‘Ook op HvA werd gefraudeerd’

Dat zegt een anonieme studente in hogeschoolkrant Havana. Vologens haar lagen de tentamenopgaven in dezelfde ruimte opgeslagen als de toets die de surveillanten moesten uitreiken aan de jongerejaars. De surveillanten konden tentamens doorkijken en meenemen en dat zou ook zijn gebeurd.

Zoeken
Een woordvoerder van het onderwijsbureau van de hogeschool kan zich niet voorstellen dat dit werkelijk is gebeurd: “Surveillanten die de sleutel van het hok kregen, hadden echt geen tijd om naar hartenlust te zoeken. Er is altijd een coördinator die oplet of er geen gekke dingen gebeuren.”

Stelen
Havana weet ook te melden dat studenten commerciële economie er vorig jaar in slaagden een tentamen te stelen door via het systeemplafond de opslagruimte binnen te dringen. Ze verkochten de opgaven aan medestudenten. De fraude werd op tijd ontdekt en de studenten kregen een ander tentamen voorgeschoteld. Maar de daders werden niet gepakt.

Voorkomen
Een woordvoerder van de hogeschool stelt dat het moeilijk is om alle fraude uit te bannen. “Spieken bestaat sinds mensenheugenis en het gebeurt overal in het onderwijs. Je probeert het natuurlijk te voorkomen en als wij horen van een leemte die we nog niet kennen, dan doen we er iets aan.”

De champagne werd nog net niet ontkurkt, ’s ochtends in alle vroegte, maar een feest was het wel om het frame uit de mal te halen. “Ik was stipt half negen op het composietenlab om de bouten los te draaien. We stonden er met zeven man omheen. Het was een euforisch moment, we hebben er een hele tijd over staan praten. Het resultaat was boven alle verwachting. Mijn allereerste product uit een mal, ik was razend benieuwd hoe het eruit zou komen.”

Liefdevol houdt hij het frame vast. “Er zitten heel wat innovaties in”, zegt de fietsfanaat enthousiast. Zoals de zitbuis, de stang waar het zadel op komt. Die is aan de bovenkant honderd procent verticaal, waardoor het zadel niet een paar millimeter naar voor of achter verschuift als je het in hoogte verzet. Belangrijk, want de regels van wereldwielerbond UCI zijn zo streng, dat één millimeter horizontale overschrijding al tot diskwalificatie leidt.

Buitengewoon opgetogen is hij over de wulpse kromming waarin de zitbuis naar beneden doorloopt. Die vorm is een idee van Jelle Zijlstra, winnaar van de ontwerpwedstrijd die Lokate met stagebegeleider Kasper Snijders uitschreef onder de leden van studentenwielervereniging Wtos. “Dat zijn allemaal techniekstudenten, dus er kwamen meteen veel ideeën los.” Zijlstra’s tekening werd het uitgangspunt voor de sterkte- en stijfheidsberekeningen van Lokate. “Zo’n kromming heb ik nog op geen enkele andere fiets gezien. Het was een heel gevecht om die goed te krijgen. Als je er iets te dik verf opspuit voldoet hij al niet meer aan de regels van de UCI.”

Omdat het hele frame uit één geheel bestaat, is de sterkte en stijfheid optimaal. “De crux”, zegt Lokate, “zit ‘m in die twee onderste buizen. Die zijn hoger dan bij bestaande frames. De schuine onderbuis heeft een groot binnenoppervlak nodig, tegen de torsie. De liggende achtervork krijgt buigingen te verduren, daarom heb ik die ook hoger dan normaal gemaakt. Vanuit de vorm heb je van nature meer stijfheid.”

In plaats van met een knik loopt de liggende achtervork vloeiend over in de onderbuis. Ook nieuw: er zit geen gat op die overgangsplek voor de trapasbus. “De lichaamsmaten verschillen per persoon. Zo kan iedereen de positie van de trapas voor zijn eigen fiets kiezen. Geen enkele racefietsfabrikant heeft dat.” Lokate doelt op de circa dertig Wtos-leden die allemaal hun eigen fiets op maat krijgen. “We kunnen ook de zitbuis op de juiste hoogte afzagen, afhankelijk van de maten van de berijder.”

Een andere noviteit is de horizontale stuurpen. De aerodynamische winst daarvan is minimaal, erkent Lokate. “Het is meer voor het mooie. Als het snel oogt, dan willen de mensen het.” En dan is er ook nog de plek waar het schakelmechanisme van de derailleurspad wordt aangesloten. Dat is één, met composiet verlijmd geheel.
Aan het uiteindelijke ontwerp gingen enkele discussies vooraf. “Mijn stagebegeleider en ik kijken anders naar de fiets dan de vormgever. Dat is ook het interessante aan het ontwerpproces, een middenweg vinden tussen de tegengestelde belangen. Het valt mij nu pas op hoeveel ik heb gedaan in zo’n korte periode. Je praat met veel mensen, die allemaal ideeën hebben. Je propt er meer in dan je doorhebt.”

De dertig Wtos-leden worden als testteam gebruikt. “Aan de hand daarvan kan de fiets doorontwikkeld worden. Het volgende model zal tweehonderd gram minder wegen. Dan gebruiken we een andere vezel. Tijdritfietsen zijn altijd zwaarder dan gewone wegfietsen. Het totale gewicht van een fiets met dit frame zal onder de acht kilo zijn. Mijn doelstelling is om maximaal 1500 gram aan frame te hebben.”  

Vrijdagavond 9 april is het frame te bezichtigen op de ploegenpresentatie van Wtos, in het Sportcafé.
www.wtos.nl