The Pixies

br />
Want als je zestien bent moet je naar Pinkpop. Misschien dat er nog wat eerste- en tweedejaars in Delft rondlopen die dit jaar geweest zijn. Als derde- of vierdejaars heb je er geen geld meer voor en daarna zie je op tv dat Pinkpop bestaat uit een grote modderige meute. Omdat je ooit zelf Landgraafwaarts bent gegaan, weet je dat die meute al drie dagen niets anders drinkt dan bier en niets anders eet dan frikadellen. Daar hoef je als ervaren student niet voor naar Limburg.

Toch heb ik het dit jaar overwogen. Niet omdat ik van grote mensenmassa’s houd. Niet omdat ik wild word van de alternatieve braderie waar getongpierced wordt in plaats van gekantklost. Wel omdat The Pixies kwamen. The Pixies! Al zeiden wij natuurlijk gewoon de Pixies. The Pixies, bestaande uit Frank Black en de zusjes Deal en nog iemand. Toen ze uit elkaar gingen zijn Kim en Kelly Deal The Breeders begonnen en is Frank Black solo gegaan. En nu zijn ze weer bij elkaar voor een reúnietoer.

Reúnies zijn dingen waar veertigplussers naartoe moeten, niet laattwintigers. En hoe aanlokkelijk is het om op een grasveld te staan met 59.999 anderen om je favoriete band van toen je vijftien was te zien? Moet je dan ook weer je lange zwarte jurk en je legerkisten opduikelen? En regende het met Pinkpop niet altijd? Dus heb ik besloten toch maar niet te gaan.

Toen ik er maandagavond even langszapte, om te gluren, bleken The Pixies niet eens op teletekst te staan. Speelden ze dan niet? Afgelast? Bandleden met hernia’s? Erger nog. Ze waren al naar huis. Te oud voor op de slotdag.

Afgelopen weekend was weer een lang weekend op basis van een godsdienstige feestdag. Pinksteren. Dit lange weekend wordt voornamelijk door middelbare scholieren benut om naar Neerlands oudste popfestival te gaan.

Want als je zestien bent moet je naar Pinkpop. Misschien dat er nog wat eerste- en tweedejaars in Delft rondlopen die dit jaar geweest zijn. Als derde- of vierdejaars heb je er geen geld meer voor en daarna zie je op tv dat Pinkpop bestaat uit een grote modderige meute. Omdat je ooit zelf Landgraafwaarts bent gegaan, weet je dat die meute al drie dagen niets anders drinkt dan bier en niets anders eet dan frikadellen. Daar hoef je als ervaren student niet voor naar Limburg.

Toch heb ik het dit jaar overwogen. Niet omdat ik van grote mensenmassa’s houd. Niet omdat ik wild word van de alternatieve braderie waar getongpierced wordt in plaats van gekantklost. Wel omdat The Pixies kwamen. The Pixies! Al zeiden wij natuurlijk gewoon de Pixies. The Pixies, bestaande uit Frank Black en de zusjes Deal en nog iemand. Toen ze uit elkaar gingen zijn Kim en Kelly Deal The Breeders begonnen en is Frank Black solo gegaan. En nu zijn ze weer bij elkaar voor een reúnietoer.

Reúnies zijn dingen waar veertigplussers naartoe moeten, niet laattwintigers. En hoe aanlokkelijk is het om op een grasveld te staan met 59.999 anderen om je favoriete band van toen je vijftien was te zien? Moet je dan ook weer je lange zwarte jurk en je legerkisten opduikelen? En regende het met Pinkpop niet altijd? Dus heb ik besloten toch maar niet te gaan.

Toen ik er maandagavond even langszapte, om te gluren, bleken The Pixies niet eens op teletekst te staan. Speelden ze dan niet? Afgelast? Bandleden met hernia’s? Erger nog. Ze waren al naar huis. Te oud voor op de slotdag.