[Blog] De NSK-bubbel

Het begon op vrijdag 9 februari. Alle deelnemers van het NSK zetten hun laptops, pennen en boeken opzij om af te reizen naar Sint-Michielsgestel. Die locatie klinkt voor de meeste vast onbekend, en terecht: Sint-Michielsgestel is een vrij klein stadje ten zuiden van Den Bosch, omringd door een natuurgebied. Tussen de naaldbomen buiten het stadje zelf staat accommodatie de Zonnewende, waar we een week gingen logeren en repeteren. Met het openbaar vervoer is het nauwelijks bereikbaar – en op mobiel bereik hoef je ook niet te rekenen. Dan heb je dus alleen het bos, je stemvork en elkaar.

Je hebt alleen het bos, je stemvork en elkaar

Een repetitieweek van het NSK is een unieke ervaring. ’s Ochtends begint de dag met een zangkwartetje wat met licht krakerige stem de slaapzaal zachtjes wakker zingt voor het ontbijt. Een paar uur repeteren later is er lunch en vervolgens siësta. De siësta is een uur verplichte rust. Zonnewende is dan een oase van stilte. Daarna wordt er weer gerepeteerd, gedineerd, nog meer gerepeteerd en doorgaans om een uur of negen ’s avonds is het tijd voor een borrel! Niet te veel natuurlijk: zingen met een brakke keel is niet aan te raden.

Zo raak je dag na dag in een fijne sleur waar je alleen bezig bent met het koor en de muziek. Des te groter is dan de schok om het eerste concert in Rotterdam te houden. Wat een enorme stad is het eigenlijk! Maar wat is het ongelooflijk om dan uiteindelijk voor een volle zaal te zingen. En dan nog twee concerten, in Tilburg en Maastricht, met de nodige logeerpartijtjes ertussenin.

We hebben nog twee weken en zes concerten voor ons: van Leiden tot Groningen tot het Concertgebouw in Amsterdam. En dan? Tja, dan studeren we weer verder – maar met veel meer vrienden dan voorheen.

Tijs Hol