Huisgenoten Jasper Van de Nouweland en Martijn Van de Poll bekeken ‘Happiness’ in Lumen. Twee Delftse mannen die een traantje laten en geschokt de zaal uitkomen. Dat moet wel een bijzondere film zijn.
,,Een van die kerels leidt aan incest. Of nee, hij is eigenlijk gewoon pedofiel, want op zijn kinderen trekt hij zich alleen maar af. Hij doet het wel met de vriendjes van zijn zoontje. In het begin kun je er nog wel om lachen, dan denk je, wat is dit voor rare cult allemaal. Maar later schaam je je voor die lach. Die pedofiel is eigenlijk psychiater. Je ziet hem later op de sofa bij een andere psychiater. Dan droomt hij dat hij met een M-16 in een park onschuldige mensen neermaait. Dat is nog wel grappig. Daarna wordt het echt zielig, ontzettend aangrijpend.
Alles is met elkaar verbonden. Zo is een van zijn patiënten, een ontzettende rukker, weer buurman van zijn schoonzus die op haar beurt weer helemaal opgelicht wordt door een Russische vluchteling.
Het komt allemaal voorbij: verkrachters, moordenaars, die uiteraard hun slachtoffer in een heleboel kleine stukjes hebben gehakt, ouders in scheiding, dikke mensen, lelijke mensen. De titel kan niet cynischer. Het zou Happyless moeten zijn.
Na de pauze denk je alleen nog maar nee, dit wil ik niet. Bij ET hoef je niet te huilen, maar hier had ik wel natte ogen. Het is echt erg wat er gebeurt. Echt erg. En die eenzaamheid. Dat was eigenlijk het onderliggende thema. Elke vorm van menselijke tragedie in één film. De drang naar liefde, naar genegenheid. Het zoeken naar een maatje, naar warmte. Volgens mij zou de helft van de mensen na de pauze weglopen. Het wordt dan echt shocking.
De meest dramatische scène is wanneer de vader zijn zoontje vertelt dat hij het met zijn vriendjes heeft gedaan. Dat ietwat dikkige jongetje-met-bril vraagt wat hij precies gedaan heeft. En of zijn vader ook zin heeft om het met hem te doen. Echt goed geacteerd. Ook vooral van die kinderen.
Hoe langer je erover nadenkt, hoe beter de film is. Die rukker speelt ook ontzettend goed. Je wilt op het einde ook niet dat het afgelopen is, je wilt meer. Heel knap. Je raadt niemand aan om deze film te gaan zien. Maar als iemand hem zou willen zien, zou ik het absoluut niet afraden.
Ondanks alle ellende zie je eigenlijk geen verkrachtingen en zo. En filmisch is het heel sterk. Geen special effects, gewoon een primaire film. Seks speelt een heel belangrijke rol, eigenlijk is het alleen maar seksuele frustratie op het scherm.
Wij zagen deze film zonder referentiekader. Maar wat doet dit met je, als je zelf last hebt gehad van een oom of buurman met pedofiele neigingen. Wij keken door een raam, maar met zo’n verleden kijk je in een spiegel.
,
,,Een van die kerels leidt aan incest. Of nee, hij is eigenlijk gewoon pedofiel, want op zijn kinderen trekt hij zich alleen maar af. Hij doet het wel met de vriendjes van zijn zoontje. In het begin kun je er nog wel om lachen, dan denk je, wat is dit voor rare cult allemaal. Maar later schaam je je voor die lach. Die pedofiel is eigenlijk psychiater. Je ziet hem later op de sofa bij een andere psychiater. Dan droomt hij dat hij met een M-16 in een park onschuldige mensen neermaait. Dat is nog wel grappig. Daarna wordt het echt zielig, ontzettend aangrijpend.
Alles is met elkaar verbonden. Zo is een van zijn patiënten, een ontzettende rukker, weer buurman van zijn schoonzus die op haar beurt weer helemaal opgelicht wordt door een Russische vluchteling.
Het komt allemaal voorbij: verkrachters, moordenaars, die uiteraard hun slachtoffer in een heleboel kleine stukjes hebben gehakt, ouders in scheiding, dikke mensen, lelijke mensen. De titel kan niet cynischer. Het zou Happyless moeten zijn.
