De meeste dure installaties zoals bruggen, vliegtuigen en chemische reactoren zijn ontworpen op een levensduur van ongeveer 25 jaar. Die leeftijd beginnen vele constructies te bereiken.
Delen
Wat nu? Moet alles dat over de ‘houdbaarheidsdatum’ is gesloopt worden, of is behoud van de dure infrastructuur mogelijk zonder onacceptabele risico’s?
Themaleider prof.dr.ir. S. van der Zwaag van het onderzoekscentrum Betrouwbaarheid van constructies denkt dat behoud van constructies mogelijk is, mits het moment van een catastrofale breuk lang van te voren is te voorzien. Want dan kunnen tijdig maatregelen worden getroffen.
Dat is geen eenvoudige opgave. Wanneer kaas bederft staat er schimmel op en ook een rot ei laat overduidelijk weten dat hij over de datum is. Maar hoe bepaal je of een constructie nog betrouwbaar is?
Het interfacultaire onderzoekscentrum gaat dit probleem te lijf met een programma dat zich richt op de observatie van defecten, de micro-omgeving van de defecten en de vraag waarom defecten ontstaan op de plek waar je ze aantreft. ,,Zodra je de condities kent waaronder een scheur groeit, kun je ook bepalen wanneer deze is ontstaan, en waarom juist daar. Vervolgens kun je proberen nieuwe materialen te ontwerpen waarin deze kwetsbare plaatsen niet voorkomen”, zegt Van der Zwaag. ,,Naast de beschrijving van bestaande gevallen willen we toekomstige constructies intrinsiek veiliger maken.”
De onderzoekers richten zich in eerste instantie op de materialen beton, staal, aluminium en het voor vliegtuigen gebruikte laminaat Arall. Latere onderzoekprogramma’s binnen dit thema kunnen zich daarnaast richten op vezelversterkte composieten en corrosieve effecten.
(J.O.)
De meeste dure installaties zoals bruggen, vliegtuigen en chemische reactoren zijn ontworpen op een levensduur van ongeveer 25 jaar. Die leeftijd beginnen vele constructies te bereiken. Wat nu? Moet alles dat over de ‘houdbaarheidsdatum’ is gesloopt worden, of is behoud van de dure infrastructuur mogelijk zonder onacceptabele risico’s?
Themaleider prof.dr.ir. S. van der Zwaag van het onderzoekscentrum Betrouwbaarheid van constructies denkt dat behoud van constructies mogelijk is, mits het moment van een catastrofale breuk lang van te voren is te voorzien. Want dan kunnen tijdig maatregelen worden getroffen.
Dat is geen eenvoudige opgave. Wanneer kaas bederft staat er schimmel op en ook een rot ei laat overduidelijk weten dat hij over de datum is. Maar hoe bepaal je of een constructie nog betrouwbaar is?
Het interfacultaire onderzoekscentrum gaat dit probleem te lijf met een programma dat zich richt op de observatie van defecten, de micro-omgeving van de defecten en de vraag waarom defecten ontstaan op de plek waar je ze aantreft. ,,Zodra je de condities kent waaronder een scheur groeit, kun je ook bepalen wanneer deze is ontstaan, en waarom juist daar. Vervolgens kun je proberen nieuwe materialen te ontwerpen waarin deze kwetsbare plaatsen niet voorkomen”, zegt Van der Zwaag. ,,Naast de beschrijving van bestaande gevallen willen we toekomstige constructies intrinsiek veiliger maken.”
De onderzoekers richten zich in eerste instantie op de materialen beton, staal, aluminium en het voor vliegtuigen gebruikte laminaat Arall. Latere onderzoekprogramma’s binnen dit thema kunnen zich daarnaast richten op vezelversterkte composieten en corrosieve effecten.
(J.O.)
Comments are closed.