Sport

Hetzelfde gold voor heren-1 van Scoop Delft, dat met 4-1 onderuitging tegen Bleiswijk. Dames-1 van Scoop vormde de positieve uitzondering. Na de 2-0 overwinning op Forcial een week eerder, overliep de vierdeklasser afgelopen zondag Bodegraven met 8-0. “Voor mij was er niet veel aan”, mokte keeper Lisa de Gee na afloop. “Ik heb geloof ik vier ballen gehad in de hele wedstrijd.” Volgens de doelverdedigster, die alle tijd had om het spel te analyseren, werd er goed gespeeld: “Maar we hadden eigenlijk met 15-0 moeten winnen. We hebben ontzettend veel kansen gemist.” Met een nieuwe coach aan de kant plus een bredere basisselectie, hebben de dames van de jonge vereniging de ambitie in hun tweede competitiejaar enigszins opgeschroefd: “Het zou goed zijn voor Scoop als we zouden promoveren. Dat is wel erg moeilijk, want dan moet je eerste of tweede worden. Misschien is het erg ambitieus voor een team dat vorig jaar nog in de middenmoot eindigde, maar je moet een doelstelling hebben.” Ook de aanwezigheid van een nieuwe trainer schept verwachtingen. “De meisjes worden redelijk afgebeuld, aan conditie ontbreekt het niet”, aldus De Gee, aan wie de conditietrainingen zelf voorbijgaan omdat ze niet met de keeperstrainingen te combineren zijn.

Ook de nieuwe honkbalclub Hitmanics, dat deze zomer met één team debuteert in de zesde klasse, zit in de groei. “Volgend jaar willen we twee herenteams inschrijven en we zijn bezig met een softbalteam voor dames”, vertelt bestuurslid Richard den Breejen. “We willen met het eerste team sowieso in een hogere klasse gaan spelen. Onze doelstelling nu is om tweede te worden.” De begeerde tweede plaats lijkt in het verschiet te liggen als op 11 oktober, de laatste speeldag, concurrent Adegeest wordt verslagen. Afgelopen zaterdag begon het Delftse negental ondanks de ambities slecht aan de wedstrijd tegen het lager geplaatste Storks. De eerste inning leverde een 5-0 achterstand op. “Onze startende pitcher had zijn dag niet”, verklaarde Den Breejen simpel het desastreuze begin. “Zelf hadden we aan slag een langzame start. We begonnen pas in de tweede inning te scoren.” Dat leverde na de tweede inning al een tussenstand van 7-5 op in het voordeel van de TU-studenten, die uiteindelijk met 12-6 wonnen.

Een stuk minder florissant vergaat het de rugbyers van ereklasser DSR-C. De eerste drie duels in de nieuwe competitie werden alle drie met flinke cijfers verloren. Zondag bleken The Dukes uit Den Bosch op het voormalige ‘bouwkundeveld’ veel te sterk, ondanks tries van Pieter Elsinga en Geert de Vries. De Bosschenaren wonnen met 45-10.

We zitten in een economische recessie. Een week geleden sprak een triomfantelijke Wouter Bos de verlossende woorden. Wikipedia leert mij dat we spreken van een recessie is als de groei van het bruto nationaal product gedurende twee opeenvolgende kwartalen negatief is. Dit is de afgelopen twintig jaar in Nederland niet voorgekomen.
Wij, jullie, mijn generatie, heeft dus geen flauw benul van wat dit eigenlijk inhoudt; krimp van het bruto natio­naal product. Werkeloosheid? Krappe arbeidsmarkt? Gedaalde koopkracht? Superspannend! Behalve dat in de kroeg en op televisie de opmerking ‘Ja, nee, maar goed, je ziet nu ook met die kredietcrisis enzo..’ ineens een geaccepteerd doorslaggevend argument is voor alles, moet ik enigszins teleurgesteld concluderen dat ik er nog bar weinig van merk.
Onze generatie dreigde de geschiedenis in te gaan als de generatie ‘voor de wind’. Geen recessie gekend, geen oorlog, geen schaarste, geen ijs op de sloten, geen werkeloosheid, geen emancipatiedrang, geen hervorming, geen ontzuiling. Niemand heeft ooit gedemonstreerd, behalve om een dagje te spijbelen, simpelweg omdat er nergens tegen te demonstreren viel. Misschien het klimaatprobleem, maar dat is zo’n niet-concreet probleem dat we er eigenlijk geen uur minder om slapen.
Maar nu hebben we iets: de kredietcrisis!
Daarom heb ik het gevoel dat ik me moet voorbereiden op wat er komen gaat. Soberheid. En dus besluit ik geen nieuwe iPod te kopen nu mijn oude stuk is. En ik neem dit jaar voor het eerst geen kerstboom. Dit is buitengewoon onverstandig en als we allemaal stoppen met consumeren, wordt het nog veel erger. Maar stiekem hoop ik daarop: spannende tijden, waarin mijn generatie zich voor het eerst de luxe kan permitteren zich af te vragen: wat is nou eigenlijk echt belangrijk? Tot die tijd speel ik alvast kredietcrisisje, in het weekend. Vriend en ik liggen op bed. De lage decemberzon schijnt door de gordijnen en verwarmt onze naakte lichamen. Erg he? Die recessie?