Gefascineerd kijk ik naar het stukje schnitzel waar Martijn mee zwaait terwijl hij zijn tirade afsteekt. Ik zit nog op de TU, dus alles wat er mankeert aan zijn alma mater wordt vanavond gericht op mij, de gezant van de TU Delft.
Delen
Altijd leuk, even eten met oud-huisgenoten. Martijn bouwt vliegtuigen, dus hij krijgt veel sollicitaties van L&R-studenten. En dat is mooi, want daar zitten ze om te springen. De laatste tijd krijgt hij echter vooral sollicitaties van studenten van de managementvariant: de vluchtweg voor de mensen die een bestuurtje hebben gedaan en nu ‘toch liever iets met mensen willen doen’. Of gewoon voor de mensen die jarenlang geransd hebben en niet goed genoeg in de stof zitten. Martijn heeft het niet zo op dat slag: “Dan vraag ik aan zo’n jongen wat ‘ie ka’n; wat hij ons nu kan bieden. En dan wil hij ontwikkelingsprocessen managen. Kom over tien jaar maar terug. Ik kan hem nu niet eens als stagiair gebruiken.”
Mark mengt zich ook in het gesprek: “Laat ze nou maar een vak leren, iets inhoudelijks. Kijk, als na vijf jaar blijkt dat iemand goed leiding kan geven en een beetje inzicht heeft, dan geven we zo’n jongen drie boeken en een paar cursussen en dan komt dat met dat managen wel goed. Daar moet je op de TU je tijd niet aan verspillen.”
Het zit ze hoog en ik heb er niet echt iets tegen in te brengen. Behalve dan dat ik niet in het college van bestuur zit. Maar ik voel me wel geroepen om iets te zeggen. Ik zit hier tenslotte namens de TU. “Ja jongens, ik zal proberen om al die managementvarianten te sluiten. Maar, hoe organiseer je zoiets? Hebben jullie een paar van die managementboeken voor me?” Hun irritatie maakt ze blind voor mijn sarcasme. Ze besluiten dat ik toe moet slaan op het moment dat we de minste weerstand kunnen verwachten: als iedereen op vakantie is.
Vanaf dat moment gaat het snel. Collega’s worden gemobiliseerd, planningen gemaakt, wachtwoorden afgesproken: de contouren van een verzetsbeweging worden zichtbaar. Ik ben hun vooruitgeschoven post. Organiseren gaat ze verdomd goed af, ook zonder dat ze een managementvariant hebben gedaan. Het wordt een interessante zomer.
Jasper van Kuijk
Gefascineerd kijk ik naar het stukje schnitzel waar Martijn mee zwaait terwijl hij zijn tirade afsteekt. Ik zit nog op de TU, dus alles wat er mankeert aan zijn alma mater wordt vanavond gericht op mij, de gezant van de TU Delft. Altijd leuk, even eten met oud-huisgenoten. Martijn bouwt vliegtuigen, dus hij krijgt veel sollicitaties van L&R-studenten. En dat is mooi, want daar zitten ze om te springen. De laatste tijd krijgt hij echter vooral sollicitaties van studenten van de managementvariant: de vluchtweg voor de mensen die een bestuurtje hebben gedaan en nu ‘toch liever iets met mensen willen doen’. Of gewoon voor de mensen die jarenlang geransd hebben en niet goed genoeg in de stof zitten. Martijn heeft het niet zo op dat slag: “Dan vraag ik aan zo’n jongen wat ‘ie ka’n; wat hij ons nu kan bieden. En dan wil hij ontwikkelingsprocessen managen. Kom over tien jaar maar terug. Ik kan hem nu niet eens als stagiair gebruiken.”
Mark mengt zich ook in het gesprek: “Laat ze nou maar een vak leren, iets inhoudelijks. Kijk, als na vijf jaar blijkt dat iemand goed leiding kan geven en een beetje inzicht heeft, dan geven we zo’n jongen drie boeken en een paar cursussen en dan komt dat met dat managen wel goed. Daar moet je op de TU je tijd niet aan verspillen.”
Het zit ze hoog en ik heb er niet echt iets tegen in te brengen. Behalve dan dat ik niet in het college van bestuur zit. Maar ik voel me wel geroepen om iets te zeggen. Ik zit hier tenslotte namens de TU. “Ja jongens, ik zal proberen om al die managementvarianten te sluiten. Maar, hoe organiseer je zoiets? Hebben jullie een paar van die managementboeken voor me?” Hun irritatie maakt ze blind voor mijn sarcasme. Ze besluiten dat ik toe moet slaan op het moment dat we de minste weerstand kunnen verwachten: als iedereen op vakantie is.
Vanaf dat moment gaat het snel. Collega’s worden gemobiliseerd, planningen gemaakt, wachtwoorden afgesproken: de contouren van een verzetsbeweging worden zichtbaar. Ik ben hun vooruitgeschoven post. Organiseren gaat ze verdomd goed af, ook zonder dat ze een managementvariant hebben gedaan. Het wordt een interessante zomer.
Jasper van Kuijk
Comments are closed.