Gerardus

Die maken de paters elk jaar, om de tijd te doden die overblijft na het bidden en het bierbrouwen. Colporteren met religieus getint materiaal bij bejaardenwoningen is altijd scoren en mijn oma had voor de hele familie gerarduskalenders ingeslagen. Ik kreeg er ook een. Ik hou niet van god en niet van scheurkalenders, een prima cadeau dus.

Het niveau van de meeste scheurkalenders is niet erg hoogstaand, maar die van de paters sloeg alles. Aan de voorkant de heilige van de dag en aan de achterkant een mop. Lezers van de kalender: stuur in, al uw leuke grappen zijn welkom, als ze maar uit een moppenboek van voor de jaren vijftig komen. Afgewisseld met af en toe een recept -rabarbertaart – of een raadsel % boggleslang. En vaste rubrieken. Maandelijks weerspreuken, af en toe een gebedje, historische feiten over pausen en encyclieken en informatie over de inhoud van het christelijk feest dat die dag plaatsvindt. Dus ik heb er zelfs nog van geleerd, Kerstmis en Pasen, dat wist ik nog wel ongeveer, maar Maria-ten-hemel-opneming? Welke paus wat besloten heeft?

Verstandige mensen zouden de kalender half januari weggegooid hebben. Slechte grappen en oninteressante informatie. Nooit benieuwd naar de volgende pagina. Maar ja, gekregen van oma. Dus elke dag een blaadje. Ik heb de paters tot het bittere einde doorgewerkt.

Nu ik eindelijk van ze af ben – oma is verhuisd en dus geen nieuwe – blijkt er toch een positieve kant aan gezeten te hebben. Ik ben niet de enige die niet kan weggooien. En dus heb ik het hele jaar mijn vader beroerde moppen kunnen vertellen waarvan ik zeker wist dat hij ze ’s ochtends op de wc ook gelezen had.

Ik ben van de Redemptoristen te Wittem af. Hoera. Dat zal ik uitleggen. Het complete afgelopen jaar ben ik in het bezit geweest van hun scheurkalender. Die maken de paters elk jaar, om de tijd te doden die overblijft na het bidden en het bierbrouwen. Colporteren met religieus getint materiaal bij bejaardenwoningen is altijd scoren en mijn oma had voor de hele familie gerarduskalenders ingeslagen. Ik kreeg er ook een. Ik hou niet van god en niet van scheurkalenders, een prima cadeau dus.

Het niveau van de meeste scheurkalenders is niet erg hoogstaand, maar die van de paters sloeg alles. Aan de voorkant de heilige van de dag en aan de achterkant een mop. Lezers van de kalender: stuur in, al uw leuke grappen zijn welkom, als ze maar uit een moppenboek van voor de jaren vijftig komen. Afgewisseld met af en toe een recept -rabarbertaart – of een raadsel % boggleslang. En vaste rubrieken. Maandelijks weerspreuken, af en toe een gebedje, historische feiten over pausen en encyclieken en informatie over de inhoud van het christelijk feest dat die dag plaatsvindt. Dus ik heb er zelfs nog van geleerd, Kerstmis en Pasen, dat wist ik nog wel ongeveer, maar Maria-ten-hemel-opneming? Welke paus wat besloten heeft?

Verstandige mensen zouden de kalender half januari weggegooid hebben. Slechte grappen en oninteressante informatie. Nooit benieuwd naar de volgende pagina. Maar ja, gekregen van oma. Dus elke dag een blaadje. Ik heb de paters tot het bittere einde doorgewerkt.

Nu ik eindelijk van ze af ben – oma is verhuisd en dus geen nieuwe – blijkt er toch een positieve kant aan gezeten te hebben. Ik ben niet de enige die niet kan weggooien. En dus heb ik het hele jaar mijn vader beroerde moppen kunnen vertellen waarvan ik zeker wist dat hij ze ’s ochtends op de wc ook gelezen had.