Er was eens een tijd, meer dan vier eeuwen geleden, dat Delft in heel Europa beroemd was om zijn bieren. Vergane glorie, er is hedentendage geen brouwerij in de stad meer te vinden.
Delen
Toch is afgelopen vrijdag de eerste stap op de lange weg terug gezet. In de slijterijen van Gall & Gall prijkt een nieuw biermerk op de schappen: Delftsch Grachtenbier.
Vorig jaar schreef de Albert Heijn-dochter in Delft een prijsvraag uit om het nieuwe biertje, dat overigens in Friesland gebrouwen wordt, van een etiket te voorzien. Student industrieel ontwerpen Pieter Boekel en voormalig IO-student Peter Kraaijeveld gingen met de eer en de hoofdprijs, te weten 26 kratten grachtenbier, aan de haal. ,,Nadat we gewonnen hadden moesten we ons concept nog uitwerken, en geschikt maken voor de drukker; van zulke zaken wisten ze bij Gall & Gall namelijk weinig af”, vertelt Boekel. ,,In ruil voor nog eens 26 kratten hebben we dat gedaan. Eigenlijk is Gall & Gall zo op een goedkope manier aan een etiket gekomen.”
Wie vermoedt dat de beide heren nu elke avond het ene na het andere pijpje achterover slaan, zit ernaast. ,,Peter lust geen bier”, aldus Boekel. ,,Dat was voor mij de belangrijkste reden om samen met hem mee te doen. Hij drinkt port en heeft ook alleen port-vrienden. De prijs hoef ik dus niet te delen. Het is de bedoeling dat het bier, een toren van kratten van twaalf meter hoog, opgaat op een feest.” Alle genodigden hebben van Boekel een achtste stukje van een etiket toegestuurd gekregen. Feestgangers die samen een compleet etiket weten te vormen, mogen een kratje mee naar huis nemen. ,,Ter bevordering van de integratie. Maar ik kan al verklappen dat bepaalde delen schaars zijn. Vervalsers worden overigens zwaar gestraft.”
Boekel deed niet mee aan de prijsvraag om de eer of de uitdaging. ,,Nee, puur om de hoofdprijs. Omdat Peter Kraaijeveld veel van de Delftse geschiedenis afweet – hij is bezig met een boek over 750 jaar Delft – en omdat hij goed kan plateelschilderen, heb ik hem gevraagd mee te doen. We zijn allebei chaotisch en vaag, zaten elke zondagavond bij elkaar zonder dat we een meter opschoten; heel veel ideeën, maar concreet gebeurde er weinig.” Ondanks dat is het etiketje er dus toch gekomen, al geeft Boekel toe dat het aantal biertjes dat het tweetal per uur verdiend heeft, niet erg hoog ligt.
Het is de onder andere de bedoeling dat toeristen het nieuwe biertje als souvenir naar hun vaderland meenemen. Vandaar dat de uitvoering in Delfts Blauw is en het etiket een VVV-sfeertje uitstraalt. Het etiket staat volgens Boekel vol met minutieuze details. Het silhouet van de stad Delft anno 1540 is nog goed herkenbaar, maar het is even zoeken naar het fietsstuur dat ergens in de gracht moet liggen. Boekel haalt diep adem: ,,Wat ik nu ga zeggen is een absolute primeur, niemand weet het nog. Links en rechts in de brug hebben wij onze foto’s verwerkt. Het is niemand opgevallen, zelfs niet op de vergrotingen die we aan Gall & Gall hebben laten zien. Maar als je ze eenmaal gezien hebt, begrijp je niet hoe je er eerst overheen kon kijken.”
Er was eens een tijd, meer dan vier eeuwen geleden, dat Delft in heel Europa beroemd was om zijn bieren. Vergane glorie, er is hedentendage geen brouwerij in de stad meer te vinden. Toch is afgelopen vrijdag de eerste stap op de lange weg terug gezet. In de slijterijen van Gall & Gall prijkt een nieuw biermerk op de schappen: Delftsch Grachtenbier.
Vorig jaar schreef de Albert Heijn-dochter in Delft een prijsvraag uit om het nieuwe biertje, dat overigens in Friesland gebrouwen wordt, van een etiket te voorzien. Student industrieel ontwerpen Pieter Boekel en voormalig IO-student Peter Kraaijeveld gingen met de eer en de hoofdprijs, te weten 26 kratten grachtenbier, aan de haal. ,,Nadat we gewonnen hadden moesten we ons concept nog uitwerken, en geschikt maken voor de drukker; van zulke zaken wisten ze bij Gall & Gall namelijk weinig af”, vertelt Boekel. ,,In ruil voor nog eens 26 kratten hebben we dat gedaan. Eigenlijk is Gall & Gall zo op een goedkope manier aan een etiket gekomen.”
Wie vermoedt dat de beide heren nu elke avond het ene na het andere pijpje achterover slaan, zit ernaast. ,,Peter lust geen bier”, aldus Boekel. ,,Dat was voor mij de belangrijkste reden om samen met hem mee te doen. Hij drinkt port en heeft ook alleen port-vrienden. De prijs hoef ik dus niet te delen. Het is de bedoeling dat het bier, een toren van kratten van twaalf meter hoog, opgaat op een feest.” Alle genodigden hebben van Boekel een achtste stukje van een etiket toegestuurd gekregen. Feestgangers die samen een compleet etiket weten te vormen, mogen een kratje mee naar huis nemen. ,,Ter bevordering van de integratie. Maar ik kan al verklappen dat bepaalde delen schaars zijn. Vervalsers worden overigens zwaar gestraft.”
Boekel deed niet mee aan de prijsvraag om de eer of de uitdaging. ,,Nee, puur om de hoofdprijs. Omdat Peter Kraaijeveld veel van de Delftse geschiedenis afweet – hij is bezig met een boek over 750 jaar Delft – en omdat hij goed kan plateelschilderen, heb ik hem gevraagd mee te doen. We zijn allebei chaotisch en vaag, zaten elke zondagavond bij elkaar zonder dat we een meter opschoten; heel veel ideeën, maar concreet gebeurde er weinig.” Ondanks dat is het etiketje er dus toch gekomen, al geeft Boekel toe dat het aantal biertjes dat het tweetal per uur verdiend heeft, niet erg hoog ligt.
Het is de onder andere de bedoeling dat toeristen het nieuwe biertje als souvenir naar hun vaderland meenemen. Vandaar dat de uitvoering in Delfts Blauw is en het etiket een VVV-sfeertje uitstraalt. Het etiket staat volgens Boekel vol met minutieuze details. Het silhouet van de stad Delft anno 1540 is nog goed herkenbaar, maar het is even zoeken naar het fietsstuur dat ergens in de gracht moet liggen. Boekel haalt diep adem: ,,Wat ik nu ga zeggen is een absolute primeur, niemand weet het nog. Links en rechts in de brug hebben wij onze foto’s verwerkt. Het is niemand opgevallen, zelfs niet op de vergrotingen die we aan Gall & Gall hebben laten zien. Maar als je ze eenmaal gezien hebt, begrijp je niet hoe je er eerst overheen kon kijken.”
Comments are closed.