Wie Salvador Dali kent, kent hem waarschijnlijk van zijn surrealistische schilderijen. Afgelopen weekend startte in het Rotterdamse museum Boijmans van Beuningen de tentoonstelling ‘Alles Dali’, die andere kanten van de Spaanse kunstenaar laat zien.
Een icoon van het surrealisme, één van de bekendste kunstenaars van de twintigste eeuw. Dat was Salvador Dali (1904-1989). Hij was een poseur, een excentriekeling. Hij kleedde zich als een gentleman en had zichzelf een vreemd, puntig snorretje aangemeten, dat zou uitgroeien tot zijn handelsmerk.
Zijn schilderijen, waarmee Dali wereldberoemd zou worden, roepen vaak een unheimisch gevoel op. Zoals ‘Het aangezicht van de oorlog’, onderdeel van de collectie van Boijmans van Beuningen. Dali schilderde dit doek van doodshoofden aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Het toont een gezicht, een doodshoofd meer, dat vervuld is van afschuw. In zijn ogen en mond meer doodshoofden die even angstig en ontzet kijken.
Maar de tentoonstelling ‘Alles Dali’ in Boijmans van Beuningen draait vooral om het werk van de kunstenaar dat we minder goed kennen. Want Dali schilderde niet alleen, hij hield zich ook bezig met ballet, film, mode, fotografie, design en reclame.
Zo werd in 1939 Dali’s ballet ‘Bacchanale’ opgevoerd. Hij was niet alleen verantwoordelijk voor een deel van de inhoud van het stuk, hij ontwierp ook het decor. Op één van de achterdoeken was bijvoorbeeld een reusachtige zwaan te zien, met een gat in de buik, waardoor de spelers het toneel op kwamen. De kostuums ontwierp hij samen met Coco Chanel.
Maar hij maakte meer kleding. Hij bedacht een hoed in de vorm van een schoen, een roze suÈde ceintuur met een gesp in de vorm van lippen, een jurk waar de botten van een skelet doorheen leken te schemeren en een mantelpakje dat laatjes scheen te hebben.
Verder ontwierp Dali parfumflesjes, stoffen voor de modewereld en advertenties voor allerlei producten die met mode te maken hadden. Ook haalde hij zijn neus niet op voor het maken van etalages, poederdoosjes, asbakken, boekomslagen, cognacflessen en platenhoezen.
Samen met een vriend maakte Dali bovendien de twee eerste surrealistische films ooit: ‘Un Chien Andalou’ (1929), waarin een oog met een scheermes wordt doorgesneden en ‘l’Age d’Or’ (1930). Hij was ook één van de eersten die video gebruikte. In 1960 maakte hij een amusante videofilm van een kwartier, waarin hij met behulp van een meisje, biggen en een motorfiets demonstreerde wat een vreselijk slechte kunstenaar Piet Mondriaan was en wat voor een genie Dali zelf was. Of dat terecht was, kan iedereen in Boijmans van Beuningen nu voor zichzelf bepalen.
Dali’s schilderij ‘Het aangezicht van de oorlog’ toont zijn ontzetting over dood en verderf.
Een icoon van het surrealisme, één van de bekendste kunstenaars van de twintigste eeuw. Dat was Salvador Dali (1904-1989). Hij was een poseur, een excentriekeling. Hij kleedde zich als een gentleman en had zichzelf een vreemd, puntig snorretje aangemeten, dat zou uitgroeien tot zijn handelsmerk.
Zijn schilderijen, waarmee Dali wereldberoemd zou worden, roepen vaak een unheimisch gevoel op. Zoals ‘Het aangezicht van de oorlog’, onderdeel van de collectie van Boijmans van Beuningen. Dali schilderde dit doek van doodshoofden aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Het toont een gezicht, een doodshoofd meer, dat vervuld is van afschuw. In zijn ogen en mond meer doodshoofden die even angstig en ontzet kijken.
Maar de tentoonstelling ‘Alles Dali’ in Boijmans van Beuningen draait vooral om het werk van de kunstenaar dat we minder goed kennen. Want Dali schilderde niet alleen, hij hield zich ook bezig met ballet, film, mode, fotografie, design en reclame.
Zo werd in 1939 Dali’s ballet ‘Bacchanale’ opgevoerd. Hij was niet alleen verantwoordelijk voor een deel van de inhoud van het stuk, hij ontwierp ook het decor. Op één van de achterdoeken was bijvoorbeeld een reusachtige zwaan te zien, met een gat in de buik, waardoor de spelers het toneel op kwamen. De kostuums ontwierp hij samen met Coco Chanel.
Maar hij maakte meer kleding. Hij bedacht een hoed in de vorm van een schoen, een roze suÈde ceintuur met een gesp in de vorm van lippen, een jurk waar de botten van een skelet doorheen leken te schemeren en een mantelpakje dat laatjes scheen te hebben.
Verder ontwierp Dali parfumflesjes, stoffen voor de modewereld en advertenties voor allerlei producten die met mode te maken hadden. Ook haalde hij zijn neus niet op voor het maken van etalages, poederdoosjes, asbakken, boekomslagen, cognacflessen en platenhoezen.
Samen met een vriend maakte Dali bovendien de twee eerste surrealistische films ooit: ‘Un Chien Andalou’ (1929), waarin een oog met een scheermes wordt doorgesneden en ‘l’Age d’Or’ (1930). Hij was ook één van de eersten die video gebruikte. In 1960 maakte hij een amusante videofilm van een kwartier, waarin hij met behulp van een meisje, biggen en een motorfiets demonstreerde wat een vreselijk slechte kunstenaar Piet Mondriaan was en wat voor een genie Dali zelf was. Of dat terecht was, kan iedereen in Boijmans van Beuningen nu voor zichzelf bepalen.
Dali’s schilderij ‘Het aangezicht van de oorlog’ toont zijn ontzetting over dood en verderf.
Comments are closed.