Onderwijs

Leven uit een handelskoffer

Technisch bestuurskundige Dirk Swinkels verkoopt Hollandse stroopwafels en mout in Brazilië en levert Braziliaanse schoenen en stenen aan Europa. De ondernemende ingenieur verhandelt alles waar markt voor is.

Onze stroopwafels vallen bijzonder goed in de smaak in Brazilië, merkte Pieter Rammeloo, studievriend van Dirk Swinkels, tijdens zijn afstuderen in het Zuid-Amerikaanse land. Niet zo’n gek idee om de koeken te exporteren, dacht hij. Swinkels was op dat moment, in 2002, nog bezig met zijn afstudeeronderzoek, maar kon niet wachten om te beginnen met ondernemen. Samen schreven ze een bedrijfsplan voor Moinho (Portugees voor molen) en deden mee aan de ondernemingsplanwedstrijd New Venture.

Ze wonnen de haalbaarheidstest en Swinkels vertrok voor anderhalf jaar naar Brazilië. Daar richtte hij met Rammeloo en hun Braziliaanse vriend Miguel Bettarello Moinho op. Het trio bleek een ijzersterk team. “Pieter is de slimme consultant, Miguel is een financiële topper en ik ben de commerciële man”, zegt Swinkels. Ze wekten veel sympathie door alles eigenhandig uit het niets op te bouwen. Zo ook bij het Nederlandse consulaat, dat daarom nu alle handelsreizen bij hen langs stuurt.

Na een jaar bleek dat de onbekende stroopwafels wel erg veel promotie nodig hadden en het drietal zette de koekimport op een lager pitje. Hun distributiekanaal gebruikten ze voor allerlei import- en exportzaken. Dat begon toen een Braziliaanse kennis kostbare problemen had met een container vol verf, die werd vastgehouden door de douane in Uruguay. De jongens beweerden dat zij de container wel voor hem konden loskrijgen. Binnen een week lukte het ze de verf op bestemming af te leveren. Door positieve mond-tot-mondreclame breidt Moinho nu steeds verder uit.

“Onze kracht zit ‘m in de snelheid van zaken doen”, denkt Swinkels. “Binnen tien dagen weet ik of iets handel is, en als dat niet zo is dan stop ik daar ook gelijk mee.” Dat snelle beslissen leerde Swinkels op de TU. Als nuchtere Delftenaar kan hij bovendien makkelijk afstand doen van zaken die niet goed lopen, zoals de stroopwafels. Op dit moment exporteert hij Braziliaanse schoenen naar heel Europa en verovert Moinho de stenenmarkt met leisteen en graniet.

Voor zijn werk hoeft hij geen ingewikkelde berekeningen meer te doen, maar als ingenieur overziet hij de zaken wel goed, vindt hij. Zo kon Swinkels de omzetstijging van stroopwafels na een promo-actie goed voorspellen dankzij een zelf geklust Excel-model. “De Brazilianen snapten niet hoe dat kon.”

Tegenwoordig woont hij zeven maanden per jaar in Nederland en de rest van de tijd in Brazilië. Een scheiding tussen zijn werk en privé-leven bestaat niet bij hem, ‘dit is gewoon mijn leven’. Hij is voortdurend onderweg en leeft letterlijk uit zijn koffer. Overdag gaat hij van de ene naar de andere afspraak, loopt beurzen af en speelt veel golf. In de avonduren is hij aan het bellen en chatten met Brazilië. “Geen dag is hetzelfde. Elke dag is alsof je met een staatslot voor de tv zit, er kan altijd iets gebeuren.”
Vangrails

In 2003 heeft Swinkels voor de tweede keer meegedaan aan New Venture. Vanuit Brazilië schreef hij samen met Rammeloo in twee weken een bedrijfsplan voor het mobiel zandstralen en coaten van vangrails. Daarbij zandstraalt een rijdende machine de vangrails en brengt een poedercoating aan. Hierdoor hoeft de vangrail minder snel vervangen te worden, de snelweg tijdens onderhoud niet meer worden afgezet en wordt de uitstoot van zink aanzienlijk beperkt. Met dit idee won hij alledrie de rondes van de wedstrijd: de ideeomschrijving, de haalbaarheidstest en het ondernemingsplan. Dit leverde hem in totaal 26.500 euro op. Dat geld heeft hij inmiddels aan andere zaken besteed. Het was slechts een idee voor een goedkopere, snellere en milieuvriendelijkere methode, de machine zelf moest nog helemaal ontwikkeld worden. “Als startende ondernemer heb je niet de tijd en het geld om zeven jaar te moeten investeren.”

