Een voetbaldveld op poten

Hoewel het iets van deze tijd lijkt, zijn multifunctionele voetbalstadions in Nederland al bekend sinds de jaren dertig toen voetbal- en atletiekstadion De Goffert in Nijmegen zijn poorten opende voor het publiek. Een recenter voorbeeld is de Amsterdam Arena. Hiervan is inmiddels bekend dat gras in de schaduw niet wil groeien. De internationale voetbalbond FIFA eist dat officiele voetbalwedstrijden op natuurgras worden gespeeld. Tegelijkertijd willen exploiteurs van, meestal nieuwe, stadions zoveel mogelijk geld binnenhalen. En dat kan niet alleen door recettes uit voetbalwedstrijden.

De oplossing lijkt het multifunctionele voetbalstadion. Als er niet gevoetbald wordt kan het stadion gebruikt worden voor bijvoorbeeld popconcerten of beurzen. Het probleem nu is dat het door de FIFA voorgeschreven natuurgras daar erg onder lijdt. Daarom worden in de Rotterdamse Kuip de popconcerten zoveel mogelijk buiten de competitie gepland om het gras te sparen.

Niet alleen de directe belasting op de grasmat maar ook de schaduwwerpende constructies voor schuifdaken zijn factoren die een negatieve invloed hebben op de kwaliteit van de mat. Om te voorkomen dat de veldkwaliteit te sterk achteruitgaat door het multifunctionele gebruik, zijn in het nu in aanbouw zijnde Gelderlandstadion voorzieningen getroffen om, wanneer er niet gevoetbald wordt, de grasmat zo het stadion uit te schuiven. Hiermee heeft het stadion een primeur.

Maar wat Simmerman betreft had het beter en spectaculairder gekund. Zijn idee is het om de gehele grasmat op hydraulische poten op te tillen. Tussen de poten kunnen dan de evenementen gehouden worden zonder dat de grasmat er van te lijden heeft. Bovendien is een schuifdak dan niet meer nodig.
Hydralisch

Om zijn afstudeerontwerp op de merites te kunnen beoordelen heeft hij het ingepast in het eind volgend jaar op te leveren Gelderlandstadion. Dit stadion, dat straks aan 27-duizend toeschouwers zitplaats kan bieden, is kleiner dan de Amsterdam Arena en daardoor ook minder complex van opzet. Uit een aantal voor het Gelderlandstadion door Simmerman ontworpen varianten kwam uiteindelijk het hydraulisch hefbare veld als beste naar voren.

In deze variant wordt het voetbalveld met het uit de offshore bekende ‘jack-up systeem’ opgevijzeld totdat het, 25 meterhoger, dienst kan doen als tijdelijk grasdak voor eronder te houden evenementen. Een gespecialiseerd buro heeft uitgerekend dat dit systeem, overigens exclusief funderingsvoorzieningen, zo’n negen miljoen gulden goedkoper is dan het schuifsysteem dat nu in Arnhem gebouwd wordt. Daarbij zijn nog niet nader uitgewerkte knelpunten als een maximale doorzakking van de stalen liggers in de constructie van maar liefst 240 milimeter niet meegerekend. Simmerman ziet daar niet zo’n probleem in: ,,Voor negen miljoen gulden kun je een hoop doen.” (P.v.D.)

Bijna negen miljoen gulden minder zou het nieuwe Gelderlandstadion in Arnhem gekost kunnen hebben als het aan civieler Theo Simmerman ligt. Afgelopen vrijdag studeerde hij af bij de vakgroep algemene constructie op een ontwerp voor een hefbaar voetbalveld: ‘Gecombineerde veld-/dakconstructie voor een multifunctioneel voetbalstadion’.

Hoewel het iets van deze tijd lijkt, zijn multifunctionele voetbalstadions in Nederland al bekend sinds de jaren dertig toen voetbal- en atletiekstadion De Goffert in Nijmegen zijn poorten opende voor het publiek. Een recenter voorbeeld is de Amsterdam Arena. Hiervan is inmiddels bekend dat gras in de schaduw niet wil groeien. De internationale voetbalbond FIFA eist dat officiele voetbalwedstrijden op natuurgras worden gespeeld. Tegelijkertijd willen exploiteurs van, meestal nieuwe, stadions zoveel mogelijk geld binnenhalen. En dat kan niet alleen door recettes uit voetbalwedstrijden.

De oplossing lijkt het multifunctionele voetbalstadion. Als er niet gevoetbald wordt kan het stadion gebruikt worden voor bijvoorbeeld popconcerten of beurzen. Het probleem nu is dat het door de FIFA voorgeschreven natuurgras daar erg onder lijdt. Daarom worden in de Rotterdamse Kuip de popconcerten zoveel mogelijk buiten de competitie gepland om het gras te sparen.

Niet alleen de directe belasting op de grasmat maar ook de schaduwwerpende constructies voor schuifdaken zijn factoren die een negatieve invloed hebben op de kwaliteit van de mat. Om te voorkomen dat de veldkwaliteit te sterk achteruitgaat door het multifunctionele gebruik, zijn in het nu in aanbouw zijnde Gelderlandstadion voorzieningen getroffen om, wanneer er niet gevoetbald wordt, de grasmat zo het stadion uit te schuiven. Hiermee heeft het stadion een primeur.

Maar wat Simmerman betreft had het beter en spectaculairder gekund. Zijn idee is het om de gehele grasmat op hydraulische poten op te tillen. Tussen de poten kunnen dan de evenementen gehouden worden zonder dat de grasmat er van te lijden heeft. Bovendien is een schuifdak dan niet meer nodig.
Hydralisch

Om zijn afstudeerontwerp op de merites te kunnen beoordelen heeft hij het ingepast in het eind volgend jaar op te leveren Gelderlandstadion. Dit stadion, dat straks aan 27-duizend toeschouwers zitplaats kan bieden, is kleiner dan de Amsterdam Arena en daardoor ook minder complex van opzet. Uit een aantal voor het Gelderlandstadion door Simmerman ontworpen varianten kwam uiteindelijk het hydraulisch hefbare veld als beste naar voren.

In deze variant wordt het voetbalveld met het uit de offshore bekende ‘jack-up systeem’ opgevijzeld totdat het, 25 meterhoger, dienst kan doen als tijdelijk grasdak voor eronder te houden evenementen. Een gespecialiseerd buro heeft uitgerekend dat dit systeem, overigens exclusief funderingsvoorzieningen, zo’n negen miljoen gulden goedkoper is dan het schuifsysteem dat nu in Arnhem gebouwd wordt. Daarbij zijn nog niet nader uitgewerkte knelpunten als een maximale doorzakking van de stalen liggers in de constructie van maar liefst 240 milimeter niet meegerekend. Simmerman ziet daar niet zo’n probleem in: ,,Voor negen miljoen gulden kun je een hoop doen.” (P.v.D.)