Niet lullen, maar poetsen

Het was lang niet het enige verschil met de andere spreker van de dag, Unilever-topman Antony Burgmans. Want wees eerlijk, een icoon zal laatstgenoemde waarschijnlijk nooit worden. Sommige studenten zagen hem zelfs voor het eerst.

Lee % toch met naamplaatje – spreekt daarentegen wel tot de verbeelding. Zijn haar, zijn bril, zijn kleding, zijn muziek. Onder studenten is hij absolute camp. Maar hij bleek dinsdag meer te kunnen dan zingen en ritmische elleboogbewegingen maken. De dinosauriër van het Nederlandse entertainment heeft de afgelopen decennia heel goed in de gaten gehad dat bekend worden en vooral bekend blijven meer vergt dan het nooit veranderen van je uiterlijk. De man die volgens zijn vriend Dik niet met managers kan samenwerken, heeft altijd zijn eigen zaakjes geregeld en dat heeft hem geen windeieren gelegd. De door hem meegebrachte discografie-met-foto toont een hele rits gouden en platina platen en prijzen.

Lee’s geheim is simpel: niet lullen, maar poetsen en altijd trouw blijven aan je eigen norm. Zijn gehoor van veertig studenten smulde van zijn levensverhaal. Wie houdt er immers niet van mensen die zichzelf vanuit een kansloze jeugd via werk in de Rotterdamse haven opwerken tot ster? Hollywood zou ervan smullen als zijn levenshouding wat wilder was geweest. Maar Lee houdt van zijn vrouw en kinderen, wil iedere dag thuis slapen en zag daarom nooit iets in een carrière in het buitenland. Een manager zou gek van hem zijn geworden, erkent hij ook zelf.

Towers heeft daarom maar één vaste medewerker, die zijn perfectionisme blijkbaar wel kan verdragen. Burgmans % zonder naamplaatje – heeft 234 duizend mensen onder zich werken. En dat vergt een andere levenshouding. Hij is dan wel de voorzitter van een grote multinational, maar als een dictator beslissingen maken en uitvoeren is er niet bij. Het is zelfs onmogelijk, vertelt hij. “Als ik zonder overleg de bedrijfsstrategie zou bepalen, dan weet ik wel wat de reactie is: als Burgmans het zegt, dan doen we het zeker niet.”

Burgmans overlaadt zijn gehoor met begrippen als operating margin, brand focus en restructuring savings en krijgt vragen op zich afgevuurd over supply chains en ict. Lee Towers had eigenlijk helemaal geen vragen nodig en als iemand ze er al tussen kreeg, dwaalde hij in zijn ijdele enthousiasme vaak zo ver af dat een antwoord uitbleef. Maar de hand en cd na afloop maakten dat ruimschoots goed.

“Of je van zijn muziek houdt of niet, er is in Nederland niemand die niet weet wie Lee Towers is.” Zo kondigde hoogleraar management prof.ir. Wim Dik afgelopen dinsdag de publiekstrekker aan van de Management Workshops 2004. Het was lang niet het enige verschil met de andere spreker van de dag, Unilever-topman Antony Burgmans. Want wees eerlijk, een icoon zal laatstgenoemde waarschijnlijk nooit worden. Sommige studenten zagen hem zelfs voor het eerst.

Lee % toch met naamplaatje – spreekt daarentegen wel tot de verbeelding. Zijn haar, zijn bril, zijn kleding, zijn muziek. Onder studenten is hij absolute camp. Maar hij bleek dinsdag meer te kunnen dan zingen en ritmische elleboogbewegingen maken. De dinosauriër van het Nederlandse entertainment heeft de afgelopen decennia heel goed in de gaten gehad dat bekend worden en vooral bekend blijven meer vergt dan het nooit veranderen van je uiterlijk. De man die volgens zijn vriend Dik niet met managers kan samenwerken, heeft altijd zijn eigen zaakjes geregeld en dat heeft hem geen windeieren gelegd. De door hem meegebrachte discografie-met-foto toont een hele rits gouden en platina platen en prijzen.

Lee’s geheim is simpel: niet lullen, maar poetsen en altijd trouw blijven aan je eigen norm. Zijn gehoor van veertig studenten smulde van zijn levensverhaal. Wie houdt er immers niet van mensen die zichzelf vanuit een kansloze jeugd via werk in de Rotterdamse haven opwerken tot ster? Hollywood zou ervan smullen als zijn levenshouding wat wilder was geweest. Maar Lee houdt van zijn vrouw en kinderen, wil iedere dag thuis slapen en zag daarom nooit iets in een carrière in het buitenland. Een manager zou gek van hem zijn geworden, erkent hij ook zelf.

Towers heeft daarom maar één vaste medewerker, die zijn perfectionisme blijkbaar wel kan verdragen. Burgmans % zonder naamplaatje – heeft 234 duizend mensen onder zich werken. En dat vergt een andere levenshouding. Hij is dan wel de voorzitter van een grote multinational, maar als een dictator beslissingen maken en uitvoeren is er niet bij. Het is zelfs onmogelijk, vertelt hij. “Als ik zonder overleg de bedrijfsstrategie zou bepalen, dan weet ik wel wat de reactie is: als Burgmans het zegt, dan doen we het zeker niet.”

Burgmans overlaadt zijn gehoor met begrippen als operating margin, brand focus en restructuring savings en krijgt vragen op zich afgevuurd over supply chains en ict. Lee Towers had eigenlijk helemaal geen vragen nodig en als iemand ze er al tussen kreeg, dwaalde hij in zijn ijdele enthousiasme vaak zo ver af dat een antwoord uitbleef. Maar de hand en cd na afloop maakten dat ruimschoots goed.