Met je poten in de Braziliaanse rode klei

We dropped the bags in the room and went for a nice welcome lunch together. Afterwards, Hai showed us around in the city and we dropped by the ATM machine to get millions of Dongs!

Rode klei, die zal ik na mijn bezoek aan Brazilië niet snel meer vergeten. In combinatie met het warme en natte klimaat in de staat Sao Paulo, maakt die dit land zeer vruchtbaar. Boeren kunnen hun gewassen soms meerdere malen per jaar oogsten. Je kunt er ook hopeloos in vastlopen.

Eerst de vruchtbaarheid. Met promovendus Ramses Molijn rijd ik langs velden vol bomen met bijna rijpe sinaasappelen, net opkomende sojaplantjes, manshoge maisstengels, nieuw aangeplante sinaasappelbomen, weidevelden, nog niet ontloken zonnebloemen, cassave en heel veel suikerriet. Dat alles op ongeveer vijftig kilometer afstand van Campinas, waar de TU Delft een kantoor heeft op de campus van Unicamp.

Molijn is dual degree promovendus, wat betekent dat hij aan beide instellingen promoveert. Aan beide werkt hij, beide leveren promotoren en van beide krijgt hij na afloop een diploma. In Delft hoort Molijn bij de afdeling geoscience and remote sensing (faculteit CiTG). In zijn tijd in Campinas, nu bijna ten einde, hebben hij en zijn collega’s tussen de acht- en negenhonderd velden bezocht. Ze legden de gps-coördinaten vast, keken wat er groeide, hoe hoog de planten stonden, hoe ver hun groei was en maakten er foto’s van. Daarmee voedde hij computermodellen die in de toekomst op basis van satelliet- en radarbeelden dezelfde informatie over een veld moeten kunnen geven.