In een hoge zaal van de voormalige TU-bibliotheek kijken een paar honderd mensen naar het gebruinde gelaat van makelaar Ronald Roest. De bibliotheek wordt een woongebouw met honderd appartementen en vier studio’s.
De vraag hoe dat er in 2001 uitziet en hoeveel het kost werd dinsdagavond beantwoord tijdens een informatie-avond. ,,In de hoeken van de zaal staan adviseurs. Daar kunt u terecht voor de projectfolder. Als u niet onder de indruk bent, verzoek ik het folderpakket achter te laten, want ze kosten al gauw zeventig gulden per stuk”, galmt Roest door de zaal. Nog voor de echo spoedt de menigte zich naar de adviseurs. Het duurt dan ook niet lang voor de stem van Roest wederom klinkt: ,,De folders beneden zijn op, boven is nog voldoende voorraad.” Opnieuw een ware volksverhuizing. Zeventig pagina’s kwaliteitspapier met plattegronden en prijzen. Voor 245000 gulden slaapt u op een Ikeabank in een studio (geen aparte slaapkamer), voor 1259000 koopt u een woning boven de hoofdingang met zo ongeveer alle functies in tweevoud. Verticale doorsnedes worden in de folder niet getoond. Al snel blijkt waarom niet: ,,Nee, twee meter tien is inderdaad niet hoog voor een plafond, maar de tweede verdieping van die ‘maaizonetten’, want zo heet dat dan, die zijn hoger hoor”, probeert een aalgladde adviseur. ,,Maar mijn vriend is 1.95 meter, die loopt dus gebukt door de slaapkamer”, pareert een al minder geïnteresseerde vrouw. Architecte Anke Colijn van het gelijknamige Utrechtse bureau tekende voor het ontwerp van de legpuzzel. Tegen potentiële kopers kakelt ze: ,,…dan gaat u hier de trap op door een wand van glas, komt u achter deze dikke muur in een soort kloostergang, waarna u vervolgens weer terugkeert naar de glaswand waardoor u weer zicht heeft op de grote feestzaal waar we nu in staan, als ’t ware….” Veel geld voor weinig woning is de algemene indruk. Naast een kleurige artist impression van het interieur (sneaky getekend op ooghoogte van een pygmee zodat de ruimte hoger lijkt) adviseert een mantelpakje: ,,Ik heb al zoveel mensen gesproken die de prijzen vinden tegenvallen, maar je moet gewoon willen, je hebt nog tweeënhalf jaar de tijd.” De organisatie zal de financiële zorgen hebben verwacht: op de tafels liggen tips uit de bestseller ‘Bereik uw eerste miljoen’ van money-coach Bodo Schäfer. In een zijkamer staan keukenadviseurs naast een zachtgele inbouwkeuken. Een ontwerp van Jan des Bouvrie. Aan de muur hangen glimmende kleurenfoto’s van de keuken. De gele versie staat voor ‘Italiaans temperament’. In het wit koopt u ‘Oosterse schoonheid’. Dezelfde witte inbouwkeuken, met dezelfde witte stoelen op dezelfde witte vloer maar tegen een felrood behangetje, heet ‘Nederlandse openheid’. Eén zin ontbreekt in de informatie-overkill: TU-medewerkers krijgen voorrang bij zowel loting als woningkeuze. Desgevraagd wil makelaar Roest de positieve discriminatie ook wel bevestigen. Maar om dat nou in de folder te zetten…
De vraag hoe dat er in 2001 uitziet en hoeveel het kost werd dinsdagavond beantwoord tijdens een informatie-avond. ,,In de hoeken van de zaal staan adviseurs. Daar kunt u terecht voor de projectfolder. Als u niet onder de indruk bent, verzoek ik het folderpakket achter te laten, want ze kosten al gauw zeventig gulden per stuk”, galmt Roest door de zaal. Nog voor de echo spoedt de menigte zich naar de adviseurs. Het duurt dan ook niet lang voor de stem van Roest wederom klinkt: ,,De folders beneden zijn op, boven is nog voldoende voorraad.” Opnieuw een ware volksverhuizing. Zeventig pagina’s kwaliteitspapier met plattegronden en prijzen. Voor 245000 gulden slaapt u op een Ikeabank in een studio (geen aparte slaapkamer), voor 1259000 koopt u een woning boven de hoofdingang met zo ongeveer alle functies in tweevoud. Verticale doorsnedes worden in de folder niet getoond. Al snel blijkt waarom niet: ,,Nee, twee meter tien is inderdaad niet hoog voor een plafond, maar de tweede verdieping van die ‘maaizonetten’, want zo heet dat dan, die zijn hoger hoor”, probeert een aalgladde adviseur. ,,Maar mijn vriend is 1.95 meter, die loopt dus gebukt door de slaapkamer”, pareert een al minder geïnteresseerde vrouw. Architecte Anke Colijn van het gelijknamige Utrechtse bureau tekende voor het ontwerp van de legpuzzel. Tegen potentiële kopers kakelt ze: ,,…dan gaat u hier de trap op door een wand van glas, komt u achter deze dikke muur in een soort kloostergang, waarna u vervolgens weer terugkeert naar de glaswand waardoor u weer zicht heeft op de grote feestzaal waar we nu in staan, als ’t ware….” Veel geld voor weinig woning is de algemene indruk. Naast een kleurige artist impression van het interieur (sneaky getekend op ooghoogte van een pygmee zodat de ruimte hoger lijkt) adviseert een mantelpakje: ,,Ik heb al zoveel mensen gesproken die de prijzen vinden tegenvallen, maar je moet gewoon willen, je hebt nog tweeënhalf jaar de tijd.” De organisatie zal de financiële zorgen hebben verwacht: op de tafels liggen tips uit de bestseller ‘Bereik uw eerste miljoen’ van money-coach Bodo Schäfer. In een zijkamer staan keukenadviseurs naast een zachtgele inbouwkeuken. Een ontwerp van Jan des Bouvrie. Aan de muur hangen glimmende kleurenfoto’s van de keuken. De gele versie staat voor ‘Italiaans temperament’. In het wit koopt u ‘Oosterse schoonheid’. Dezelfde witte inbouwkeuken, met dezelfde witte stoelen op dezelfde witte vloer maar tegen een felrood behangetje, heet ‘Nederlandse openheid’. Eén zin ontbreekt in de informatie-overkill: TU-medewerkers krijgen voorrang bij zowel loting als woningkeuze. Desgevraagd wil makelaar Roest de positieve discriminatie ook wel bevestigen. Maar om dat nou in de folder te zetten…
Comments are closed.