Jan en Jules alpineren samen: ‘Het hooggebergte is het vetste dat er is’

Hoe zijn jullie in de alpinesport terechtgekomen?

Jan: “Met mijn ouders ging ik vroeger op bergvakanties en op mijn tiende begon ik met wandklimmen. Toen Jules en ik veertien waren, kwamen we in hetzelfde kinderclubje terecht. Daarna gingen we toevallig allebei in Delft studeren.”

Jules: “We werden lid van de studentenklimvereniging Yeti. Zij promoten ook alpinecursussen. We deden mee en vanaf dat moment wist ik: het hooggebergte is het vetste dat er is. Hier wil ik al mijn tijd, geld en energie in steken.”

Jan: “En nu zijn we allebei geselecteerd voor de Expeditie Academie. Dat is een traject van de NKBV, het nationale orgaan dat alles rondom bergsport organiseert. We worden in tweeënhalf jaar opgeleid tot allround alpinisten die ongebaand terrein kunnen beklimmen.”

Jullie klimmen al tien jaar samen. Zijn jullie volledig op elkaar ingespeeld of gaat er wel eens iets mis tijdens een expeditie?

Jan: “Na zoveel jaren weet je precies wat je aan elkaar hebt. Ik weet wanneer ik kan denken ‘oké, Jules heeft dit’ en wanneer ik iets alerter moet zijn.”

‘We hebben weleens een gevaarlijke situatie meegemaakt’

Jules: “We hebben weleens een gevaarlijke situatie meegemaakt. Ik had net mijn beginnerscursus afgerond. Jan had iets meer ervaring, maar ook niet veel. We waren technisch sterk, maar hadden weinig algemene kennis van bergbeklimmen. We kozen een route over een steile, besneeuwde bergkam. Jan liet zijn pickel, die gebruik je om op steile stukken in de sneeuw te prikken om in evenwicht te blijven, vallen. Zelf stapte ik op mijn eigen veter. Domme beginnersfouten, die in de bergen slecht kunnen aflopen.”

Jan: “Het was einde van de dag en de bergkam was ijziger dan verwacht. We waren zo gefocust op de top dat we teveel risico namen. Daar hebben we van geleerd. Sindsdien zoeken we bijvoorbeeld beter uit welke invloed het weer heeft gehad op de grond waar we op lopen.”

Hoe combineren jullie die reizen met je studie?

Jules: “We benutten alle vakantieweken. De zomer is het hoogseizoen, die is om te knallen. In de kerstvakantie beklimmen we rotsen in Zuid-Europa. De TU-vakantie in februari is perfect voor ijsklimmen. Daarbuiten nemen we extra vakantie.”

Jan: “Onze topsportstatus geeft geen garanties op het halen van je studie, maar zorgt wel voor flexibiliteit. Als je aan het begin van het kwartaal wat mist, valt dat in te halen. Vorig kwartaal was lastiger, omdat we vlak voor de tentamens met de Expeditie Academie weggingen. Daarom volgde ik een vak minder.
Om na een trainingsstage weer in de collegebank te zitten, voelt altijd een beetje surrealistisch. Dan ben ik mentaal en fysiek zó moe. Maar alles gaat gewoon weer door. Sterker nog: ik moet inhalen. Maar die wisselwerking werkt ook juist motiverend.”

Is deze sport wel te betalen voor een student?

Jules: “Op dure materialen kun je helaas niet bezuinigen. Dat is gewoon gevaarlijk. Gelukkig helpen sponsors ons. Verder werk ik in een boulderhal en leen ik bij DUO. In de zomer is klimmen goedkoper omdat je kan kamperen. Ik heb ook eens een zomer mijn kamer onderverhuurd om de kosten van de reis te compenseren.”

Welke berg staat bovenaan jullie lijst? 

Jan: “Mensen verwachten altijd dat ik de Mount Everest zeg, maar die is heel commercieel. Het komt er vaak op neer dat je een ton aan geld neerlegt en iemand je naar boven sleurt. Klimgidsen bepalen waar je gaat en staat.”

Jules: “Onze favoriet is de Trangotoren in Pakistan. Die is aan elke kant megasteil en dus echt een alpinistenberg.”

Jan: “Het is een van de meest uitdagende bergen ter wereld om te beklimmen. Alleen al om er te komen moet je een trekking van een week doen. Alleen heel ervaren klimmers kunnen er naar boven. Om er echt voor te gaan zullen we er ons leven zo’n twee jaar aan moeten wijden. Het is voor nu geen realistisch doel. Maar voor een alpinist is weinig indrukwekkender. Daarom is het voor ons allebei dé droomberg. Het is zelfs de achtergrond van mijn telefoon!”