Sloopkunst

Afrikaanse dans, hiphop, breakdance, klassiek ballet: een mengeling van friet en kebab. De Delftse wijk Poptahof heeft zes verouderde flats en de renovatie moet hier en nu gevierd worden – in de eerste leegstaande flat.

Ik kijk naar een moderne uitvoering van ‘Orpheus en Euridice’. De flat wordt verlicht door enorme spots, de acteurs zweven er in hoogwerkers voor. Op de balustrades wordt modern gedanst. Het publiek bestaat uit bewoners van de flat, ouders van optredende kinderen, geïnteresseerden en kunststudenten. Een multiculturele smeltpot. Rap met opera. Modern met klassiek. Kunst met kids. Afrikaans, Marokkaans, Turks, Surinaams en Nederlands. Georganiseerd door Stichting de Nieuwe Amateur, die amateurkunsten met elkaar combineert.

“Kom op Orvuist! Zla die Hadez gewoon immekaar!” Twee Marokkaanse jongetjes naast me gaan helemaal op in het verhaal. Dit is integratie met een grote I.

Na het spektakel mogen we de flat in. Kunstenaars adopteerden deze zomer appartementen en mochten ermee doen wat ze wilden. We gaan eten bij ‘Eet by mij’, waar industrieel ontwerpers koken. Een multicultimaaltijd in een knus restaurantje. Ze hebben ook een kunstkamer. En een olijftuin, waar zwarte ballonnen aan het plafond hangen.

We gaan nog een verdieping hoger. Daar bellen we aan bij ‘Anno Nu’ voor koffie. Het appartement is een hippe witte loungebar. Op campinggasjes pruttelt de lekkerste espresso. “Brownie erbij?”, vraagt een lange architect met rood haar.

Voldaan struinen we langs de andere woningen. Joris is graffitikunstenaar en laat ons binnen. “Ik ben geobsedeerd door letters. En het getal 8.” Hij laat ons ook zijn pornokamer zien. Muren en plafond volgeplakt met vrouwelijk naakt. Dan is het twaalf uur. Iedereen doet zijn deur op slot en de lichten uit. Morgen weer een dag. Nog drie dagen feest en dan wordt alles weer gesloopt. Jammer, ik zou hier zo willen wonen. (AN)

Half acht. Het festival lijkt in volle gang. Op het podium speelt een roodharig meisje zigeunerliedjes op haar enorme accordeon. Op de tribune kijkt het publiek nog een beetje verbaasd om zich heen. Afrikaanse dans, hiphop, breakdance, klassiek ballet: een mengeling van friet en kebab. De Delftse wijk Poptahof heeft zes verouderde flats en de renovatie moet hier en nu gevierd worden – in de eerste leegstaande flat.

Ik kijk naar een moderne uitvoering van ‘Orpheus en Euridice’. De flat wordt verlicht door enorme spots, de acteurs zweven er in hoogwerkers voor. Op de balustrades wordt modern gedanst. Het publiek bestaat uit bewoners van de flat, ouders van optredende kinderen, geïnteresseerden en kunststudenten. Een multiculturele smeltpot. Rap met opera. Modern met klassiek. Kunst met kids. Afrikaans, Marokkaans, Turks, Surinaams en Nederlands. Georganiseerd door Stichting de Nieuwe Amateur, die amateurkunsten met elkaar combineert.

“Kom op Orvuist! Zla die Hadez gewoon immekaar!” Twee Marokkaanse jongetjes naast me gaan helemaal op in het verhaal. Dit is integratie met een grote I.

Na het spektakel mogen we de flat in. Kunstenaars adopteerden deze zomer appartementen en mochten ermee doen wat ze wilden. We gaan eten bij ‘Eet by mij’, waar industrieel ontwerpers koken. Een multicultimaaltijd in een knus restaurantje. Ze hebben ook een kunstkamer. En een olijftuin, waar zwarte ballonnen aan het plafond hangen.

We gaan nog een verdieping hoger. Daar bellen we aan bij ‘Anno Nu’ voor koffie. Het appartement is een hippe witte loungebar. Op campinggasjes pruttelt de lekkerste espresso. “Brownie erbij?”, vraagt een lange architect met rood haar.

Voldaan struinen we langs de andere woningen. Joris is graffitikunstenaar en laat ons binnen. “Ik ben geobsedeerd door letters. En het getal 8.” Hij laat ons ook zijn pornokamer zien. Muren en plafond volgeplakt met vrouwelijk naakt. Dan is het twaalf uur. Iedereen doet zijn deur op slot en de lichten uit. Morgen weer een dag. Nog drie dagen feest en dan wordt alles weer gesloopt. Jammer, ik zou hier zo willen wonen. (AN)