’Nooit terugkijken, altijd vooruitkijken’

Wanneer hoorde u dat u gewonnen had?

“Ik werd op een vrijdagmiddag om kwart over zes gebeld door de directeur van STW, Eppo Bruins. Hij zei: ‘Ik ga je heel blij maken voor het weekend’. Als je dat hoort dan denk je: Wat? Ik? Ik ken de andere mensen natuurlijk wel die ooit die prijs gekregen hebben, en dan denk ik: in dat rijtje hoor ik nog steeds niet thuis. ’t Is niet iets dat je in je eentje wint. Het is het harde werken van heel veel mensen uit de groep, dat hiermee beloond wordt.”

De Simon Stevinprijs is voor mensen die erin slagen om fundamenteel onderzoek en toepassingen te verbinden. Hoe doet u dat?

“Ik denk dat we beide perspectiefprogramma’s bij de kop kunnen nemen. Eén is NeuroSipe, dat gaat over systeemidentificatie en parameters schatten bij neurologische aandoeningen. Daarbij wordt apparatuur ontwikkeld voor de revalidatie van mensen die een hersenbloeding gehad hebben en daar een motorische stoornis aan over hebben gehouden. De apparatuur brengt dan in beeld hoe mensen nog steeds hun reflexen kunnen moduleren maar ook hun problemen met bewegingscoördinatie. Daarmee probeer je klinisch onderscheid te maken tussen mensen die een bepaalde motorische controle niet hebben en hen die dat wel hebben. Zo kan een therapie ontwikkeld worden die tot een versneld en verbeterd herstel leidt.”

Geldt dat ook voor het andere perspectief programma?

“Dat is nog maar net begonnen. Het programma heet H-haptics, van human-centered haptics. Dat gaat over telemanipulatie, met een master en een slave robot. Die techniek hebben we verder ontwikkeld tot iets wat we shared control noemen, waarbij er een samenwerking is tussen een intelligent controller die de uitvoering aanstuurt en alleen die informatie terugstuurt naar de mens die van belang is om de taak uit te voeren. Daarmee maak je het ontwerp veel eenvoudiger en de prestaties van de mens veel beter. Je voelt de mate van inbreng van de intelligent controller als een soort stijfheid in de besturing, maar uiteindelijk is het altijd de mens die de zaak kan overnemen. De stijfheid die je voelt maakt je ervan bewust dat er iets aan de hand is.”

Wat zijn de toepassingen?

“Bij het sturen van naalden door het menselijk lichaam, waarbij de feedback duidelijk maakt wat de no-go gebieden zijn. Maar ook het sturen van de ruimtearm bij ESA. Een ander project is het afgraven van mineralen op de zeebodem waarbij een graafmachine op 2000 meter diepte wordt bestuurd vanuit het oppervlakteschip. Er wordt ook een soort robotpak ontwikkeld waarmee verpleegkundigen patiënten makkelijker uit bed kunnen tillen.”

U ontvangt de prijs op 11 oktober. Wat gaat u zeggen?

“Ik wil nooit terugkijken, altijd vooruitkijken. En het dankwoord… Ik weet het niet. Ik zal in ieder geval mijn vrouw en kinderen bedanken en alle mensen uit de groep.”