Dé oplossing voor een kleine studentenkamer is natuurlijk een hoogslaper. Maar als je kamer niet alleen klein is, maar ook behoorlijk laag, zodat je niet onder de hoogslaper door kunt lopen, dan biedt zoiets onvoldoende ruimtewinst.
Een oud-bewoner van Oudraadtweg 5 vond er wat op: hij bouwde een bed dat je tegen het plafond kunt hijsen.
De kamer van Rineke Olijve is drie bij vier meter. Het bed ziet er anders uit dan de andere op haar studentenverdieping – het staat niet, maar het hangt. Het kan opgetakeld worden om overdag ruimte te winnen.
Aan het houten bed, formaat ruime twijfelaar, zijn kabels bevestigd. Die lopen van het bed via vier katrollen aan het plafond naar een contragewicht. Verstopt achter een kast hangt een ijzeren beugel waar je normaal je fiets in stalt, met bijbehorend blok beton.
Om in het bed te liggen is het noodzakelijk dat het gestut wordt. Dit heeft de huidige eigenaar opgelost door het bed in de vensterbank te schuiven en een kastje eronder te zetten.
Olijve: ,,Het slaapt prima. Soms is het een beetje wiebelig als je erop stapt, maar als je eenmaal ligt, dan is het rustig.” Het enige nadeel is dat het bed langzaam de vensterbank uit glijdt, daarom moet ze het eens in de zoveel tijd een goede duw terug geven richting het raam.
Olijve geeft toe dat ze eigenlijk te lui is om het bed telkens op te takelen. ,,Ik ben niet zo’n type die elke dag braaf het bed ophijst om dan vervolgens plek te hebben voor een bankje waarop ik kan gaan zitten.” Op de vraag waarom ze dan het bed overgenomen heeft, zegt ze: ,,Ik had geen bed, dus dan is een optakelbaar bed beter dan niets.”
Het optakelen is populair geworden op de verdieping. Een andere oud-huisgenoot bouwde ooit zelfs een automatisch optakelbaar bed. Hierbij werd de constructie aangedreven met een oude wasmachinemotor. Als extraatje gingen daarbij ook de gordijnen automatisch dicht als het bed omlaag werd gehaald. En als het omhoog ging dan openden ze weer, met behulp van een motor uit een afgedankte mixer.
Na dit bed werd in de gemeenschappelijke ruimte een biljart geklust dat ook tegen het plafond gehesen kon worden. Huisoudste Liesbeth Schmutziger: ,,Het was hier net een café; een beetje poolen, klaverjassen en biertjes drinken.” Hoewel het biljart voor veel plezier heeft gezorgd, is het verdwenen. De constructie begon enige gebreken te vertonen en het was daarom veiliger alles af te breken voordat het op iemands hoofd zou storten.
Het enige optakelbare in de gemeenschappelijke ruimte op dit moment is een theelepeltje. ,,Het hangt midden in de kamer zodat je niet iedere keer naar de keuken hoeft te lopen als je wilt roeren in een kop thee of koffie.” Hoe vaak het afgewassen wordt, weet niemand precies.
Het bed van Olijve kan nog wel de lucht in. Afgelopen novemberging ze samen met de andere studentes uit het huis naar een sociëteitsavond waarop alleen vrouwelijke leden van de vereniging mogen komen. De jongens in het huis vieren op zo’n avond hun eigen feestje en verrassen de meisjes met een grap bij terugkomst van de sociëteit.
Olijve vond die avond haar bed tegen het plafond. ,,Op zich geen probleem, maar ik wist niet meer hoe ik het naar beneden kreeg.” Met de hulp van huisgenoten is het uiteindelijk toch gelukt om na de lange sociëteitsnacht in bed te rollen.
,,Mijn ouders zijn minder blij met het bed. Omdat het er niet stevig uitziet zijn ze bang dat het bed instort als ik lig te slapen”, aldus Olijve. Haar vriend is ontwerper bij een beddenfabrikant. ,Ik wist niet hoe hij zou reageren toen hij het bed voor het eerst zag.” Maar hij durfde in de constructie te stappen: ,,Het was voor mij ook afwachten of het bed twee personen kon houden, maar ik kan vertellen dat-ie dat doet.”
Schmutziger, die de buurvrouw was van de vorige eigenaar van het bed, vertelt: ,,Ik heb hem nog eens verzocht de constructie te verbeteren. Als hij en zijn vriendinnetje in bed lagen begon het te schommelen tegen mijn muur en dat maakte redelijk veel herrie. Hij heeft het opgelost door kussens tussen het bed en de muur te plaatsen.”
Olijve: ,,Voor zover ik weet doen er nog niet zulke verhalen over mij de ronde. En dat moeten we maar zo houden, want het bedgeheim moet bewaard blijven.”
