Honderd kilometer roeien, omdat het verslavend is. Of een uitdaging. De gedwongen tussenstop na 88 kilometer bij de sluis van Leidschendam is een welkome onderbreking.
Een orkestje pept de deelnemers op voor de laatste 12 kilometer naar Delft. (Foto: Merijn Soeters)
Voor de 44ste EY Parthenon Ringvaart Regatta hebben zich 176 boten ingeschreven. Eenlingen, maar ook ploegen met illustere namen als De Roeivinkjes of Feestelijk Verval.
“Hier worden de deelnemers opgepept voor de laatste 12 kilometer naar Delft”, zegt commissaris Leidschendam Julian Keizer van organisator Laga. Drie kwartier rusttijd, met diverse faciliteiten. En een looporkestje, voor de sfeer.
Kapotte handjes
Om drie uur ’s middags zijn nog weinig boten gearriveerd. In de massagepost is het rustig. Dat is om zes uur wel anders, voorspelt masseuse Berna Mentink. “Dan komt er bijvoorbeeld een complete acht binnenlopen. Die hebben niet veel tijd, moeten snel weer door. We masseren vooral de hamstrings, de rug en de schouders. Vaak hebben ze het koud, zijn ze nat geworden in de boot, zijn ze moe, verkrampt.”
Zelf roeit Mentink ook, “maar geen honderd kilometer. Mijn dochter doet wel mee, in een vier: de Ringtaart. Via de satelliet kan ik ze volgen. Ze zijn nu bij Lisse, na zestig kilometer.”
EHBO-coördinator Erica Vreeswijk heeft evenmin veel omhanden. “Dat zal nog wel komen. Vorig jaar hadden we in totaal driehonderd zorgcontacten. Het gaat vaak om kapotte handjes. Op het geweld dat daarop plaatsvindt, kun je je niet voorbereiden. Leuk om ons hiervoor in te zetten. Elk jaar weet de organisatie de kwaliteit weer op een hoger niveau te brengen.”
‘Dit is een mooie proefronde voor de Elfstedenroeimarathon’
Op een caféterras zitten Marcel en Pascal. Hun maten Roland en Jan van Team MJRP zijn richting massageruimte gegaan. Marcel niet: “Als ik last heb van mijn spieren, heb ik liever niet dat iemand daaraan zit.”
Hij heeft een biertje voor zich staan. Verstandig? Hij wijst op het etiket: “0,0 procent alcohol. Het is een isotone sportdrank, dat wist je niet, hè? We zitten ons op te laden voor de laatste 600 meter in Delft, voor de sprintbokaal.”
Waarom ze meedoen? Pascal: “Het roeien van lange tochten is verslavend. Volgende week doen we mee aan de Elfstedenroeimarathon in Friesland, over 210 kilometer. De Ringvaart Regatta is daar een mooie proefronde voor.”
Unieke ervaring
Steeds meer boten leggen aan. Skiffjes, tweetjes, vieren, achten. Onder hen een dubbeltwee. “Hoe het gaat? Lekker!” zegt Jan Harms, hoewel het hem zwaar valt dat de tegenwind met de route is meegedraaid. Hij en Aubin Macquart zijn twee TU-alumni van respectievelijke Duitse en Franse afkomst. Ploegnaam: Bratwurst & Baguette.
“We hadden lang niet meer geroeid”, vertelt Harms. “Verrassend hoeveel rugpijn je kunt krijgen tijdens zo’n lange tocht.” Het plan om mee te doen ontstond tijdens een Proteus-borrel. “Een uur voor de deadline hebben we ons ingeschreven. Het is een unieke ervaring, maar je komt jezelf wel tegen. Het is nu de uitdaging om door te gaan, ondanks de pijn.”
(Foto: Merijn Soeters)Twee roeisters wankelen ogenschijnlijk uitgeput de oever op en gaan uitgestrekt op hun rug liggen. “Hij is héél zwaar, zwaarder dan vorige jaren”, zegt René Huiting die met Linda Smallegange de ploeg Elfvis Angels vormt. Als de boot straks de finish bij Lijm & Cultuur haalt, wordt ook nog terug geroeid naar het clubhuis van De Laak, in Den Haag. “Maar eerst een biertje in Delft”, zegt Huiting.
Waarom ze dit doen? “Vooraf en na afloop vinden we het een uitdaging, maar nu is het alleen maar heel pijnlijk. Vooral in de handen en voeten.” Nee, geen massage. “Een beetje de spieren losschudden en lostrekken en dan weer verder.”
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.