‘Het draait om de details’

Heb je de teleurstelling al verwerkt?

“De grootste verwerking heb ik achter de rug. Ik heb wel een tijd nodig om alles een plekje te geven. Dat we niet hebben bereikt wat we voor ogen hadden is een mentale klap. We hebben er toch een paar jaar naartoe gewerkt. Ik voel me nu goed. Het is fijn om weer thuis te zijn, bij mijn vrouw en zoontje.”

Je was erbij toen Nederland in 2004 zilver won. Je wilde nu echt de gouden plak. Is de missie mislukt?

“Mislukt is een groot woord, al hadden we er een ander idee van. We misten de finale op een haar na. Extra teleurstellend omdat we heel goed speelden. Die laatste wedstrijd om het brons, de 6-2 nederlaag tegen Australië, geeft een heel nare nasmaak. Ik had er meer vrede mee gehad als we na een heel goede wedstrijd nét verloren hadden. Het was al met al absoluut een mooie ervaring. Na al die jaren heb ik wel geleerd om te relativeren. Ik heb genoten in China, dat we verloren is alleen onwijs jammer. Het is maar een spelletje, maar je wilt wel graag met een prijs thuiskomen.”

Er waren vier kanshebbers voor goud. Vooraf zei je dat de vorm van de dag doorslaggevend zou zijn. Was dat ook zo?

“De verschillen zijn zo klein, het draait om de details. Tegen Duitsland, in de halve finale, speelden we heel goed. Vlak voor tijd werd het 1-1, door een klein foutje. Dan verlies je op strafballen, wat een loterij is. Heel erg jammer, maar het hoort er bij. Niet iedereen kan winnen.”

Tegen Australië stonden jullie binnen tien minuten met 3-0 achter. Konden jullie het niet meer opbrengen voor brons te gaan, na het missen van de finale?

“We hebben erover gepraat in de groep. Iedereen wilde heel graag brons winnen. Toch stonden we achterin te slapen. We kwamen terug tot 3-2, maar toen het snel 4-2 werd was het gespeeld.”

Er verschenen berichten in de pers over onderlinge verwijten. Sommige spelers zouden niet genoeg het belang beseffen van het toernooi.

“Daar weet ik niets van. Ik denk niet dat mensen dat niet door hebben. We maakten dezelfde cruciale fouten als eerder, op dezelfde cruciale momenten. Het is moeilijk om te controleren, maar ik denk niet dat dat aan de inzet heeft gelegen.”

Je bent nu 29. Blijf je beschikbaar voor Oranje?

“Ik heb in principe aangegeven dat ik twee jaar door wil gaan. Ik ga eerst spreken met de nieuwe bondscoach. Horen wat zijn visie is. Daarna kijk ik verder hoe het loopt.”

Hoe was de ontvangst in Nederland, maandag?

“Heel bijzonder, al wil je als niet-medaillewinnaar eigenlijk snel naar huis. Op Schiphol werden we begroet door brandweer en politie. De bussen die ons naar het Olympisch Stadion in Amsterdam brachten werden begeleid door twee Apache-helikopters. Overal zwaaiende mensen langs de kant. In Beijing leef je in je eigen wereld. Je hebt geen idee hoe mensen het thuis beleven. In het stadion was het ontzettend druk. De mensen waren superenthousiast.”

Begint nu het gewone leven weer?

“De eerste twee weken blijf ik thuis, een beetje rusten. Daarna ga ik weer trainen bij mijn club Bloemendaal. Dan verschijn ik ook weer in Delft.”

Ronald Brouwer. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)