De vijfjarige cursusduur kwam door de Tweede Kamer. Voor de technische universiteiten van strategische betekenis, en de universiteitsraad wilde dat vorige week vieren.
Share
Aangezien retorica meer iets is voor a-technische, vooral Latijnse types, moesten de complimenten maar op papier komen. Een intrigerende motie leidde vervolgens tot vreemde taferelen.
Het moment suprème lag aan het eind van een lange vergadering en de dertig u-raadsleden pakten al hun dossiers en aktetassen; de stemming was verwarrend, voorzitter Knippenberg moest het reglement raadplegen, een paar raadsleden liepen weg; na een herstemming was het resultaat: dertien stemmen vóór. Dat wil zeggen dat een toekomstig historicus zal noteren dat minder dan de helft van de u-raad verheugd was over de invoering van de vijfjarige cursusduur.
Toch was ook vrijwel niemand tégen de motie die was ingediend door personeelsfractie TH Akkoord. Althans, de fracties van Demokratisch Beleid, Oras en TU-2000 stemden blanco. Een paar leden van de Aag-studenten verlieten verbolgen de zaal. De overwinning had een bittere nasmaak voor THA, want iedereen was gegeneerd. De motie hield immers het midden tussen een geretoucheerde foto en een bidplaatje.
De THA-motie over de cursusduur spreekt van de moed, visie en standvastigheid om een eigenzinnige koers uit te zetten, prijst het college van bestuur (,,en in het bijzonder voorzitter N. de Voogd”), omdat het zich in buitengewone mate heeft ingezet, en noemt een dergelijke activiteit een bijzonder exempel van wat het centrale bestuur van de universiteit zoal kan ondernemen. De motie spreekt daarna dan weer grote waardering uit voor de inzet van het college van bestuur (,,en in het bijzonder zijn voorzitter”). Alleen in een paar bijzinnen wordt gememoreerd dat ook anderen aan dit resultaat hebben bijgedragen en dat wat knelpunten nog moeten worden weggewerkt.
Met het schrijven van de tekst was bij TH Akkoord de creativiteit op, want auctor intellectualis prof. Klaas van der Werff, die het debat mocht openen, liet de kans lopen om met een paar elegante volzinnen van lof en waardering de motie overbodig te maken:,,De motie spreekt voor zichzelf, dank u wel mijnheer de voorzitter.” De Aag-studenten reageerden boos, bij monde van Jan Wolf: ,,Niet ingaan op deze onzin. Vijf jaar is mooi, maar er zijn ook veel penibele situaties door ontstaan. Iedereen die voor deze motie stemt heeft geen flauw idee van wat op faculteiten nog speelt.” Hubeek van de Oras deed het af als een grapje (,,Ook hulde voor de studenten”), en Jaap Klooster van Demokratisch Beleid, anders de scherpste opponent van het college, bleef mild: ,,De motie is overdone, wij onthouden ons.”
De Voogd zelf reageerde gevleid, maar bescheiden: ,,Aardig dat ik genoemd wordt, maar doe dat nou niet…”. Hij ontraadde de motie echter niet. Vervolgens kwam dus toch de stemming en werd een tekst in de TU-annalen opgenomen die de geschiedenis retoucheert. Want het huidige college heeft de trein weliswaar vakkundig het station binnengereden, maar die was al rond 1990 op de rails gezet – door een andere collegevoorzitter en rector-magnificus, en door andere studentenleiders,ondernemers, politici, Kivi-lobbyisten enzovoort.
De motie werd zo een bidplaatje voor het huidige college. Want wat betekent dat hoogdravende ‘exempel’ volgens Van Dale?: 1. voorbeeld, voorschrift, m.n. schrijfmodel; 2. Middeleeuws stichtelijk verhaal dat een voorbeeld van het ingrijpen van God of een heilige in de loop van de wereld inhoudt.
Na afloop deden ze alsof het een verkeerd begrepen grap was. Maar het atavistische woordgebruik laat zien: voor TH Akkoord is het college van bestuur een hogere macht.
