Speeltuin voor schepen

Studenten van Codarts, hogeschool voor de kunsten, slaan aan boord van grote zeil- en industrieschepen met kleurige pijpleidingen op grote trommels en jongleren met witte knotsen. De boten paraderen in een cirkel om snelle reddingsboten heen, die als een kei over het water springen. Het lijkt wel een modeshow van boten waar het publiek vanaf de kades en de Erasmusbrug gefascineerd naar kijkt.

Rotterdam is voor een weekend veranderd in een speeltuin voor schepen. Niet alleen voor de bemanning van de schepen, maar vooral voor het publiek. Want een weekend lang mag iedereen de loopplank op om te zien waar alle technische maritieme snufjes voor dienen.
Op het schip de Smitbarge 6 van W. Smit ligt het dek bezaaid met grote roestige kettingen en pompen. In de grote blauwe containers klotst zeewater. Het publiek loert door een glazen ruitje waar een geel apparaat, de Falcon 12178 Sea Eye, door het water zweeft. Drie kleine lampen en een camera kijken ze aan.

Een stukje verderop bestuurt een man met een blauwe schipperstrui en ruige baard, die veel weg heeft van kapitein Haddock, de Falcon. Op een scherm in zijn cabine zie je het beeld dat de Falcon Sea Eye opneemt. Kleine kinderen zwaaien naar de camera.

Op andere dagen, buiten de wereldhavendagen, ziet de Falcon heel andere dingen. Het apparaat wordt ingezet bij scheepsrampen, bijvoorbeeld om te zien waar een gezonken schip olie lekt. Als een valk scheert het apparaat dan door het water. “Het apparaat kan tot anderhalve kilometer diep”, zegt Loek Huijgens van Smit. “Deze week gaan we bijvoorbeeld naar een booreiland waarvan een poot is verzakt. Met de Falcon kun je eenvoudig onderzoeken waar het probleem zit. Natuurlijk kun je duikers inzetten, maar we gebruiken liever de Falcon. Duikers kunnen doodgaan. Dat is veel erger dan een apparaat van een ton dat kapot gaat. En met duikers moet je meer materiaal meenemen: zuurstofflessen en een decompressiekamer. Dat vergt veel regelwerk. De Falcon heeft niet zoveel ruimte nodig.”

Dat blijkt. In de container zitten televisieschermen, computers om data op te slaan, stroomkasten en een aantal afstandsbedieningen om de Falcon Sea Eye te bedienen. Als de Falcon op inspectie is geweest, gaat een ander op afstand bestuurbaar apparaat naar beneden dat met zijn ‘klauwen’ kettingen en dergelijke kan doorknippen. Twee piloten, twee data-analisten en twee supervisors houden het proces in de gaten. “We komen overal om wrakken leeg te halen en olie op te sporen”, zegt Huijgens. Hij spoorde olie op van de Ice Prince in Noorwegen, onderzocht pijpleidingen en wrakken in Tunesië, Turkmenistan, Angola en Indonesië. “Ik weet niet of je het nu een hobby of werk moet noemen”, zegt hij. Een stoomschip toetert luid. “Daar krijg ik nou kippenvel van”, glundert hij.

Niet alleen Huijgens is enthousiast over zijn werk. Wie een stap zet op de felgele Zirfaea, een schip van Rijkswaterstaat, wordt meteen opgevangen door Piet Pronk. Hij vaart al 32 jaar op boten van Rijkswaterstaat en weet alles van de sonarapparatuur op het schip. Met camera’s, scanners en ‘meetvissen’ vol sonarapparatuur probeert de boot verloren lading terug te vinden. “Zelfs als er minder dan dertig centimeter zicht is, detecteren wij van alles”, zegt Pronk. “Soms komen we zelfs mijnen tegen, of een verdronken duiker. De man was vermist, maar we vonden hem weer met behulp van onze apparatuur.”
Verwacht hij dat veel jongeren door de wereldhavendagen enthousiast worden over maritieme techniek en dat de TU Delft over een aantal jaren meer inschrijvingen kan verwachten? “Dat is moeilijk te meten, maar kinderen en hun ouders vinden het wel leuk om een kijkje op het schip te kunnen nemen.” Huijgens is hoopvol. “Ik denk dat ik mijn enthousiasme voor maritieme techniek wel op jongeren heb overgebracht.”

Naam: Grard Blankers
Leeftijd: 35 Jaar
Woonplaats: Amersfoort
Verliefd/verloofd/getrouwd: Getrouwd
Afstudeerjaar: 2000
Afstudeerrichting: Kustwaterbouw
Loopbaan: Grard Blankers werkte van 1999 tot 2000 als constructeur bij Oranjewoud (Bouw en Infra). Van 2000 tot 2003 was hij constructeur en geotechneut bij Ballast Nedam. Van 2003 tot 2006 was hij werkzaam als geotechneut bij Van Oord. Sinds 2006 werkt Blankers als constructeur, waterbouwkundig- en geotechnisch ontwerper voor DHV. Hij werkt aan projecten in Ghana, Gibraltar en Indonesië.