Studenten willen markt op met duurzame afvalbak

Linda Koop en Astrid Hoetmer bedachten hun Powerbin tweeënhalve maand geleden voor het vak conceptual product design. De grote bak van anderhalve meter hoog en één meter breed is wat te groot om in de keuken te staan. Hij kan beter in de berging, de kelder of buiten het huis worden neergezet. Daar kan hij worden volgestopt met biologisch afbreekbaar, huishoudelijk afval.

Daarna komt op natuurlijke wijze een proces van vergisting op gang. Het gas dat daarbij vrijkomt, kan direct gebruikt worden in een boiler of cv-ketel. Een wisselaar zorgt ervoor dat de boiler of ketel op het juiste moment kan overschakelen van het reguliere gasnet naar biogas.

Op deze manier kan een huishouden volgens Koop en Hoetmer al gauw tweehonderd euro per jaar besparen. De jaarlijkse reductie van CO2-uitstoot bedraagt volgens de berekeningen van de studenten 3600 kilo.

Een combinatie met andere energiebesparende maatregelen is goed mogelijk, denken Koop en Hoetmer. Zij noemen een zonneboiler, een kleine windturbine en een geothermische warmtepomp. Zo kan een huishouden nog veel meer winst boeken.

De studenten denken dat hun concept veel voordelen heeft voor gemeentes. De overheid wil immers dat de uitstoot van broeikasgassen vermindert. Met de Powerbin kan dat volgens Koop en Hoetmer op een goedkope manier. Het ding is met een prijs van 1300 euro een stuk goedkoper dan een zonneboiler, waarvoor je volgens de studenten al gauw tweeduizend euro moet neertellen. Daarnaast hoeft de gemeentelijke reinigingsdienst een stuk minder afval op te halen.

De Powerbin klinkt te mooi om waar te zijn. Waarom is hij nog niet eerder bedacht? Koop weet het niet. “Maar op de faculteit denken ze groot, terwijl wij juist klein denken.”

Koop en Hoetmer, respectievelijk vijfde- en zesdejaars student, willen afstuderen op hun Powerbin. In december willen ze het eerste prototype op hun faculteit bouwen en testen. Een eerste potentiële afnemer hebben ze ook al. Welke dat is, houdt Koop nog even geheim. Ze houdt het op een ‘Rotterdamse organisatie’. De studente denkt dat de Powerbin de meeste bekendheid krijgt als hij geïntegreerd zou kunnen worden in grote nieuwbouwprojecten. “Daarna zou hij natuurlijk ook in bestaande huizen gebouwd kunnen worden.”

Linda Koop en Astrid Hoetmer bedachten hun Powerbin tweeënhalve maand geleden voor het vak conceptual product design. De grote bak van anderhalve meter hoog en één meter breed is wat te groot om in de keuken te staan. Hij kan beter in de berging, de kelder of buiten het huis worden neergezet. Daar kan hij worden volgestopt met biologisch afbreekbaar, huishoudelijk afval.

Daarna komt op natuurlijke wijze een proces van vergisting op gang. Het gas dat daarbij vrijkomt, kan direct gebruikt worden in een boiler of cv-ketel. Een wisselaar zorgt ervoor dat de boiler of ketel op het juiste moment kan overschakelen van het reguliere gasnet naar biogas.

Op deze manier kan een huishouden volgens Koop en Hoetmer al gauw tweehonderd euro per jaar besparen. De jaarlijkse reductie van CO2-uitstoot bedraagt volgens de berekeningen van de studenten 3600 kilo.

Een combinatie met andere energiebesparende maatregelen is goed mogelijk, denken Koop en Hoetmer. Zij noemen een zonneboiler, een kleine windturbine en een geothermische warmtepomp. Zo kan een huishouden nog veel meer winst boeken.

De studenten denken dat hun concept veel voordelen heeft voor gemeentes. De overheid wil immers dat de uitstoot van broeikasgassen vermindert. Met de Powerbin kan dat volgens Koop en Hoetmer op een goedkope manier. Het ding is met een prijs van 1300 euro een stuk goedkoper dan een zonneboiler, waarvoor je volgens de studenten al gauw tweeduizend euro moet neertellen. Daarnaast hoeft de gemeentelijke reinigingsdienst een stuk minder afval op te halen.

De Powerbin klinkt te mooi om waar te zijn. Waarom is hij nog niet eerder bedacht? Koop weet het niet. “Maar op de faculteit denken ze groot, terwijl wij juist klein denken.”

Koop en Hoetmer, respectievelijk vijfde- en zesdejaars student, willen afstuderen op hun Powerbin. In december willen ze het eerste prototype op hun faculteit bouwen en testen. Een eerste potentiële afnemer hebben ze ook al. Welke dat is, houdt Koop nog even geheim. Ze houdt het op een ‘Rotterdamse organisatie’. De studente denkt dat de Powerbin de meeste bekendheid krijgt als hij geïntegreerd zou kunnen worden in grote nieuwbouwprojecten. “Daarna zou hij natuurlijk ook in bestaande huizen gebouwd kunnen worden.”