Vooruitlopend op de nieuwe behuizing steekt Filmhuis Delft het tien uur-programma in een nieuw jasje. Voortaan zal niet meer per maand maar per week worden geprogrammeerd.
Delen
De spits wordt afgebeten door ‘Killing Zoe’ van Roger Avary, een film in de nog jonge traditie van de Nouvelle Violence.
De bliksemcarrière van Quentin Tarantino loopt parallel aan een hausse van geweldfilms die de laatste tijd in de bioscoop rouleert. Als onbetwiste grootmeester van het genre staan zijn epigonen volledig in zijn schaduw. Dat hij voor ‘Killing Zoe’ optrad als co-producer doet de hoop rijzen dat hij zijn eigen kwaliteitsstandaard op collega-regisseur Avary zou overdragen.
Wat thematiek betreft heeft ‘Killing Zoe’ inderdaad veel weg van zijn eigen films. De Amerikaanse brandkastkraker Zed arriveert in Parijs om samen met een oude vriend een flinke slag te slaan. Eerst zien we hoe hij in zijn hotel het hart van de gelegenheidsprostituée Zoe op hol brengt. Na zijn ontmoeting met zijn Parijse kompaan, die het meisje hardhandig van de kamer verwijdert, belanden ze in een orgie van drugsgebruik.
Tot hier aan toe is ‘Killing Zoe’ het aanzien meer dan waard. De wervelende openingsbeelden van Parijs en de bijna hallucinerende opnamen van de drugsparty komen zeer overtuigend uit de verf. Dat is helaas niet het geval met de tweede helft van de film waarin het zootje ongeregeld de geplande bankoverval pleegt. Hier ontaardt de film in een aaneenschakeling van bruut geweld dat geen enkel ander doel lijkt te hebben dan effectbejag.
De liefhebber van het genre zal ongetwijfeld aan zijn trekken komen, maar tegen de films van Tarantino kan deze eersteling van Avary niet op. Daarvoor zijn z’n dialogen niet scherp genoeg, de karakters te plat en het plot te voorspelbaar. Wat niet wil zeggen dat hij geen talent in huis heeft, maar dat zal pas blijken als hij uit de voetsporen van zijn meester treedt. (M.v.d.L)
‘Killing Zoe’ is vanaf donderdag 11 mei om 22.00 uur te zien in Filmhuis Delft.
Zoe (Julie Delphy) troost Zed (Eric Stoltz)
Vooruitlopend op de nieuwe behuizing steekt Filmhuis Delft het tien uur-programma in een nieuw jasje. Voortaan zal niet meer per maand maar per week worden geprogrammeerd. De spits wordt afgebeten door ‘Killing Zoe’ van Roger Avary, een film in de nog jonge traditie van de Nouvelle Violence.
De bliksemcarrière van Quentin Tarantino loopt parallel aan een hausse van geweldfilms die de laatste tijd in de bioscoop rouleert. Als onbetwiste grootmeester van het genre staan zijn epigonen volledig in zijn schaduw. Dat hij voor ‘Killing Zoe’ optrad als co-producer doet de hoop rijzen dat hij zijn eigen kwaliteitsstandaard op collega-regisseur Avary zou overdragen.
Wat thematiek betreft heeft ‘Killing Zoe’ inderdaad veel weg van zijn eigen films. De Amerikaanse brandkastkraker Zed arriveert in Parijs om samen met een oude vriend een flinke slag te slaan. Eerst zien we hoe hij in zijn hotel het hart van de gelegenheidsprostituée Zoe op hol brengt. Na zijn ontmoeting met zijn Parijse kompaan, die het meisje hardhandig van de kamer verwijdert, belanden ze in een orgie van drugsgebruik.
Tot hier aan toe is ‘Killing Zoe’ het aanzien meer dan waard. De wervelende openingsbeelden van Parijs en de bijna hallucinerende opnamen van de drugsparty komen zeer overtuigend uit de verf. Dat is helaas niet het geval met de tweede helft van de film waarin het zootje ongeregeld de geplande bankoverval pleegt. Hier ontaardt de film in een aaneenschakeling van bruut geweld dat geen enkel ander doel lijkt te hebben dan effectbejag.
De liefhebber van het genre zal ongetwijfeld aan zijn trekken komen, maar tegen de films van Tarantino kan deze eersteling van Avary niet op. Daarvoor zijn z’n dialogen niet scherp genoeg, de karakters te plat en het plot te voorspelbaar. Wat niet wil zeggen dat hij geen talent in huis heeft, maar dat zal pas blijken als hij uit de voetsporen van zijn meester treedt. (M.v.d.L)
‘Killing Zoe’ is vanaf donderdag 11 mei om 22.00 uur te zien in Filmhuis Delft.
Zoe (Julie Delphy) troost Zed (Eric Stoltz)
Comments are closed.