Afscheid Ontwikkelingswerk in Sri Lanka, sabbatical in Australië, stage in Denemarken en afstuderen in Amerika. Weggaan is cool en een afscheidsfeest is hip. Daarom was ik, als suffe thuisblijver, gast van het kleine afscheidsfeestje van Matthijs.
Share
Hij verhuist naar Zweden, en om dat te vieren neemt hij een paar vrienden mee naar Theater de Veste voor het toneelstuk ‘Les Liaisons Dangereuses’.
Ik heb erg uitgekeken naar dit stuk, gespeeld door het Nationale Toneel. Voorafgaand is er een toelichting. En hoewel we op tijd zijn begonnen met eten moeten we ons toch nog haasten om alles te halen.
Het publiek is gemengd. Veel ouderen, maar ook opvallend veel studenten. Tot Matthijs’ grote verbazing zijn ook zijn vader en moeder in de schouwburg. Iedereen ziet er mooi uit, maar doordat wij in de haast zijn vertrokken was er geen tijd meer voor een schouwburg-outfit. Het gevoel dat we underdressed zijn wordt bevestigd door een studiegenootje: “Het is alsof jullie net terug zijn van wintersport.”
“Mijn naam is Claire, en ik ben doctorandus in de theaterwetenschappen”, begint een keurig meisje in een achterafzaaltje haar inleiding. Ze spreekt perfect beschaafd Nederlands, zo erg dat ik me erger aan iedere keurig uitgesproken ‘n’ en elke correct gearticuleerde Franse naam met het juiste accent. We giechelen een beetje omdat het voelt alsof we in de collegebanken zitten, terwijl dit een avondje uit moet zijn! Toch is het wel leuk om van tevoren wat meer informatie over het stuk te krijgen, hoewel het me nog niet duidelijk is waar het nou precies over gaat. Ook ben ik een beetje bang voor de 18de-eeuwse teksten waarvan het perfecte meisje ons er een paar voorleest. De angst neemt toe als we er achter komen dat het stuk in totaal drie uur duurt.
Maar als we na een extra koffie eenmaal in de zaal zitten word ik in de eerste vijf minuten al volledig overdonderd. Ik herken meteen het verhaal van de film ‘Cruel intentions’, van tevoren wist ik niet dat de film en het stuk op hetzelfde boek gebaseerd waren. De teksten uit de 18de-eeuw waren even goed te behappen als een ordinaire soap, zo goed werd er gespeeld. De slechtheid en de vulgariteid van de spelers maakte het stuk er nog leuker op. De drie uur vlogen voorbij.
Na afloop begint het feestelijke gedeelte van het afscheid. De groep wordt steeds groter, als een ware zwaan-kleef-aan zit Matthijs met tapa’s en een biertje te genieten van de aandacht. Door naar de wc te gaan geeft hij de groep de tijd een afscheidslied te improviseren. Op de melodie van ‘Onbewoond eiland’ wordt hij uiteindelijk uitgezwaaid.
En hoewel de thuisblijvers geen buitenlandse avonturen beleven, is het een schrale troost dat dit soort avondjes uit ook gewoon zonder afscheidsfeest gevierd kunnen worden! (CD)
Weet je een feest? Mail
Ontwikkelingswerk in Sri Lanka, sabbatical in Australië, stage in Denemarken en afstuderen in Amerika. Weggaan is cool en een afscheidsfeest is hip. Daarom was ik, als suffe thuisblijver, gast van het kleine afscheidsfeestje van Matthijs. Hij verhuist naar Zweden, en om dat te vieren neemt hij een paar vrienden mee naar Theater de Veste voor het toneelstuk ‘Les Liaisons Dangereuses’.
Ik heb erg uitgekeken naar dit stuk, gespeeld door het Nationale Toneel. Voorafgaand is er een toelichting. En hoewel we op tijd zijn begonnen met eten moeten we ons toch nog haasten om alles te halen.
Het publiek is gemengd. Veel ouderen, maar ook opvallend veel studenten. Tot Matthijs’ grote verbazing zijn ook zijn vader en moeder in de schouwburg. Iedereen ziet er mooi uit, maar doordat wij in de haast zijn vertrokken was er geen tijd meer voor een schouwburg-outfit. Het gevoel dat we underdressed zijn wordt bevestigd door een studiegenootje: “Het is alsof jullie net terug zijn van wintersport.”
“Mijn naam is Claire, en ik ben doctorandus in de theaterwetenschappen”, begint een keurig meisje in een achterafzaaltje haar inleiding. Ze spreekt perfect beschaafd Nederlands, zo erg dat ik me erger aan iedere keurig uitgesproken ‘n’ en elke correct gearticuleerde Franse naam met het juiste accent. We giechelen een beetje omdat het voelt alsof we in de collegebanken zitten, terwijl dit een avondje uit moet zijn! Toch is het wel leuk om van tevoren wat meer informatie over het stuk te krijgen, hoewel het me nog niet duidelijk is waar het nou precies over gaat. Ook ben ik een beetje bang voor de 18de-eeuwse teksten waarvan het perfecte meisje ons er een paar voorleest. De angst neemt toe als we er achter komen dat het stuk in totaal drie uur duurt.
Maar als we na een extra koffie eenmaal in de zaal zitten word ik in de eerste vijf minuten al volledig overdonderd. Ik herken meteen het verhaal van de film ‘Cruel intentions’, van tevoren wist ik niet dat de film en het stuk op hetzelfde boek gebaseerd waren. De teksten uit de 18de-eeuw waren even goed te behappen als een ordinaire soap, zo goed werd er gespeeld. De slechtheid en de vulgariteid van de spelers maakte het stuk er nog leuker op. De drie uur vlogen voorbij.
Na afloop begint het feestelijke gedeelte van het afscheid. De groep wordt steeds groter, als een ware zwaan-kleef-aan zit Matthijs met tapa’s en een biertje te genieten van de aandacht. Door naar de wc te gaan geeft hij de groep de tijd een afscheidslied te improviseren. Op de melodie van ‘Onbewoond eiland’ wordt hij uiteindelijk uitgezwaaid.
En hoewel de thuisblijvers geen buitenlandse avonturen beleven, is het een schrale troost dat dit soort avondjes uit ook gewoon zonder afscheidsfeest gevierd kunnen worden! (CD)
Weet je een feest? Mail
Comments are closed.