Swinkels is niet bang dat anderen zijn ideeën zullen na-apen. “Iedereen kan stroopwafels naar Brazilië exporteren, maar je moet bepaalde trucs en de juiste mensen kennen om succesvol te zijn. Brazilië is een corrupt land vol regeltjes en onduidelijke belastingen. Wij hebben de juiste mannetjes in de haven die ons helpen en bemiddelen met de overheden.”

Hij heeft tot nu toe geen problemen gehad met criminaliteit of drugsmaffia in Brazilië. “Van de inhoud en verzegeling van de containers worden foto’s gemaakt die naar de klant worden verstuurd, dat is standaardprocedure.” Vrienden van hem zijn wel eens overvallen, maar dat viel allemaal wel mee, zegt de technisch bestuurskundige. “In elk geval minder erg dan in Amsterdam, want ik ben nu naar onze afspraak gekomen met een ingeslagen autoruit. Dat is al de tweede in korte tijd. Gelukkig had ik mijn koffer niet in de auto gelaten.”
Bavaria

Tijdens zijn studie technische bestuurskunde liep Swinkels de kantjes eraf. “Toch heb ik wel veel aan mijn studie gehad, vooral aan de groepsprojecten waarin ik bijvoorbeeld de rol van ambtenaar kreeg. Ik heb daar geleerd hoe ik dingen moet regelen en presenteren.” Volgens Swinkels zou de TU meer aandacht kunnen besteden aan het maken van bedrijfsplannen en het meer moeten stimuleren om aan ondernemingswedstrijden mee te doen, zeker bij Technische Bestuurskunde en Management.

Als zoon van de Bavaria-familie is het ondernemen bij Swinkels diep geworteld. Op het schoolplein verhandelde hij al blikjes fris die hij thuis op de kop had getikt. Swinkels had niet de behoefte om in het bedrijf van zijn familie te gaan werken, vond het veel mooier om zijn eigen zaken op te zetten. “Doordat ik direct na mijn studie voor mezelf begon, had ik nog geen verplichtingen en niets te verliezen. Hierdoor kon ik meer risico’s nemen.”

Bovendien houdt hij niet van gezag. “Met dit team werken we op gelijk niveau en dat past veel beter bij me.” In het begin belde hij nog wel regelmatig naar Bavaria voor restpartijen die hij verhandelde in Brazilië. Op dit moment verkoopt hij het mout van zijn familie in Brazilië.

In de handel komt Swinkels weinig academici tegen, en al helemaal geen ingenieurs. “Ik heb tot nu toe vrijwel niets aan mijn contacten uit Delft. De meeste afgestudeerden uit mijn jaar beginnen net met een traineeship. Misschien dat ze over acht jaar op posities zitten waardoor ze iemand kennen aan wie ik misschien iets kan hebben.” Zijn handelscontacten doet hij daarom voor een belangrijk deel op tijdens het golfen en tijdens de wedstrijden van PSV waar zijn familie een VIP-box heeft.

Moinho heeft sinds kort het keerpunt bereikt dat andere ondernemers het bedrijf beginnen te benaderen. “Wij helpen Europese bedrijven bij het opzetten van zaken in Brazilië. Brazilianen spreken nauwelijks Engels en de prijzen zijn veel hoger voor buitenlanders. Doordat Miguel Bettarello bij ons de onderhandelingen met de Brazilianen doet, hebben wij die problemen niet.” Op dit moment zijn er plannen om voor een Duits bedrijf bloemen te exporteren vanuit Brazilië naar Europa. “Je moet daarvoor logistiek zeer goed en betrouwbaar zijn, anders heb je kans dat de bloemen verpieteren.”

Swinkels is bereid om nog tot zijn 35ste als een soort jojo voor de handel gebruikt te worden en overal naartoe te reizen. “Langer kan een mens dit hectische leven niet volhouden. Ik hoop dan onafhankelijk genoeg te zijn, zodat ik meer kan uitbesteden. Ik wil met zo weinig mogelijk mensen zo groot mogelijk worden. Op dit moment lijkt het erop dat we dat met de steenhandel kunnen bereiken, maar het maakt mij eigenlijk niet uit wat er in de container zit.”

Naam: Dirk Swinkels

Leeftijd: 29 jaar

Woonplaats: Den Bosch en Santos (Brazilië)

Studie: technische bestuurskunde

Afstudeerrichting: transport en logistieke processen

Afstudeerjaar: 2002

Verliefd/verloofd/getrouwd: geen tijd voor

Loopbaan: Eigenaar en medeoprichter van Moinho. Het Braziliaanse bedrijf begon met het importeren van stroopwafels, maar is inmiddels uitgegroeid tot een import/exportbedrijf dat allerlei Braziliaanse producten over de hele wereld verhandelt.

