Ik eet altijd in de kantine van TBM. Tenminste, altijd… in ieder geval veel tussen twaalf en half een. Soms ga ik vreemd en eet ik een keer in de spelonk van aula.
In ieder geval probeer ik gezond te blijven. Dus af en toe schrijf ik me in voor een marathon, ik roei wat en ik fitness wat. Daarnaast probeer ik ook af en toe gezond te eten. Een kop soep, twee bruine boterhammen, een ei en een bakje rauwkost. En daar ligt nu juist mijn probleem. Sinds kort is er geen rauwkost meer te krijgen in de kantine van TBM. Dit is vervangen door bakken mayonaise waar men iets in versnipperd heeft. De keuze is reuze, want er is mayonaise waar een stukje tomaat in ligt, mayonaise waar iemand een olijfje in heeft laten verdwijnen, mayonaise waar iemand een stukje aardappel in heeft gespuugd, en mayonaise waarin iemand heeft geniest (tenminste, er zitten harde stukjes in).
Waar zijn ze gebleven; de tomaatjes, de selderijtjes, de groene blaadjes met witte dingetjes waar allemaal vocht uit loopt als je er in bijt? Ben ik nu verplicht om mijzelf dik te eten aan mayonaises? Drie maal neen: Neen, neen, neen! (zie je?). Ik heb zelf ’s ochtends ook geen tijd om zelf wat struikjes te versnijden. Dan slaap ik. Ik sta altijd te laat op. Plassen en tandenpoetsen onder de douche, me aankleden op de fiets en halverwege de weg naar TU, mijn dochtertje een kinderopslagplaats infrommelen.
Ik moest op zoek naar een andere kantine dan, waar nog wel rauwkost ‘oude stijl’ te koop was. Maar ik viel van de ene teleurstelling in de andere. Nergens meer echte rauwkost. De TU heeft haar gezond verstand verloren. Maar ik laat me niet gek maken. Het is tijd voor actie. Dus schrikt u niet als u binnenkort op de campus wordt benaderd door een ongeschoren, naar knoflook riekende man in regenjas, die zegt: “Hé psst, rauwkost kopen?” Ik bedoel het goed.
Ik eet altijd in de kantine van TBM. Tenminste, altijd… in ieder geval veel tussen twaalf en half een. Soms ga ik vreemd en eet ik een keer in de spelonk van aula. In ieder geval probeer ik gezond te blijven. Dus af en toe schrijf ik me in voor een marathon, ik roei wat en ik fitness wat. Daarnaast probeer ik ook af en toe gezond te eten. Een kop soep, twee bruine boterhammen, een ei en een bakje rauwkost. En daar ligt nu juist mijn probleem. Sinds kort is er geen rauwkost meer te krijgen in de kantine van TBM. Dit is vervangen door bakken mayonaise waar men iets in versnipperd heeft. De keuze is reuze, want er is mayonaise waar een stukje tomaat in ligt, mayonaise waar iemand een olijfje in heeft laten verdwijnen, mayonaise waar iemand een stukje aardappel in heeft gespuugd, en mayonaise waarin iemand heeft geniest (tenminste, er zitten harde stukjes in).
Waar zijn ze gebleven; de tomaatjes, de selderijtjes, de groene blaadjes met witte dingetjes waar allemaal vocht uit loopt als je er in bijt? Ben ik nu verplicht om mijzelf dik te eten aan mayonaises? Drie maal neen: Neen, neen, neen! (zie je?). Ik heb zelf ’s ochtends ook geen tijd om zelf wat struikjes te versnijden. Dan slaap ik. Ik sta altijd te laat op. Plassen en tandenpoetsen onder de douche, me aankleden op de fiets en halverwege de weg naar TU, mijn dochtertje een kinderopslagplaats infrommelen.
Ik moest op zoek naar een andere kantine dan, waar nog wel rauwkost ‘oude stijl’ te koop was. Maar ik viel van de ene teleurstelling in de andere. Nergens meer echte rauwkost. De TU heeft haar gezond verstand verloren. Maar ik laat me niet gek maken. Het is tijd voor actie. Dus schrikt u niet als u binnenkort op de campus wordt benaderd door een ongeschoren, naar knoflook riekende man in regenjas, die zegt: “Hé psst, rauwkost kopen?” Ik bedoel het goed.
Comments are closed.