Na de pauze denk je alleen nog maar nee, dit wil ik niet. Bij ET hoef je niet te huilen, maar hier had ik wel natte ogen. Het is echt erg wat er gebeurt. Echt erg. En die eenzaamheid. Dat was eigenlijk het onderliggende thema. Elke vorm van menselijke tragedie in één film. De drang naar liefde, naar genegenheid. Het zoeken naar een maatje, naar warmte. Volgens mij zou de helft van de mensen na de pauze weglopen. Het wordt dan echt shocking.
De meest dramatische scène is wanneer de vader zijn zoontje vertelt dat hij het met zijn vriendjes heeft gedaan. Dat ietwat dikkige jongetje-met-bril vraagt wat hij precies gedaan heeft. En of zijn vader ook zin heeft om het met hem te doen. Echt goed geacteerd. Ook vooral van die kinderen.
Hoe langer je erover nadenkt, hoe beter de film is. Die rukker speelt ook ontzettend goed. Je wilt op het einde ook niet dat het afgelopen is, je wilt meer. Heel knap. Je raadt niemand aan om deze film te gaan zien. Maar als iemand hem zou willen zien, zou ik het absoluut niet afraden.
Ondanks alle ellende zie je eigenlijk geen verkrachtingen en zo. En filmisch is het heel sterk. Geen special effects, gewoon een primaire film. Seks speelt een heel belangrijke rol, eigenlijk is het alleen maar seksuele frustratie op het scherm.
Wij zagen deze film zonder referentiekader. Maar wat doet dit met je, als je zelf last hebt gehad van een oom of buurman met pedofiele neigingen. Wij keken door een raam, maar met zo’n verleden kijk je in een spiegel.
,,Een van die kerels leidt aan incest. Of nee, hij is eigenlijk gewoon pedofiel, want op zijn kinderen trekt hij zich alleen maar af. Hij doet het wel met de vriendjes van zijn zoontje. In het begin kun je er nog wel om lachen, dan denk je, wat is dit voor rare cult allemaal. Maar later schaam je je voor die lach. Die pedofiel is eigenlijk psychiater. Je ziet hem later op de sofa bij een andere psychiater. Dan droomt hij dat hij met een M-16 in een park onschuldige mensen neermaait. Dat is nog wel grappig. Daarna wordt het echt zielig, ontzettend aangrijpend.
Alles is met elkaar verbonden. Zo is een van zijn patiënten, een ontzettende rukker, weer buurman van zijn schoonzus die op haar beurt weer helemaal opgelicht wordt door een Russische vluchteling.
Het komt allemaal voorbij: verkrachters, moordenaars, die uiteraard hun slachtoffer in een heleboel kleine stukjes hebben gehakt, ouders in scheiding, dikke mensen, lelijke mensen. De titel kan niet cynischer. Het zou Happyless moeten zijn.
Na de pauze denk je alleen nog maar nee, dit wil ik niet. Bij ET hoef je niet te huilen, maar hier had ik wel natte ogen. Het is echt erg wat er gebeurt. Echt erg. En die eenzaamheid. Dat was eigenlijk het onderliggende thema. Elke vorm van menselijke tragedie in één film. De drang naar liefde, naar genegenheid. Het zoeken naar een maatje, naar warmte. Volgens mij zou de helft van de mensen na de pauze weglopen. Het wordt dan echt shocking.
De meest dramatische scène is wanneer de vader zijn zoontje vertelt dat hij het met zijn vriendjes heeft gedaan. Dat ietwat dikkige jongetje-met-bril vraagt wat hij precies gedaan heeft. En of zijn vader ook zin heeft om het met hem te doen. Echt goed geacteerd. Ook vooral van die kinderen.
Hoe langer je erover nadenkt, hoe beter de film is. Die rukker speelt ook ontzettend goed. Je wilt op het einde ook niet dat het afgelopen is, je wilt meer. Heel knap. Je raadt niemand aan om deze film te gaan zien. Maar als iemand hem zou willen zien, zou ik het absoluut niet afraden.
Ondanks alle ellende zie je eigenlijk geen verkrachtingen en zo. En filmisch is het heel sterk. Geen special effects, gewoon een primaire film. Seks speelt een heel belangrijke rol, eigenlijk is het alleen maar seksuele frustratie op het scherm.
Wij zagen deze film zonder referentiekader. Maar wat doet dit met je, als je zelf last hebt gehad van een oom of buurman met pedofiele neigingen. Wij keken door een raam, maar met zo’n verleden kijk je in een spiegel.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.