(Foto’s: Hans Stakelbeek/FMAX)

Onze stroopwafels vallen bijzonder goed in de smaak in Brazilië, merkte Pieter Rammeloo, studievriend van Dirk Swinkels, tijdens zijn afstuderen in het Zuid-Amerikaanse land. Niet zo’n gek idee om de koeken te exporteren, dacht hij. Swinkels was op dat moment, in 2002, nog bezig met zijn afstudeeronderzoek, maar kon niet wachten om te beginnen met ondernemen. Samen schreven ze een bedrijfsplan voor Moinho (Portugees voor molen) en deden mee aan de ondernemingsplanwedstrijd New Venture.

Ze wonnen de haalbaarheidstest en Swinkels vertrok voor anderhalf jaar naar Brazilië. Daar richtte hij met Rammeloo en hun Braziliaanse vriend Miguel Bettarello Moinho op. Het trio bleek een ijzersterk team. “Pieter is de slimme consultant, Miguel is een financiële topper en ik ben de commerciële man”, zegt Swinkels. Ze wekten veel sympathie door alles eigenhandig uit het niets op te bouwen. Zo ook bij het Nederlandse consulaat, dat daarom nu alle handelsreizen bij hen langs stuurt.

Na een jaar bleek dat de onbekende stroopwafels wel erg veel promotie nodig hadden en het drietal zette de koekimport op een lager pitje. Hun distributiekanaal gebruikten ze voor allerlei import- en exportzaken. Dat begon toen een Braziliaanse kennis kostbare problemen had met een container vol verf, die werd vastgehouden door de douane in Uruguay. De jongens beweerden dat zij de container wel voor hem konden loskrijgen. Binnen een week lukte het ze de verf op bestemming af te leveren. Door positieve mond-tot-mondreclame breidt Moinho nu steeds verder uit.

“Onze kracht zit ‘m in de snelheid van zaken doen”, denkt Swinkels. “Binnen tien dagen weet ik of iets handel is, en als dat niet zo is dan stop ik daar ook gelijk mee.” Dat snelle beslissen leerde Swinkels op de TU. Als nuchtere Delftenaar kan hij bovendien makkelijk afstand doen van zaken die niet goed lopen, zoals de stroopwafels. Op dit moment exporteert hij Braziliaanse schoenen naar heel Europa en verovert Moinho de stenenmarkt met leisteen en graniet.

Voor zijn werk hoeft hij geen ingewikkelde berekeningen meer te doen, maar als ingenieur overziet hij de zaken wel goed, vindt hij. Zo kon Swinkels de omzetstijging van stroopwafels na een promo-actie goed voorspellen dankzij een zelf geklust Excel-model. “De Brazilianen snapten niet hoe dat kon.”

Tegenwoordig woont hij zeven maanden per jaar in Nederland en de rest van de tijd in Brazilië. Een scheiding tussen zijn werk en privé-leven bestaat niet bij hem, ‘dit is gewoon mijn leven’. Hij is voortdurend onderweg en leeft letterlijk uit zijn koffer. Overdag gaat hij van de ene naar de andere afspraak, loopt beurzen af en speelt veel golf. In de avonduren is hij aan het bellen en chatten met Brazilië. “Geen dag is hetzelfde. Elke dag is alsof je met een staatslot voor de tv zit, er kan altijd iets gebeuren.”
Vangrails

In 2003 heeft Swinkels voor de tweede keer meegedaan aan New Venture. Vanuit Brazilië schreef hij samen met Rammeloo in twee weken een bedrijfsplan voor het mobiel zandstralen en coaten van vangrails. Daarbij zandstraalt een rijdende machine de vangrails en brengt een poedercoating aan. Hierdoor hoeft de vangrail minder snel vervangen te worden, de snelweg tijdens onderhoud niet meer worden afgezet en wordt de uitstoot van zink aanzienlijk beperkt. Met dit idee won hij alledrie de rondes van de wedstrijd: de ideeomschrijving, de haalbaarheidstest en het ondernemingsplan. Dit leverde hem in totaal 26.500 euro op. Dat geld heeft hij inmiddels aan andere zaken besteed. Het was slechts een idee voor een goedkopere, snellere en milieuvriendelijkere methode, de machine zelf moest nog helemaal ontwikkeld worden. “Als startende ondernemer heb je niet de tijd en het geld om zeven jaar te moeten investeren.”

