Niet alleen in het centrum zijn er kroegen. Er zijn ook buurtcafés. Maar als een café aan een mooi park als het Agnetapark ligt, zou het wel eens mee kunnen vallen.
Delen
Als een kroeg daarentegen ‘Altijd gezelligheid’ heet kan het wel eens tegenvallen.
Deze eikenhouten beproeving wordt geleid door Martin en Wil. Martin heeft een snor waar Chiel Montagne en Ted de Braak een puntje aan kunnen zuigen, Wil is het type gezellige moederkloek. Alle klanten zijn vijftigplus en ze praten zo plat Delfts dat we ze maar net kunnen verstaan.
Als we goed en wel zitten bonjourt Wil wat locals van de grote tafel en verwijdert ze de pers. Er gaat gekaart worden. Of we kunnen klaverjassen? Dat beamen we en dan komt de grap: ‘Dat gaan we niet doen. De dames en heren gaan eenendertigen. Gaap. De zelfgenaaide zakjes voor de muntjes komen op tafel. Op de al te dronken man na speelt iedereen nog serieus ook. De roodgeneusde lolligerd heeft steeds zevenentwintig, is handtastelijk naar een van de goudbehangen dames toe en noemt zijn slachtoffer iets in de trant van ‘poepiescheetje’. Iedereen lacht en ons biedt hij een ei aan. Een hardgekookt. Mmmm. Hij is verbaasd dat we weigeren. Tja, als we een hardgekookt ei hadden gewild, dan was dat wel gelukt. Het is niet ‘het enige dat je aan eten kunt krijgen’, want er zijn zelf te smeren toastjes en een grote pot snoep voor als iemand de kleinkinderen meeneemt, maar hardgekookte eieren zijn ruim voorradig. Een toppertje, deze delicatesse. Want geserveerd in bruine rieten mandjes, verspreid over tafels en bar komen we wel op een hardgekookt ei of zestig. Brrr.
De deur gaat open en iedereen barst in ‘lang zal ie leven uit’. Resoluut gooit de jarige de deur weer dicht en vertrekt. Aan zijn lijf geen polonaise. Maar ja, ze halen hem weer naar binnen en dan laat hij zich gewillig door de dames zoenen. ‘Dat we dat nou toch vergeten zijn gisteren, Ed.’
Altijd Gezelligheid, J.C. van Markenplein 10, Delft
Niet alleen in het centrum zijn er kroegen. Er zijn ook buurtcafés. Maar als een café aan een mooi park als het Agnetapark ligt, zou het wel eens mee kunnen vallen. Als een kroeg daarentegen ‘Altijd gezelligheid’ heet kan het wel eens tegenvallen.
Deze eikenhouten beproeving wordt geleid door Martin en Wil. Martin heeft een snor waar Chiel Montagne en Ted de Braak een puntje aan kunnen zuigen, Wil is het type gezellige moederkloek. Alle klanten zijn vijftigplus en ze praten zo plat Delfts dat we ze maar net kunnen verstaan.
Als we goed en wel zitten bonjourt Wil wat locals van de grote tafel en verwijdert ze de pers. Er gaat gekaart worden. Of we kunnen klaverjassen? Dat beamen we en dan komt de grap: ‘Dat gaan we niet doen. De dames en heren gaan eenendertigen. Gaap. De zelfgenaaide zakjes voor de muntjes komen op tafel. Op de al te dronken man na speelt iedereen nog serieus ook. De roodgeneusde lolligerd heeft steeds zevenentwintig, is handtastelijk naar een van de goudbehangen dames toe en noemt zijn slachtoffer iets in de trant van ‘poepiescheetje’. Iedereen lacht en ons biedt hij een ei aan. Een hardgekookt. Mmmm. Hij is verbaasd dat we weigeren. Tja, als we een hardgekookt ei hadden gewild, dan was dat wel gelukt. Het is niet ‘het enige dat je aan eten kunt krijgen’, want er zijn zelf te smeren toastjes en een grote pot snoep voor als iemand de kleinkinderen meeneemt, maar hardgekookte eieren zijn ruim voorradig. Een toppertje, deze delicatesse. Want geserveerd in bruine rieten mandjes, verspreid over tafels en bar komen we wel op een hardgekookt ei of zestig. Brrr.
De deur gaat open en iedereen barst in ‘lang zal ie leven uit’. Resoluut gooit de jarige de deur weer dicht en vertrekt. Aan zijn lijf geen polonaise. Maar ja, ze halen hem weer naar binnen en dan laat hij zich gewillig door de dames zoenen. ‘Dat we dat nou toch vergeten zijn gisteren, Ed.’
Altijd Gezelligheid, J.C. van Markenplein 10, Delft
Comments are closed.