Theatraal shoppen

Schrik niet: de etalagepoppen in de etalages van meer dan honderd Delftse winkels leven op 10 april. Raken je zelfs even aan, als je niet uitkijkt. “Want na anderhalf uur in een etalage, moet je wel een keertje je benen strekken”, zegt medeorganisator Anita Boone. En dat doe je als artiest natuurlijk op een theatrale manier.

Thema van de Levende Etalagedag is ‘Something old, something new, something Delft, something blue’. Niet alleen professionele theatermakers nemen plaats achter de ramen, ook ‘je eigen tante Toos’ – zoals Boone beeldend omschrijft – is er te zien. Om maar te zeggen dat het een festival is voor iedereen, door iedereen.
Het evenement begint om 12.30 uur op de Markt, met een openingsact door meer dan honderd etalageartiesten. De glansrol is voor stormparaplu Senz, van TU’s ‘Gezicht van Delft’ Gerwin Hoogendoorn. Samen met het boegbeeld van de Levende Etalagedag 2010 – paspop Aphrodite – opent hij het evenement.

Daarna zijn de artiesten in winkels door de hele stad te zien, bij zowel kleine ondernemers als grote ketens. “De acteurs voeren geen toneelstukjes op”, benadrukt Boone, “maar zijn wel theatraal aanwezig.” Zo maken ze de doorgaans zo vertrouwde binnenstad van Delft een bijna surrealistische omgeving. Op een plattegrond kun je zien welke winkels meedoen.

Delftse Nieuwe
De Levende Etalagedag, een idee van Elize Zwerver van Elize Kledingvondsten aan het Vrouw Juttenland, werd vorig jaar voor het eerst gehouden. Ze bedacht het evenement toen haar winkel een jaar bestond en ze zelf in de etalage ging zitten om haar klanten te bedanken. Met haar plan won Zwerver tienduizend euro bij de eerste editie van Delftse Nieuwe, een prijs van de gemeente voor burgers met een goed idee voor een nieuw Delfts evenement.
Theaternetwerk Delft koppelde haar aan Barbara van Gelder van Kunst Karakter, die een evenement neerzette met 111 deelnemende etalages. Dit jaar is de organisatie vanaf het begin in handen van Van Gelder. Haar missie: een zo breed mogelijk publiek verrassen met theater en kunstmomenten. “De Delftse Levende Etalagedag móest gewoon terugkeren”, zegt Boone. “Mensen vonden het zó leuk.”

Het evenement valt samen met het Museumweekend, waardoor verschillende kunstvormen prachtig door elkaar lopen. In musea De Prinsenhof, Lambert van Meerten en Nusantara komen historische figuren tot leven en bij Bierhuis De Klomp kun je tussen de kinderen een kabouterbiertje drinken met cabaretgroep Alles Aan Elkaar. Onderweg mag je bij Eastend Studio op het Oosteinde een liedje inzingen. Mocht je de inspiratie voelen alles te fotograferen, dan kun je ook nog meedoen aan de bijbehorende fotografiewedstrijd. Hoofdprijs: 250 euro.

Muzikaal valt er ook genoeg te beleven. Op de Nieuwe Langendijk bijvoorbeeld, of op het Vrouw Jutteland als je meer van klassiek houdt. En ben je moe na zoveel window shopping? Dan plof je gewoon in de massagestoelen in de etalage van Theater De Veste, waar twee stoelmasseurs de artiesten én jou masseren. Over surrealistisch gesproken… 

Delftse Levende Etalagedag, zaterdag 10 april van 12.00 tot 17.00 uur in de binnenstad.
www.delftselevendeetalagedag.nl

