De hattrick is compleet. Dankzij nieuwe technieken, een scherp team en een dosis geluk won zonnewagen Nuna voor de derde keer op rij het wereldkampioenschap voor zonnewagens.
Na drie dagen zon was voor de laatste racedag onweer en hagel voorspeld. “De moed zakte ons behoorlijk in de schoenen bij dat vooruitzicht”, zegt teamleider Jorrit Lousberg. Voor de afwatering boorden ze de avond ervoor nog extra gaten in de romp. Maar, op wat bewolking en een lichte regenbui na, kon Nuna 3 toch veel zon pakken op de vierde racedag en zelfs tegen de snelheidslimiet van 110 kilometer per uur kunnen rijden. Nuna 3 finishte woensdag daardoor een paar uur eerder dan verwacht op het Victoriaplein in Adelaide. Lousberg: “We hebben veel geluk gehad en precies tussen twee slechtweerfronten door gereden.”
De concurrenten hadden dat geluk niet en reden een paar honderd kilometer achterop dwars door het slechte weer. De Australische Aurora finishte drie uur en twintig minuten later als tweede.
Lousberg had van te voren niet gedacht dat Nuna 3 met zo’n grote voorsprong zou winnen. Lousberg: “Ik wist dat we een heel goede wagen en goed team hadden, maar ik had meer tegenstand verwacht van de andere teams.”
Aan de start zondagochtend in Darwin leek het vanaf de achtste plaats nog een lastige klus te worden. Lousberg: “Bij de start stonden teams met veel meer ervaring, grote budgetten en goede auto’s.” Maar na een uur had Nuna 3 de koppositie al overgenomen door met een recordsnelheid van 140 kilometer per uur concurrent Aurora uit Melbourne in te halen. Tijdens de race van ruim drieduizend kilometer door de outback van Australië is de voorsprong alleen nog vergroot. In 29 uur en 11 minuten raceten ze met een gemiddelde snelheid van bijna 103 kilometer per uur, 6 kilometer per uur boven het record van Nuna 2. Lousberg: “Van te voren hoopten we net boven de honderd uit te komen.”
Hij dankt de verpletterende winst aan de combinatie van een goede wagen, een scherp team en geen pech. Nuna 3 is volgens hem zeer aërodynamisch en zo goed uitgebalanceerd dat zij tijdens de race bijvoorbeeld helemaal geen lekke banden hadden. En door de nieuwe vormgeving profiteert Nuna 3 van zijwind. Teamlid Anne-Marie Rasschaert: “Tijdens de race reden we vaak met schuine wind, en dan zag je dat de wagen omlaag ging.” Op 2 oktober krijgt het Delftse team de wisselbeker overhandigd. De overige negentien teams kunnen tot die tijd finishen.
Het is nog niet duidelijk of er volgend jaar een nieuw solar team komt. Prof.dr. Wubbo Ockels, begeleider van de eerste drie teams, zegt een volgende keer niet meer van de partij te zijn. Lousberg: “Dit is een studenteninitiatief, dus als er studenten zijn die het willen, komt er een Nuna 4.”
Na drie dagen zon was voor de laatste racedag onweer en hagel voorspeld. “De moed zakte ons behoorlijk in de schoenen bij dat vooruitzicht”, zegt teamleider Jorrit Lousberg. Voor de afwatering boorden ze de avond ervoor nog extra gaten in de romp. Maar, op wat bewolking en een lichte regenbui na, kon Nuna 3 toch veel zon pakken op de vierde racedag en zelfs tegen de snelheidslimiet van 110 kilometer per uur kunnen rijden. Nuna 3 finishte woensdag daardoor een paar uur eerder dan verwacht op het Victoriaplein in Adelaide. Lousberg: “We hebben veel geluk gehad en precies tussen twee slechtweerfronten door gereden.”
De concurrenten hadden dat geluk niet en reden een paar honderd kilometer achterop dwars door het slechte weer. De Australische Aurora finishte drie uur en twintig minuten later als tweede.
Lousberg had van te voren niet gedacht dat Nuna 3 met zo’n grote voorsprong zou winnen. Lousberg: “Ik wist dat we een heel goede wagen en goed team hadden, maar ik had meer tegenstand verwacht van de andere teams.”
Aan de start zondagochtend in Darwin leek het vanaf de achtste plaats nog een lastige klus te worden. Lousberg: “Bij de start stonden teams met veel meer ervaring, grote budgetten en goede auto’s.” Maar na een uur had Nuna 3 de koppositie al overgenomen door met een recordsnelheid van 140 kilometer per uur concurrent Aurora uit Melbourne in te halen. Tijdens de race van ruim drieduizend kilometer door de outback van Australië is de voorsprong alleen nog vergroot. In 29 uur en 11 minuten raceten ze met een gemiddelde snelheid van bijna 103 kilometer per uur, 6 kilometer per uur boven het record van Nuna 2. Lousberg: “Van te voren hoopten we net boven de honderd uit te komen.”
Hij dankt de verpletterende winst aan de combinatie van een goede wagen, een scherp team en geen pech. Nuna 3 is volgens hem zeer aërodynamisch en zo goed uitgebalanceerd dat zij tijdens de race bijvoorbeeld helemaal geen lekke banden hadden. En door de nieuwe vormgeving profiteert Nuna 3 van zijwind. Teamlid Anne-Marie Rasschaert: “Tijdens de race reden we vaak met schuine wind, en dan zag je dat de wagen omlaag ging.” Op 2 oktober krijgt het Delftse team de wisselbeker overhandigd. De overige negentien teams kunnen tot die tijd finishen.
Het is nog niet duidelijk of er volgend jaar een nieuw solar team komt. Prof.dr. Wubbo Ockels, begeleider van de eerste drie teams, zegt een volgende keer niet meer van de partij te zijn. Lousberg: “Dit is een studenteninitiatief, dus als er studenten zijn die het willen, komt er een Nuna 4.”

Comments are closed.