Computeren

Met nog maar één minuut op de klok lukt het nooit nog een tweede opgave goed te volbrengen. ,,We weten nu wel dat we geen eerste worden.”

Bij de meeste andere deelnemers van de Noord-West-Europese voorrondes voor het WK-programmeren gaat het aanmerkelijk beter. Af en toe klinkt er een kreet van blijdschap. Druk wordt er overlegd en hier en daar gebladerd in boeken als ‘Discrete Mathematics’ en ‘Compilers’. Na vijf uur komt eindelijk het verlossende signaal: er mag niet meer verder geprogrammeerd worden in de computerzalen van Technische Wiskunde en Informatica.

Boven de monitoren hangen gekleurde ballonnen. Elke kleur staat voor een andere opgave, en uit de kleuren blijkt dat niet ieder team dezelfde opgaven maakt. ,,Een zwakker team krijgt minder moeilijke opgaven”, vertelt een van de organisatoren.

De 41 deelnemende teams willen niet gestoord worden. Er staat veel op het spel. De nummers een en twee mogen naar Atlanta en de hoogste plaats staat ook nog eens garant voor negenhonderd gulden. Negentien teams komen uit het buitenland. De TU heeft drie teams afgevaardigd. Zolang de gesprekken over bits, firewalls en IP-server gaan, kunnen alle deelnemers elkaar goed verstaan. Misschien wordt daarom ook alleen maar over dit soort zaken gesproken.

Viel vorig jaar op zondag nog de server uit tijdens de wedstrijd, dit jaar ging alles goed. Alhoewel: ,,Zaterdag tijdens het oefenen ging er wat fout met de computers. Toen konden we de opgave niet meer afmaken”, aldus een van de deelnemers.

De winnaar van afgelopen weekend was het team van de Umeå University (,,and now for a small pronunciation practice: u-mee-o”) uit Zweden. Zij mogen samen met het tweede team van de Darmstadt University of Technology, dat tweede werd, in februari 1998 naar Atlanta. De drie Delftse teams werden vierde, zevende en tweeëndertigste.

Drie gezichten staren onbewogen, maar duidelijk vermoeid naar een monitor. Het tweede ‘dreamteam’ van de Leidse universiteit ziet het niet meer zitten. Met nog maar één minuut op de klok lukt het nooit nog een tweede opgave goed te volbrengen. ,,We weten nu wel dat we geen eerste worden.”

Bij de meeste andere deelnemers van de Noord-West-Europese voorrondes voor het WK-programmeren gaat het aanmerkelijk beter. Af en toe klinkt er een kreet van blijdschap. Druk wordt er overlegd en hier en daar gebladerd in boeken als ‘Discrete Mathematics’ en ‘Compilers’. Na vijf uur komt eindelijk het verlossende signaal: er mag niet meer verder geprogrammeerd worden in de computerzalen van Technische Wiskunde en Informatica.

Boven de monitoren hangen gekleurde ballonnen. Elke kleur staat voor een andere opgave, en uit de kleuren blijkt dat niet ieder team dezelfde opgaven maakt. ,,Een zwakker team krijgt minder moeilijke opgaven”, vertelt een van de organisatoren.

De 41 deelnemende teams willen niet gestoord worden. Er staat veel op het spel. De nummers een en twee mogen naar Atlanta en de hoogste plaats staat ook nog eens garant voor negenhonderd gulden. Negentien teams komen uit het buitenland. De TU heeft drie teams afgevaardigd. Zolang de gesprekken over bits, firewalls en IP-server gaan, kunnen alle deelnemers elkaar goed verstaan. Misschien wordt daarom ook alleen maar over dit soort zaken gesproken.

Viel vorig jaar op zondag nog de server uit tijdens de wedstrijd, dit jaar ging alles goed. Alhoewel: ,,Zaterdag tijdens het oefenen ging er wat fout met de computers. Toen konden we de opgave niet meer afmaken”, aldus een van de deelnemers.

De winnaar van afgelopen weekend was het team van de Umeå University (,,and now for a small pronunciation practice: u-mee-o”) uit Zweden. Zij mogen samen met het tweede team van de Darmstadt University of Technology, dat tweede werd, in februari 1998 naar Atlanta. De drie Delftse teams werden vierde, zevende en tweeëndertigste.