Studiepunten voor moocs

De TU begint met zeven andere universiteiten een experiment voor een ‘mooc-uitwisselingsprogramma’. Ze wil haar eigen studenten meer betrekken bij de online cursussen moocs (massive open online courses, red.) en ze daarvoor ook studiepunten geven.

Probleem is alleen dat er geen studiepuntensysteem voor moocs is. Daarom wil de TU dit systeem zelf vormgeven in deze proef met diverse universiteiten van over de hele wereld. Zij gaan elk drie tot tien moocs openstellen voor elkaars en hun eigen studenten. In samenwerking met docenten wordt vervolgens gekeken hoeveel uren studenten aan een mooc besteden om het aantal studiepunten te bepalen.

Tentaminering is een andere hobbel, want hoe weet je zeker dat een student een tentamen zelf maakt? Collegelid Anka Mulder schetst dat bijvoorbeeld de Australian National University (ANU) een tentamen opstuurt naar de universiteit van de uitwisselingsstudent en diens antwoorden vervolgens in Australië nakijkt en het cijfer opstuurt. Om te voorkomen dat docenten vervolgens duizenden tentamens moeten nakijken, komt er een maximum aantal deelnemers voor studiepunten.

Omdat het integreren van moocs in het curriculum volgens Mulder ‘lastig’ is, begint de proef met studiemateriaal voor keuzevakken, minors, honours programmes en extra vakken voor promovendi. Er wordt al gesproken met geïnteresseerde docenten. Voordat de proef begint, moeten examencommissies er achter staan en moet de administratie op orde zijn, aldus Mulder.

De studentenraad is enthousiast. “Het geeft ingenieurs de kans andere vakken te leren die de eigen universiteit niet biedt”, zei sr-lid Julia van der Ven. De studenten vragen zich af of bij een maximum aantal studenten sprake is van selectie en of eigen studenten voorrang krijgen, maar daar is volgens Mulder nog niet over nagedacht.

Als de proef slaagt, denkt het college eerder aan uitbreiding van het aantal universiteiten dat meedoet, dan aan integratie van de moocs in het regulier onderwijs. Wel wijst Mulder erop dat uitbreiding met Amerikaanse universiteiten het ‘lastigst’ zal zijn, omdat die een ander financieringsmodel hebben.

Volgens de Nederlandse wet mogen universiteiten geen geld vragen voor tentaminering. “Ik wil het liefst zo min mogelijk geld naar elkaar rondpompen.”