Party Crashers

Wat: Bedeltocht

Waar: Delft

Wanneer: 3 januari 2013

Drank en hapjes: 1

Publiek: 1

Dresscode: 1

Feestgehalte: 1

Eindcijfer: 1



De ontplofte rotjes plakken onder onze laarzen, de champagnekater ligt nog vers op de maag. Voornemen voor 2013: meer en betere feesten, minder drank.

Een nieuwjaarsborrel in de Spoorzone dus? Een TU-promotie over shopgedrag? Dranktechnisch veilig, maar niets om heel erg warm van te worden. Een stadswandeling Delft it is – with benefits. De wind door onze haren, de sale-borden schreeuwend in de etalages – en tout mannelijk Delft op zoek naar De Liefde

om de komende oud en nieuw niet wéér noodgedwongen tollend en alleen in bed te

eindigen. Denken we. Meer hebben we toch niet nodig om feestklaar te worden?

Lumineus idee van partner in crime als ze in de discountshop vlakbij het Vesteplein twee paar oorwarmers afrekent voor drie euro: “Als ik deze twee dingen koop – bij de

Action waren ze maar een euro! – krijg ik die aansteker er dan gratis bij?” Verhip.

Het vuurtje voor onze zoveelste slechte gewoonte voor 2013 is in de pocket. Dat

stemt positief.

De Vietnamese loempia’s onderweg naar de Beestenmarkt – ommetje via de Paradijspoort – liggen er onaangeroerd bij in de januariregen. Geen hond die nog iets vets kan zien na kilo’s oliebollen. Mogen wij er misschien één proeven…? De man achter de vitrine kijkt ons aan alsof we gek geworden zijn. Eén die over datum is? Eén kleintje als we twee grote kopen? Dat laatste lukt.

Als we hem hangend over het hek bij de schaatsbaan aan de Beestenmarkt met lange tanden oppeuzelen, valt ons oog op een eenzame twintiger, hangend voor Kobus Kuch; biertje in de ene hand, sigaret in de andere. We kijken elkaar aan en besluiten: easy target. “Gezelschap nodig?”, vragen we poeslief. “Wij drinken ook bier en hebben best dorst.” Voordat hij antwoord heeft kunnen geven, is de reden van zijn eenzame rookpauze duidelijk. Hij kijkt op, loopt op een uitbundig zwaaiend studentenclubje af en laat zijn biertje én ons achter. Op een beregend stoeltje prijkt een stoer gebreide sjaal, nu officieel zonder eigenaar.

Kansloos, besluiten we, en lopen naar binnen voor een betaald glas wijn. De eindscore: een aansteker, de begeerde warme sjaal mét vers opgespoten L’Homme van Jean-Paul Gaultier, één miniloempia en een doodgeslagen, aangebroken bier. Dat moet vanaf nu heel anders. Feestgevend Delft: behold your entrance. De Partycrashers zijn gemotiveerder dan ooit. Niks oliebollentest, maar kaasvlinderexperiment en uitsmijterslijmen. Tot zaterdag.