Dé oplossing voor een kleine studentenkamer is natuurlijk een hoogslaper. Maar als je kamer niet alleen klein is, maar ook behoorlijk laag, zodat je niet onder de hoogslaper door kunt lopen, dan biedt zoiets onvoldoende ruimtewinst. Een oud-bewoner van Oudraadtweg 5 vond er wat op: hij bouwde een bed dat je tegen het plafond kunt hijsen.
De kamer van Rineke Olijve is drie bij vier meter. Het bed ziet er anders uit dan de andere op haar studentenverdieping – het staat niet, maar het hangt. Het kan opgetakeld worden om overdag ruimte te winnen.
Aan het houten bed, formaat ruime twijfelaar, zijn kabels bevestigd. Die lopen van het bed via vier katrollen aan het plafond naar een contragewicht. Verstopt achter een kast hangt een ijzeren beugel waar je normaal je fiets in stalt, met bijbehorend blok beton.
Om in het bed te liggen is het noodzakelijk dat het gestut wordt. Dit heeft de huidige eigenaar opgelost door het bed in de vensterbank te schuiven en een kastje eronder te zetten.
Olijve: ,,Het slaapt prima. Soms is het een beetje wiebelig als je erop stapt, maar als je eenmaal ligt, dan is het rustig.” Het enige nadeel is dat het bed langzaam de vensterbank uit glijdt, daarom moet ze het eens in de zoveel tijd een goede duw terug geven richting het raam.
Olijve geeft toe dat ze eigenlijk te lui is om het bed telkens op te takelen. ,,Ik ben niet zo’n type die elke dag braaf het bed ophijst om dan vervolgens plek te hebben voor een bankje waarop ik kan gaan zitten.” Op de vraag waarom ze dan het bed overgenomen heeft, zegt ze: ,,Ik had geen bed, dus dan is een optakelbaar bed beter dan niets.”
Het optakelen is populair geworden op de verdieping. Een andere oud-huisgenoot bouwde ooit zelfs een automatisch optakelbaar bed. Hierbij werd de constructie aangedreven met een oude wasmachinemotor. Als extraatje gingen daarbij ook de gordijnen automatisch dicht als het bed omlaag werd gehaald. En als het omhoog ging dan openden ze weer, met behulp van een motor uit een afgedankte mixer.
Na dit bed werd in de gemeenschappelijke ruimte een biljart geklust dat ook tegen het plafond gehesen kon worden. Huisoudste Liesbeth Schmutziger: ,,Het was hier net een café; een beetje poolen, klaverjassen en biertjes drinken.” Hoewel het biljart voor veel plezier heeft gezorgd, is het verdwenen. De constructie begon enige gebreken te vertonen en het was daarom veiliger alles af te breken voordat het op iemands hoofd zou storten.
Het enige optakelbare in de gemeenschappelijke ruimte op dit moment is een theelepeltje. ,,Het hangt midden in de kamer zodat je niet iedere keer naar de keuken hoeft te lopen als je wilt roeren in een kop thee of koffie.” Hoe vaak het afgewassen wordt, weet niemand precies.
Het bed van Olijve kan nog wel de lucht in. Afgelopen novemberging ze samen met de andere studentes uit het huis naar een sociëteitsavond waarop alleen vrouwelijke leden van de vereniging mogen komen. De jongens in het huis vieren op zo’n avond hun eigen feestje en verrassen de meisjes met een grap bij terugkomst van de sociëteit.
Olijve vond die avond haar bed tegen het plafond. ,,Op zich geen probleem, maar ik wist niet meer hoe ik het naar beneden kreeg.” Met de hulp van huisgenoten is het uiteindelijk toch gelukt om na de lange sociëteitsnacht in bed te rollen.
,,Mijn ouders zijn minder blij met het bed. Omdat het er niet stevig uitziet zijn ze bang dat het bed instort als ik lig te slapen”, aldus Olijve. Haar vriend is ontwerper bij een beddenfabrikant. ,Ik wist niet hoe hij zou reageren toen hij het bed voor het eerst zag.” Maar hij durfde in de constructie te stappen: ,,Het was voor mij ook afwachten of het bed twee personen kon houden, maar ik kan vertellen dat-ie dat doet.”
Schmutziger, die de buurvrouw was van de vorige eigenaar van het bed, vertelt: ,,Ik heb hem nog eens verzocht de constructie te verbeteren. Als hij en zijn vriendinnetje in bed lagen begon het te schommelen tegen mijn muur en dat maakte redelijk veel herrie. Hij heeft het opgelost door kussens tussen het bed en de muur te plaatsen.”
Olijve: ,,Voor zover ik weet doen er nog niet zulke verhalen over mij de ronde. En dat moeten we maar zo houden, want het bedgeheim moet bewaard blijven.”
Comments are closed.