontwerp, waarmee vanaf 8 juli de strijd wordt aangegaan in Engeland.
Voordat het doek van de wagen gaat vertelt teamcaptain Pieter Commandeur de circa honderd aanwezige belangstellenden waar het om gaat in het Formula Student Team: interfacultaire samenwerking. “Wat gebeurt er wanneer een raceauto wordt ontworpen door alleen studenten luchtvaart- en ruimtevaarttechniek?” vraagt Commandeur zich af. Op het scherm verschijnt een afbeelding van een voertuig met straalmotor op een zoutvlakte. “Dan zullen ze een straaljager neerzetten, de vleugels eraf halen en er wielen onder zetten.”
Vervolgens neemt hij industrieel ontwerpers op de hak met een plaatje van een nieuw model Volkswagen. “Een goed geproduceerd, leuk ding”, smaalt de student werktuigbouwkunde. “Werktuigbouwers denken op hun beurt voornamelijk aan vermogen, kracht en moment. Een enorme motor dus, waarna de rest met staal zo stevig mogelijk wordt gemaakt.”
Uit de Delfts blauw gespoten DUT 03 van vorig jaar bleek al wat een combinatie van vakkennis op kan leveren: een goed produceerbaar, lichtgewicht en aërodynamisch voertuig met een krachtige motor. Slechts 135 kilo zette het carbonfiber gevaarte met aluminium spaceframe op de weegschaal. De lichtste auto na die van het Delftse team woog toen zeventig kilo meer.
Het nieuwe ontwerp zet de ingezette lijn van gewichtsbesparing door. “Inmiddels bestaat ook het zelfdragende chassis geheel uit carbonfiber”, vertelt Commandeur. “In totaal weegt de auto nu nog maar 127 kilo, inclusief twee liter olie. Bovendien zijn de wielen kleiner, waardoor de banden sneller opwarmen en de grip verbetert.”
Het eerste dat echter opvalt wanneer het doek van de wagen wordt gehaald, is dat het zwart-blauwe gevaarte lelijker en hoekiger is dan het Delfts blauw gespoten ontwerp van vorig jaar. Terwijl coureur Daan Vos de wagen demonstreert, legt Commandeur uit waarom. “Zo hebben we meer referentievlakken om de wielophanging aan op te hangen, in plaats van allerlei moeilijke dubbel gekromde vlakken. De prestaties zijn op alle vlakken verbeterd.”
Welke topsnelheid haalt de wagen? “Vermogen is minder belangrijk dan gewicht”, volgens Commandeur. “Op basis van de 42 paardenkrachten sterke Yamaha-motor zou de auto 150 kilometer per uur kunnen halen, maar het parcours is een soort kartbaan. De wielophanging is daarom gedimensioneerd op maximaal tachtig kilometer per uur.”
Behalve de prestaties op het parcours kijkt de jury in Engeland naar acceleratie, bochtengedrag en een presentatie met kostenberekeningen en andere ontwerpaspecten. “Ik ben benieuwd wat de andere teams hebben gedaan”, blikt Commandeur vooruit. “Ik kan me niet voorstellen dat ze een even lichte wagen hebben gebouwd.”
Michel Heesen
(Foto: Sam Rentmeester/FMAX)
Comments are closed.