Richard Meijer
De vijfjarige cursusduur kwam door de Tweede Kamer. Voor de technische universiteiten van strategische betekenis, en de universiteitsraad wilde dat vorige week vieren. Aangezien retorica meer iets is voor a-technische, vooral Latijnse types, moesten de complimenten maar op papier komen. Een intrigerende motie leidde vervolgens tot vreemde taferelen.
Het moment suprème lag aan het eind van een lange vergadering en de dertig u-raadsleden pakten al hun dossiers en aktetassen; de stemming was verwarrend, voorzitter Knippenberg moest het reglement raadplegen, een paar raadsleden liepen weg; na een herstemming was het resultaat: dertien stemmen vóór. Dat wil zeggen dat een toekomstig historicus zal noteren dat minder dan de helft van de u-raad verheugd was over de invoering van de vijfjarige cursusduur.
Toch was ook vrijwel niemand tégen de motie die was ingediend door personeelsfractie TH Akkoord. Althans, de fracties van Demokratisch Beleid, Oras en TU-2000 stemden blanco. Een paar leden van de Aag-studenten verlieten verbolgen de zaal. De overwinning had een bittere nasmaak voor THA, want iedereen was gegeneerd. De motie hield immers het midden tussen een geretoucheerde foto en een bidplaatje.
De THA-motie over de cursusduur spreekt van de moed, visie en standvastigheid om een eigenzinnige koers uit te zetten, prijst het college van bestuur (,,en in het bijzonder voorzitter N. de Voogd”), omdat het zich in buitengewone mate heeft ingezet, en noemt een dergelijke activiteit een bijzonder exempel van wat het centrale bestuur van de universiteit zoal kan ondernemen. De motie spreekt daarna dan weer grote waardering uit voor de inzet van het college van bestuur (,,en in het bijzonder zijn voorzitter”). Alleen in een paar bijzinnen wordt gememoreerd dat ook anderen aan dit resultaat hebben bijgedragen en dat wat knelpunten nog moeten worden weggewerkt.
Met het schrijven van de tekst was bij TH Akkoord de creativiteit op, want auctor intellectualis prof. Klaas van der Werff, die het debat mocht openen, liet de kans lopen om met een paar elegante volzinnen van lof en waardering de motie overbodig te maken:,,De motie spreekt voor zichzelf, dank u wel mijnheer de voorzitter.” De Aag-studenten reageerden boos, bij monde van Jan Wolf: ,,Niet ingaan op deze onzin. Vijf jaar is mooi, maar er zijn ook veel penibele situaties door ontstaan. Iedereen die voor deze motie stemt heeft geen flauw idee van wat op faculteiten nog speelt.” Hubeek van de Oras deed het af als een grapje (,,Ook hulde voor de studenten”), en Jaap Klooster van Demokratisch Beleid, anders de scherpste opponent van het college, bleef mild: ,,De motie is overdone, wij onthouden ons.”
De Voogd zelf reageerde gevleid, maar bescheiden: ,,Aardig dat ik genoemd wordt, maar doe dat nou niet…”. Hij ontraadde de motie echter niet. Vervolgens kwam dus toch de stemming en werd een tekst in de TU-annalen opgenomen die de geschiedenis retoucheert. Want het huidige college heeft de trein weliswaar vakkundig het station binnengereden, maar die was al rond 1990 op de rails gezet – door een andere collegevoorzitter en rector-magnificus, en door andere studentenleiders,ondernemers, politici, Kivi-lobbyisten enzovoort.
De motie werd zo een bidplaatje voor het huidige college. Want wat betekent dat hoogdravende ‘exempel’ volgens Van Dale?: 1. voorbeeld, voorschrift, m.n. schrijfmodel; 2. Middeleeuws stichtelijk verhaal dat een voorbeeld van het ingrijpen van God of een heilige in de loop van de wereld inhoudt.
Na afloop deden ze alsof het een verkeerd begrepen grap was. Maar het atavistische woordgebruik laat zien: voor TH Akkoord is het college van bestuur een hogere macht.
Richard Meijer
Comments are closed.