Internet

Een man of zestig en een enkele vrouw schoven maandagavond aan in de raadszaal van het statige Delftse Stadhuis. Het was geen politieke interesse dat hen dreef, maar honger naar kennis omtrent het magische medium Internet. De Digitale Stad Delft had een bijeenkomst belegd om aan belangstellenden de beginselen van de digitale wereld uit de doeken te doen. Het volk kreeg Internet uitgelegd.

Nu kwam deze bijeenkomst niet geheel uit de lucht vallen. In navolging van Amsterdam beschikt Delft sinds enige tijd eveneens over een digitale stad. Met de spreuk http://www.dsdelft.nl treedt men Delfts elektronische complement binnen, om bijvoorbeeld een blik te werpen op de films die er vanavond draaien. Lid worden kan ook – ‘een huisje bouwen’ noemen ze dat – voor het bedrag van vijfentwintig gulden per jaar. Nieuwe ingezeten zijn van harte welkom.

Twee dames, pioniers van het eerste uur op de Delftse Infobahn, hadden de taak het gehoor van heren van middelbare leeftijd voor te lichten. Voor kenners valt het vaak niet mee iets in de grootst mogelijke eenvoud aan leken uit te leggen, maar Marijke Timmerhuis van de Openbare Bibliotheek slaagde daar zeker in. ,,Een pc – zeg maar een computer – is het allereerste wat je nodig hebt als je met Internet aan de slag wilt.” Een enkele deelnemer stootte de buurman aan om kenbaar te maken dat hij dat al wist.

Met computers en aanverwante zaken leren omgaan, dat is vooral een kwestie van zelf doen. Voor iedere deelnemer een eigen pc, dat gaat helaas niet; en dus nam Anneke Boers, ook wel bekend als gemeenteraadslid van STIP, met behulp van een groot scherm het publiek mee voor een wandeling door de Delftse digitale straten.

Boers vergat een moment dat ze hier geen studente was, en wipte even bij de digitale Koornbeurs binnen. Het publiek werd geconfronteerd met de rubriek ‘roddels’. ,,Wie met wie gaat en zo”, gniffelde Boers en klikte snel weer een schermpje terug.

Voor velen ging het allemaal al gauw te snel, een bekend gevoel wanneer een ander achter de knoppen zit. Daarnaast werd de aandacht afgeleid door de carnavals-krakers die vanaf de Markt steeds luider doordrongen. Een enkeling hield het voor gezien, een ander haalde wat nachtrust in. Het volk veerde weer op toen men overging tot het opdissen van Internet-anekdotes onder leiding van een secondant van Boers, naar later bleek haar vriendje.

Indruk maakte vooral het verhaal over de VPRO die eens zo dom was geweest de computer ’s nachts uit te zetten. ,,De hele transatlantische verbinding was toen verbroken”, zei de secondant. Hij verzekerde zijn verschrikte toehoorders dat zoiets tegenwoordig niet meer mogelijk is.

Met een illustratie bij de eerder opgeworpen vraag ‘wat kun je met internet?’, gingen ook de laatste cynici met een verbluft gevoel naar huis. ,,Als je tegenwoordig een pakje verzendt”, zei de Internetexpert, ,,dan kun je via Internet op ieder moment nagaan waar het is.”