Vanaf de kennisneming van het ontwerp voor het Mekelpark vond ik het geen briljant stukje werk. Als er al een serieuze poging zou zijn gedaan om functionele, recreatieve en natuurlijke kanten van zo’n inrichtingsplan te laten samengaan, dan was dat mij in elk geval ontgaan.
In Delta 20 geeft Francine Houben behalve wat architectenjargon ook enkele reflecties op de natuur in het Mekelpark ten beste, die lichtjes tegenstrijdig met elkaar zijn. Ik geef hieronder drie van die citaten, met mijn commentaar.
“(…) ik had graag meer bomen behouden, maar er zat iepziekte in.” Er zijn inderdaad veel iepen gekapt, de helft van het totale aantal, 160 stuks, de meeste overigens voor de toekomstige tramlijn. De iepen zijn allemaal redelijk tot goed. Niet één met de vervelende iepenspintkever die voor de “Dutch elm disease” zorgt. Die andere 160 bomen (elzen, essen, platanen, populieren, kersen, wilgen en een kastanje) die gekapt zijn zullen toch ook niet de iepziekte hebben gehad? De natuur blijft verbazen.
Trouwens, wie de nieuwe situatie bekijkt bij Natuurkunde waar nog een rijtje forse oude bomen is blijven staan, ziet wat behoud van een veel groter deel van het oude bomenbestand voor het park had kunnen betekenen.
“Vroeger was het echt niks hoor: bomen blokkeerden het zicht op gebouwen.” Die liefde voor de zichtlijnen en de afschuw van hinder bij bouwprojecten hebben Delft, waar weer een jonge generatie fanatiek stenenstapelende ingenieurs de burelen van de gemeente bezet, in een jaar of vier tijd zo’n tien procent van het bomenbestand (30 duizend) gekost. Of mevrouw Houben met deze frase haar spijt over al die gekapte bomen enige geloofwaardigheid geeft, waag ik te betwijfelen. Ik krijg verder de indruk dat ze die gebouwen voor het merendeel lelijk vindt, dus het respecteren van de oude bomen had goed kunnen uitpakken voor de ‘beleving’. Niet voor de hoogte van de project- en dus ontwerpkosten, tsja, dat is ook weer waar.
“In de avond worden de fietspaden verlicht en het park zelf minder, vanwege de flora en fauna.”
Dit ontroert mij zeer. Dat je aan de ene kant het groen in het park met de soortenarme grasbedekking (op een voetbalveld kan ik meer biodiversiteit laten zien) met die agressieve verstening van randen en grote verharde oppervlakken zo verpletterend onnatuurlijk kunt ontwerpen, en aan de andere kant de verlichting op die snippers gras ’s nachts uitdoet om al die dieren die daar toch niets te zoeken hebben, niet wilt storen. Het lijkt het Delftse gemeentebestuur wel. Die presteerde het om met een woeste kapwoede de fourageermogelijkheden voor vleermuizen en gierzwaluwen in de stad te decimeren, en aan de andere kant bij de hernieuwbouw van een supermarkt de inbouw van nesten voor die dieren verplicht voor te schrijven. Lief, hè?
Denkt mevrouw Houben nu echt dat door een park met zo uitzinnig veel verharding, met zulke scherpe, hoge stenen randen bovendien en door het volstrekt taboe verklaren (ik verzin dit niet) van heesters en ruigtes die dekking, voedselbronnen en nestgelegenheid hadden kunnen scheppen voor zangvogels, wezels, konijnen, bijen, zweefvliegen etcetera, (vrijende studenten zou je nog aan dit rijtje kunnen toevoegen), dat die fauna van dat licht last zal hebben? Helaas niet.
Houben hoopt – het Mekelpark is immers slechts het begin – dat de gebouwen gaan reageren op het park. Misschien kan de TU een bekend lid van het koninklijk huis hierbij een rol laten spelen. Die kan er voor zorgen dat de bomen iets terugzeggen als de gevels van de gebouwen eenmaal op de praatstoel gaan zitten.

Initiatiefgroep Natuurbeheer in Delft, Jacques Schievink 

ind.datadelft.com/kapvergunning_mekelpark.htm