Swinkels is niet bang dat anderen zijn ideeën zullen na-apen. “Iedereen kan stroopwafels naar Brazilië exporteren, maar je moet bepaalde trucs en de juiste mensen kennen om succesvol te zijn. Brazilië is een corrupt land vol regeltjes en onduidelijke belastingen. Wij hebben de juiste mannetjes in de haven die ons helpen en bemiddelen met de overheden.”

Hij heeft tot nu toe geen problemen gehad met criminaliteit of drugsmaffia in Brazilië. “Van de inhoud en verzegeling van de containers worden foto’s gemaakt die naar de klant worden verstuurd, dat is standaardprocedure.” Vrienden van hem zijn wel eens overvallen, maar dat viel allemaal wel mee, zegt de technisch bestuurskundige. “In elk geval minder erg dan in Amsterdam, want ik ben nu naar onze afspraak gekomen met een ingeslagen autoruit. Dat is al de tweede in korte tijd. Gelukkig had ik mijn koffer niet in de auto gelaten.”
Bavaria

Tijdens zijn studie technische bestuurskunde liep Swinkels de kantjes eraf. “Toch heb ik wel veel aan mijn studie gehad, vooral aan de groepsprojecten waarin ik bijvoorbeeld de rol van ambtenaar kreeg. Ik heb daar geleerd hoe ik dingen moet regelen en presenteren.” Volgens Swinkels zou de TU meer aandacht kunnen besteden aan het maken van bedrijfsplannen en het meer moeten stimuleren om aan ondernemingswedstrijden mee te doen, zeker bij Technische Bestuurskunde en Management.

Als zoon van de Bavaria-familie is het ondernemen bij Swinkels diep geworteld. Op het schoolplein verhandelde hij al blikjes fris die hij thuis op de kop had getikt. Swinkels had niet de behoefte om in het bedrijf van zijn familie te gaan werken, vond het veel mooier om zijn eigen zaken op te zetten. “Doordat ik direct na mijn studie voor mezelf begon, had ik nog geen verplichtingen en niets te verliezen. Hierdoor kon ik meer risico’s nemen.”

Bovendien houdt hij niet van gezag. “Met dit team werken we op gelijk niveau en dat past veel beter bij me.” In het begin belde hij nog wel regelmatig naar Bavaria voor restpartijen die hij verhandelde in Brazilië. Op dit moment verkoopt hij het mout van zijn familie in Brazilië.

In de handel komt Swinkels weinig academici tegen, en al helemaal geen ingenieurs. “Ik heb tot nu toe vrijwel niets aan mijn contacten uit Delft. De meeste afgestudeerden uit mijn jaar beginnen net met een traineeship. Misschien dat ze over acht jaar op posities zitten waardoor ze iemand kennen aan wie ik misschien iets kan hebben.” Zijn handelscontacten doet hij daarom voor een belangrijk deel op tijdens het golfen en tijdens de wedstrijden van PSV waar zijn familie een VIP-box heeft.

Moinho heeft sinds kort het keerpunt bereikt dat andere ondernemers het bedrijf beginnen te benaderen. “Wij helpen Europese bedrijven bij het opzetten van zaken in Brazilië. Brazilianen spreken nauwelijks Engels en de prijzen zijn veel hoger voor buitenlanders. Doordat Miguel Bettarello bij ons de onderhandelingen met de Brazilianen doet, hebben wij die problemen niet.” Op dit moment zijn er plannen om voor een Duits bedrijf bloemen te exporteren vanuit Brazilië naar Europa. “Je moet daarvoor logistiek zeer goed en betrouwbaar zijn, anders heb je kans dat de bloemen verpieteren.”

Swinkels is bereid om nog tot zijn 35ste als een soort jojo voor de handel gebruikt te worden en overal naartoe te reizen. “Langer kan een mens dit hectische leven niet volhouden. Ik hoop dan onafhankelijk genoeg te zijn, zodat ik meer kan uitbesteden. Ik wil met zo weinig mogelijk mensen zo groot mogelijk worden. Op dit moment lijkt het erop dat we dat met de steenhandel kunnen bereiken, maar het maakt mij eigenlijk niet uit wat er in de container zit.”

Naam: Dirk Swinkels

Leeftijd: 29 jaar

Woonplaats: Den Bosch en Santos (Brazilië)

Studie: technische bestuurskunde

Afstudeerrichting: transport en logistieke processen

Afstudeerjaar: 2002

Verliefd/verloofd/getrouwd: geen tijd voor

Loopbaan: Eigenaar en medeoprichter van Moinho. Het Braziliaanse bedrijf begon met het importeren van stroopwafels, maar is inmiddels uitgegroeid tot een import/exportbedrijf dat allerlei Braziliaanse producten over de hele wereld verhandelt.

(Foto’s: Hans Stakelbeek/FMAX)

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.